Οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα δεν συνειδητοποιούν πόσο άσχημα μπορει να ειναι τα πράγματα.
Η κύρια τάση είναι πτωτική. Στο τέλος, θα συνεχίσει, ασχέτως τι θα κάνουνε Obama και Bernanke, η τάση θα ακολουθήσει τον πρωταρχικό της δρόμο. Η bear market θα συνεχίσει έως ότου «έχει πλήρως εκφράσει τον εαυτό της».
Αν οι αγορές έχουν κάτι να πουν, είναι πιθανόν να είναι κάτι που ήθελαν να πουν για πολύ καιρό. Μαντεύω ότι είναι ένα μήνυμα που οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να ακούσουν.
Παρά τα κάποια δημοσιεύματα στον Τύπο, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να μην περιμένουν τα χειρότερα. Πάνω από το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, έχουν μάθει να αναζητούν πυθμένες και να αγοράζουν. Κάθε φορά που έμοιαζε να έρχονται τα πραγματικά προβλήματα, η Fed μείωνε τα επιτόκια και σύντομα νέα ράλι ξεκινούσαν. Τώρα, φοβούνται ότι θα χάσουν την ευκαιρία του νέου boom.
Είμαστε πολύ μακριά από τον πυθμένα.
Το παλιό γνωμικό της Wall Street είναι να μην προσπαθείς να πιάσεις το μαχαίρι που πέφτει.
Κάποιοι πχ αγοράζουν μανιωδώς μετοχές της Citigroup κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε μηνών, εν μέσω της κατρακύλας της τράπεζας. Οι επενδυτές αυτοί πιστεύουν ότι διαβλέπουν μια ευκαιρία. Αυτό που εμείς βλέπουμε είναι μια παγίδα.
Ο Dow θα μπορούσε να ανέλθει έως τις 10,000 ή κάπου τόσο προτού καταρρεύσει στο κεφάλι των αφελών επενδυτών.
Θυμηθείτε, αυτό είναι Depression, όχι ύφεση. Και χάρη στην κυβερνητική δράση προλειαίνεται να γίνει μια Μεγάλη Ύφεση.
Σε ένα depression δεν μπορεία να αναβιώσεις την παλιά οικονομία. Επιβάλλονται διαρθρωτικές αλλαγές – εξαλείφοντας τα λάθη της προηγούμενης περιόδου – φούσκας. Ο Schumpeter το είπε «Δημιουργική καταστροφή». Τα πράγματα που δεν λειτουργούν πρέπει να καταστραφούν.
Τάδε έφη, Bill Rushel. Εκδότης για μια 50ετία του Dow Theory Newsletter. 84 χρονών. Έχοντας , φυσικά, ζήσει την Μεγάλη Ύφεση, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του ’70.
Εσύ τι θα έκανες, τον ρώτησαν, «Τίποτα, θα το άφηνα να συμβεί».
Αυτά τα λόγια είναι σοφά. Όχι επειδη πολλές φορές έχει γίνει επίκληση τους στον Επίκουρο. Εδώ που βρίσκεσαι, άσε τον φυσικό νόμο να δουλέψει. Όσο αντιστέκεσαι, τόσο το χειρότερο.
Αυτό όμως, ουδείς το καταλαβαίνει, ουδείς το διανοείται. Πόσες αλήθειες λέει όμως, ο Rushel. Ακατανόητες για τον κάθε Στούπα της εποχής μας. Πόσοι πραγματικά προετοιμάζονται για το αύριο; Πόσοι θα είναι το ίδιο απαισιόδοξοι σε 3-4 μηνες, όσο σήμερα; Όταν θα πρέπει να είναι έτοιμοι για το μελλούμενο, αυτοί θα αρχίζουν πάλι να είναι αισιόδοξοι. Τώρα όλοι βλέπουν τα χειρότερα μπροστά τους. Το 2007-8 όλοι έβλεπαν καλύτερες μέρες, αισιόδοξοι, θεωρώντας πως ό,τι κακό, ελάχιστα θα μας αγγίξει. Πάντα στο λάθος βαγόνι.
Ήδη όλοι οι οικονομικοί δείκτες βρέθηκαν στο χειρότερο σημείο από συστάσεως τους. Τώρα έχουμε την αναπήδηση. Τίποτα δεν πέφτει κάθετα. Το θέμα είναι να ξέρεις σε ποιο σημείο βρίσκεσαι. Στο 1/5, ίσως.
Σε αυτό το ακραίο σημείο της περιόδου του 1/5, άρχισε να γίνεται εντονότερη η κοινωνική δυσαρέσκεια αλλά και η μετσατροφή στο sentiment.
Το τέλος του καπιταλισμού, ερευνούν οι Financial Times.
O Peter Mandelson υπουργός εργασίας της Βρετανίας και Λόρδος (φυσικά) έφαγε μια πολύ ωραία κρέμα, όχι με το κουτάλι αλλά στην μούρη στις αρχές του Μάρτη. Πέρυσι, σχολιάζοντας την επίθεση στον CEO της Lehman, ανφέρθηκε Στην «φωτό της ημέρας» Ο CEO της Lehman ο οποίος γρονθοκοπήθηκε…
Σύντομα δεν θα είναι «είδηση».
Πράγματι, η μεταστροφή του sentment και η έκφραση της στην κοινωνική οργή και την αγανάκτηση αρχίζει να κάνει εμφανή τα σημάδια της, όχι τυχαία, κοντά σε έναν πρόσκαιρο κατά τα φαινόμενα πυθμένα.
O Jim Cramer, o «Go Mad» πάλαι ποτέ hedge fund «guru» της δεκαετίας του 90 και δώθε, λοιδωρείται στο Comedy Central και η Washington Post επικροτεί.
Βουλευτής ζητά από τους εκτελεστικούς της AIG με τα παχυλά μπόνους, «να παραιτηθούν ή να αυτοκτονήσουν».
Ο Helicopter Ben Bernanke «ένιωσε οργισμένος» για τα bonus της AIG και η κυβέρνηση τα φορολόγησε (ουσιαστικά κατήσχε) με 90%. Ο Helicopter Ben, δεν ένιωσε την ίδια οργή όταν η Merril Lynch μοίρασε 20 φορές μεγαλύτερα bonus στους δικούς της, προ μηνών ($3,6 δις). Τα κουρέλια, κρατούν ακόμη. Δεν θα συμβαίνει μάλλον το ίδιο, κοντά στο αληθινό τέλος της κρίσης.
Στην Γαλλία απαγάγουν τους managers εταιριών. Ήδη 4. «Bossnapping».
Στην Βρετανία, στην τελευταία σύνοδο του G-20, οι ηγέτες της δυστυχίας, αυτοί που παλιά υπόσχονταν το όνειρο και την τελευταία δεκαετία υπόσχονται την σωτηρία από τον εφιάλτη (μια ακραία μεταστροφή και της πολιτικής) – αυτοί λοιπόν συνεδρίαζαν, την ώρα που οι χαρτογιακάδες του Citi, ελάμβαναν συμβουλές να κυκλοφορούν με casual ένδυση.
Εκεί, ο πρώην επικεφαλής της Royal Bank of Scotland δέχτηκε επίθεση και «βανδαλισμούς» στο σπίτι του.
«Mόνο η αρχή», λένε.
Σήμερα, αναφέρεται στην Usa Today ότι κάποιες κοινότητες στην Αμερική, αρχίζουν να εκτυπώνουν οι ΙΔΙΕΣ το ΔΙΚΟ τους νόμισμα, όπως τότε με τα greenbacks.
Οι λέξεις μας γίνονται σιγά – σιγά εικόνες. Αυτή την στιγμή δεν αμφισβητείται το μέγεθος της κρίσης, όπως μόλις πριν 18 μήνες. Αμφισβητείται όμως η διάρκεια της. Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά ότι τα ζωώδη ένστικτα που οδήγησαν στη μετοχική μανία και ψευτο-ευδαιμονία δεκαετιών θα αντιστέκονται μέχρι τελικής πτώσης. Όπως λέει και ο Rushel, τις πολύ λίγες τελευταίες δεκαετίες όλοι έμαθαν να αγοράζουν τους πυθμένες περιμένοντας το «νέο ανοδικό κύκλο». Αυτοί που αμαθώς χρησιμοποιούν ορολογία κυκλικότητας σε αυτά τα φαινόμενα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε μικρό, βρίσκεται μέσα σε κάτι μεγαλύτερο κ.ο.κ. σαν τις Ρώσικες ξύλινες κούκλες.
Κυκλικά είναι και τα μεγαλύτερης αλλά αραιότερης εμφάνισης φαινόμενα. Τα οποία είναι πάντα και τα πιο έντονα. Είναι όλα θέμα φυσικού νόμου.
Στην Ελλάδα, το απόσταγμα βλακείας που άφησε το 1999 στα αρπακτικά των παρόδων της οδου Σοφοκλέους, αποδείχτηκε ότι είχε ικανό απόθεμα σιέλου για να μπορεί ακόμα και σήμερα να «καθοδηγεί» και να «γνωμοδοτεί» και «αναλύει». Μάλλον όχι για πολύ.
Χρειάστηκε παρόλαυτα, πολλά να συμβούν, για να μπορέσει το αργόσυρτο βλέμμα της κοινωνικής μαστούρας και αποχαύνωσης να δει και να διαπιστωσει, την πραγματικότητα. «Από την πραγματικότητα στα νέα».
Παγκόσμιες εταιρείες κολοσσοί κατέρευσαν ή καταρρέουν. Κράτη αδυνατούν να συνεχίσουν την εύρυθμη λειτουργία τους χωρίς άμεση υποστήριξη. Πρόεδροι Bussinessmen αποκαθηλώνονται στη συνείδηση, ως πολιτικοί ηγέτες. Δεν είναι τίποτα από τα δυο.
Μισές αλήθειες σιγά – σιγά προφέρονται. Tα συνυπεύθυνα ΜΜΕ, αρχίζουν να αποκολλώνται από τα ένθεν κακείθεν συμφέροντα που τα καθοδηγούν. Δει δη χρημάτων.
Η Ισλανδία, χώρα που κατα τον ΟΗΕ, ήταν η πιο επιθυμητή χώρα για να ζήσει κάποιος στον κόσμο το 2007, είναι ηδη πρώτη και καλύτερη χρεοκοπημένη. Το 40% των νοικοκυριών και το 70% των ιδρυμάτων.Η φούσκα του χρέους μεταμόρφωνε το τέρας σε πεντάμορφη. Δεν (θα) είναι η μόνη.
Εντούτοις, τρις δολάρια από κοπανιστό αέρα, διοχετεύονται στην σαμπρέλα του συστήματος. Χρήματα φορολογούμενων, αμιγώς. Κανένα πρόβλημα για τους γαλαντόμους πολιτικούς, οι οποίοι σαν τα dominos, περιμένουν να πέσει ο ένας πάνω στον άλλον, να του πει τι να κάνει.
Παλαιότερα, συνήθιζα να γεμίζω αυτές τις γραμμές με διαγράμματα για του λόγου το αληθές. Πια δεν χρειάζεται. Ξεκινα μια περίοδος αισιοδοξίας. Yπήρξε παλιότερα και τέτοια – πολλές φορές. Πιο πρόσφατα το 1999, το εξώφυλλο αυτό έδινε τον τόνο:
Τώρα ο Greenspan δεν είναι πια ο Magister που ήταν προ 2-3 ετών. Απυρόβλητος. Η εταιρεία του Buffet, υποβαθμίζεται από τον Fitch.
Τώρα, ο Obama ακροβατεί στο sentiment και λέει πως οι Αμερικανοι επέλεξαν την ελπίδα από τον φόβο (hope over fear).
Το ίδιο περιοδικό επιβραβεύει
…Kαι η παρακάτω φωτογραφία δεν είναι ΚΑΝ έτους.
“Έζησα στη Μεγάλη Ύφεση», λέει ο Rushel. «Θυμάμαι τις ουρές για ψωμί. Δύσκολα έβρισκες δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά. Ακόμη και τώρα, τα εστιατόρια είναι πλήρη. Οι πολίτες εξακολουθούν να δαπανούν χρήματα. Μπορεί να ανησυχούν και μπορεί να έχουν αρχίσει να αποταμιεύουν, αλλά δεν υπάρχει η αίσθηση του επείγοντος».
Ακολουθεί ένα ιστορικό κλιπ για την ‘Μεγάλη Ύφεση’. Από το Κολέγιο του St. Petersburg.
Καλοδουλεμένο, ψύχραιμο και σύντομο. «Μια ιδέα».
Κοιτώντας πάντα ένα φιλμ noir αισθάνεται κανείς πολύ μακρία και σίγουρος από τα εκτυλισσόμενα εκεί. Πράγματι έτσι είναι. Συναισθηματικά και βιολογικά όμως, δεν υπάρχει καμία διαφορά.Για τούτο, είμαι πια, απόλυτα βέβαιος. Και ‘κείνοι κι εμείς, άνθρωποι. Απλώς, άλλης εποχής.
Παράθυρο στον κόσμο
Εδωσες πάλι ένα από τα καλύτερα άρθρα σου, μιλώντας έστω και κυρίως για τις αγορές. Η ενημέρωση σου πάνω στην διεθνή επικαιρότητα και οι παραπομπές σου, κάνουν τις αναλύσεις πολλών εντύπων να ωχριούν από επαρχιωτισμό.
Συγγνώμη που γίνομαι κουραστικός αλλά εξακολουθούν να κόβονται οι τελευταίες λέξεις δεξια στό κείμενό σου.
Μετά τιμής
Ανώνυμος
Είναι θέμα γραμματοσειράς.
Μίκρυνε την γραμματοσειρά στον Firefox.
Αν τα γράμματα παραείναι μικρά,
μπορείς να την μεγαλώσεις πατώντας στα «Α-Α-Α» που είναι στην πάνω δεξιά γωνία, πάνω από το logo του site.
1/5
Στο 20% δηλ ?
ή
επειδή εχω την μυγα (elliott) kai μυγιάζομαι εννοείς στο 1ο Υποκύμμα του 5ου; – 😉
Είναι συνδυασμός χρόνου και τιμών.
Το Price/Time Value της συγκυρίας.
Δεν είναι απόλυτη η πρόβλεψη.
«Χονδρικά».
ο Ρουμπίνι το είχε πεί ένα μήνα πρίν για το ράλλυ των κορόιδων ,αλλά αυτοί χαμπάρι , αγοράζουν CitiGroup στα «χαμηλά¨.
Βέβαια χαμηλά έχει και ο Λαναράς αλλά το παραμύθι δεν πιάνει σε αυτόν !!
Oπως πάντα σε μια αράδα λεξεις γραμμενη ολη η ουσια!!
Να σαι καλά, Ηλία
Θωμά κουράγιο σε αυτόν το μοναχικό δρόμο που επέλεξες…
Το σύστημα θέλει εξαρχής να ελέγξει το νου των ανθρώπων, αλλά ο νοών άνθρωπος είναι αυτός που θα ανατρέψει στο τέλος το σύστημα…
Καλή δύναμη φίλε…
Μάνο, ευχαριστώ πολύ.
Θα διαφωνήσω με την άποψη ότι η οικονομία (ή κρίση της) ακολουθεί κάποιον φυσικό νόμο. Η οικονομία είναι κοινωνικές σχέσεις. Ο καπιταλισμός είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα. Όπως έχεις πει σε άλλα κείμενά σου, υπάρχουν συγκεκριμένα άτομα πίσω από όλους αυτούς τους μηχανισμούς και υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες (ή τάξεις για να χρησιμοποιήσω έναν πιο κλασικό όρο) που θέτουν συγκεκριμένες πολιτικές μέσω του χρήματος.
Από την πλευρά του κοινωνικού ανταγωνισμού, είναι παθητική η στάση του να αποδέχεται την οικονομική κρίση ως κάποιο αόριστο φυσικό καταστροφικό φαινόμενο. Η κρίση ήταν αναμενόμενη. Και ήταν αναμενόμενη γιατί η συσσώρευση του πλούτου έχει πάντα ένα όριο, ένα όριο εκμετάλλευσης. Και η λύση της κρίσης για την διατήρηση του συστήματος είναι η επέκταση της εκμετάλλευσης.
Η οικονομική κρίση είναι πάντα κήρυξη και έναρξη πολέμου: όλοι εναντίων όλων. Και επειδή ο καπιταλισμός είναι κεκαλυμμένη πολιτική η αντιμετώπιση της κρίσης δεν είναι παρά μόνο πολιτική. Και πολιτική σημαίνει ενεργοποίηση κοινωνικών δυνάμεων. Τα ιστορικά ζητήματα επανεμφανίζονται και ο καθένας πρέπει να διαλέξει πλευρά.
Κύριε Ζέρο,
Η επισήμανση από πλευράς σας αυτής της αποστροφής του κειμένου, φανερώνει πράματι, μια οξυδέρκεια. Αγγίζετε ένα πολύ ευαίσθητο σημείο το οποίο τυγχάνει να είναι αντικείμενο προσωπικής έρευνας και αναζήτησης. Αντιλαμβάνομαι πλήρως την λογική της σκέψης σας, όντας κάποτε ένθερμος υποστηρικτής της. Υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες διανοητικές ανατροπές για μένα, η διάψευση της, μέσα από την έρευνα.
Η πολιτική και γενικότερα, τα κοινωνικά φαινόμενα, πλέον θεωρώ, ότι ακολουθούν νόρμες που υποβόσκουν. Είναι το αποτέλεσμα αυτών των δυνάμεων. Δυστυχώς, δεν δύναμαι να προβώ σε περαιτέρω επεξηγήσεις.
Στην ιστορία, υπήρξαν πάντα αντίπαλες απόψεις, ο θετικισμός, η αιτιοκρατία και η θεώρηση του Random Walk.
Αναφέρεστε σε επανάληψη των φαινομένων. Και σε μια «αναμενόμενη» κρίση. Αυτα τα 2 στοιχεία, καταδεικνύουν μια περιοδικότητα, η οποία υπακούει σε φυσικούς νόμους. Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο ή αστείο.
Στον Επίκουρο, εξετάζουμε πράγματι, κάποια δεδομένα. Θα έχετε όμως παρατηρήσει ότι γίνεται συνεχής αναφορά στο sentiment. Το οποίο, είναι αμιγώς, μια αντιθετική ένδειξη για τα μελλούμενα. Είναι μια ανατροπή της βούλησης. Και μια νίκη του emotionalism.
Ποτέ, τα δεδομένα, δεν οδηγούν. Ακολουθούν. Από την Κρίση των Τουλιπών προ 3 αιώνων, σε αυτή των Σιδηροδρόμων, προ 1 1/2 και την Μεγάλη Ύφεση πριν από 70 χρόνια, υπάρχει σαφής επαναληπτικότητα, περιοδικόττητα, νομοτέλεια. Αρκεί, μόνο να πω και να κλείσω, ότι για πολλές και συνεχόμενες δεκαετίες, οι χρονιές σε «0» (και «1») είναι χρονιές «κακές». Ανεξαρτήτως πολιτικών, κοινωνικών δεδομένων, εποχής.
Ίσως και να είπα ήδη πολλά.
Ευχαριστώ και πάλι.
Μόλις ξεκινήσαμε
Θα συμφωνήσω με τον αγαπητό Επίκουρο ότι η κρίση είναι απλά στα πρώτα βήματά της. Συγκρίνοντας την με την κρίση του 1929 θα έλεγα ότι η κρίση του 1929 ήταν απλά μια βαθιά διόρθωση που γέννησε τον καπιταλισμό όπως τον ξέρουμε σήμερα.
Αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση παραθέτω το γράφημα του δείκτη FTSE UK του Λονδίνου, όπου σε αυτόν ειδικά φαίνεται το ότι η τελευταία 10ετία, όπου ‘προσκλήθηκαν’ άπαντες να συμμετέχουν στον λαϊκό καπιταλισμό , είναι ουσιαστικά μια μεγάλη κορυφή. Η πτώση είναι απο εδώ και πέρα (!)
Η πτωτική πορεία θα συνεχίσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μέχρι το χαμηλό της σφήνας, και σε καμία περίπτωση δεν μας εγγυάται απο τώρα ότι θα τελειώσει εκεί.
Για την ακρίβεια απορώ πως τόσοι και τόσοι (οικονομολόγοι και μη) μαλώνουν για το ακριβές χρονικό ορίζοντα της επερχόμενης ανάκαμψης, την ώρα που κανένας απο αυτούς δεν μας προϊδοποίησε για την επερχόμενη κρίση.
την καλημέρα μου 🙂
URL
προφανώς δεν υποστηρίζεται ο html κωδικας, και έτσι το link δεν εμφανιστηκε στο προηγ. μυνημά μου
παραθέτω το ακριβές URL του γραφήματος
http://www.imageshack.gr/files/k0cvy53d6k7fpk8usizg.png
Το διάγραμμα δείχνει μια 2πλη κορυφή και μια neckline, χρειάζεται πειστική διάσπαση της η οποία σύμφωνα με την κλασική ΤΑ θα την οδηγήσει σε τιμή στόχο ίση με την απόσταση της neckline από την 2πλη κορυφή (βλ. Bulkowski). Δε νομίζω ότι η σφήνα είναι πρωταρχικής σημασίας στο διάγραμμα σας.
Σφήνες
Φίλε Επίκουρε,
Σε αυτό το σημείο θα παραθέσω μια παρατήρηση προσωπική, που δύσκολα θα βρεις σε σχετική βιβλιογραφία της ΤΑ.
Το κύμα (δεν συγχέω την κυματική θεωρία, απλά κάνω χρήση του όρου), που περιέχει σφήνα, τότε το επόμενο κύμα του ιδίου χρονικού βαθμού θα διορθώσει το προηγούμενο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μέχρι το χαμηλό της σφήνας, ενώ στο 90% των περιπτώσεων θα αναιρέσει ΟΛΟ το κύμα (!)
Ειρωνικό μεν αλλά ένα απο τα χαρακτηριστικό παράδειγμα του παραπάνω ααξιώματος αποτελεί το γράφημα του Ελληνικού ΔΤΡ που τα τελευταία χρόνια αρέσκεται στην εμφάνιση σφήνας κάθε φορά πριν την αναίρεση του κάθε προηγούμενου κύματος.
http://www.imageshack.gr/view.php?file=1nrejive4ko8osrgzai5.png
Τεχνικά λοιπόν θεωρώ ότι οι αγορές βρίσκονται στην ύστατη αντίδραση τους στο neckline που έχουν διμιουργήσει, όπως ακριβώς ο ΔΤΡ τον Μάιο της περασμένης χρονιάς (ΜΑΙ-2008)
Ενδιαφέρον, αποτελεί εμπειρική παρατήρηση;
Συνήθως αυτή η συνθήκη ικανοποιείται στην κυματική θεωρία στα EDT.
Καλή εβδομάδα.
Συγχαρητήρια για τη δουλειά σου και τις τεκμηριωμένες σου απόψεις. Ο blogger vasilisg. «Δημιουργώντας την ψευδαίσθηση πως όλα έχουν τελειώσει, και τα καλύτερα είναι μπροστά μας, έχεις απλά καταφέρει να δημιουργήσεις δυνητικούς αγοραστές σε πολλά και διάφορα καθοδικά σκαλοπάτια, έτσι ώστε να πουλήσεις ποσότητες μεγαλύτερες από αυτές τις οποίες υπολόγιζες να πουλήσεις. Προσοχή, προσοχή, η φάπα θα είναι πολύ δυνατή.»
Σε παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον εδώ και πολύ καιρό και θεωρώ την προσπάθειά σου αξιέπαινη.
Ωστόσο διακρίνω κάποια αντιφατικότητα στις απόψεις σου ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό.
Από τη μια μιλάς για sentiment (αλήθεια… ποια είναι η ελληνική ερμηνεία;-) και από την άλλη για φυσικά φαινόμενα και τεχνική ανάλυση.
Η διαφωνία μου συγκεκριμένα στο παρόν άρθρο εντοπίζεται στην περιγραφή της οικονομίας ως φυσικού φαινομένου και της επακόλουθης αποδοχής ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα και να αφήσουμε τα πάντα στον φυσικό νόμο. Η οικονομία είναι ωστόσο ένα αυστηρά ανθρώπινο φαινόμενο. Πιο συγκεκριμένα είναι επινόηση του ανθρώπου! Τα φυσικά φαινόμενα είναι αυθύπαρκτα και έξω από τον άνθρωπο. Οι οικονομικές κρίσεις προϋποθέτουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Τα φυσικά φαινόμενα όχι.
Οι κρίσεις λοιπόν ως φαινόμενα που οι συνεπείες τους εντοπίζονται στις πράξεις και τις παραλείψεις των ανθρώπων θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα: μέσω ανθρώπινων πράξεων. Αυτή η θρησκευτικής μορφής παραίτηση με απόδοση των ανθρώπινων φαινομένων σε ανώτερες δυνάμεις που προτείνει εδώ ο Russel και δείχνεις να ασπάζεσαι δεν είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη δείγμα σκέψης ορθολογικού ανθρώπου πόσο μάλλον δείγμα ελληνικής σκέψης. Ένας άλλος Επίκουρος θα είχε σοβαρές αντιρρήσεις φρονώ…
ΑΠ: Σαν την παλίρροια
Πολύ καλό αρθρο.Εύγε!!