Δεν φτάνουν τα λεφτά (ποια λεφτά;)

Οικονομικό Σύστημα

 Η FED έχει επιδοθεί σε μια ανελέητη προσπάθεια να αποτρέψει τον αποπληθωρισμό, χρηματοδοτώντας από κοινού με το Υπ. Οικονομικών, την τρύπα των ιδιωτικών συμφερόντων που υποστηρίζει με περί τα $14 τρις δολάρια. Την ίδια στιγμή προσπαθεί με τα δόντια να κρατήσει τα ομόλογα σε σχεδόν μηδενικά επιτόκια και να αναλάβει το δημόσιο χρέος (debt monetization) με ταυτόχρονη απαξίωση του νομίσματος (debasement).

Σαν ομόκεντροι κύκλοι, μια τεράστια ληστεία των φορολογουμένων παγκόσμια, λαμβάνει σάρκα και οστά και, όπως συνέβη παλαιότερα με τις κασταστροφικές πολιτικές που «σκότωσαν» τα δημόσια οικονομικά έτσι και τώρα, οι πολίτες αποχαυνωμένοι, δεν παίρνουν χαμπάρι, τι τους κάνουν και που αυτό θα οδηγήσει. Απλά και αόριστα, ακούνε για μια «κρίση». Ελπίζουν δε, πως ό,τι καλύτερο είναι να γίνει, γίνεται, σε αυτήν τη «δύσκολη συγκυρία», κλπ.

Ας επιμείνουμε λοιπόν καταρχήν, στο ότι η «κρίση» έχει όνομα, έχει υπαίτιους και φταίχτες, που θα πρέπει επιτέλους να αναδειχτούν και να τιμωρηθούν, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες. Επειδή όμως ακόμα, αυτές οι πολιτικές σκοπιμότητες κυριαρχούν ως απόρροια των όσων έχουν προηγηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες και τα οποία δεν γίνεται να σβηστούν, με 18 μήνες «κρίσης», μονοκοντυλιά  από τις τσέπες και τα μυαλά των φαύλων, θα είμαστε για (λίγο ή πολύ) καιρό περαιτέρω, παρατηρητες και μάρτυρες της ατέλειωτης ευήθειας που «ορίζει», με λασκαρισμένες αντιστάσεις και συνοχή, είναι η αλήθεια, ακόμα, τα πράγματα.

Ο Ambrose Evans-Pritchard προϊστάμενος της Bussiness έκδοσης του Βρετανικού Telegraph, υπήρξε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα τις περασμένες 2 και πλέον δεκαετίες, αναφορικά με την άσκηση του δημοσιογραφικού του λειτουργήματος. Ανταποκριτής από την δεκαετία του ’80 στην Washington και μετέπειτα στις Βρυξέλες στα τέλη του ’90, αρχές 2000, έχει «κατηγορηθεί» ότι «ενισχύθηκε» για να υποστηρίξει τα συντηρητικά, βλ. ρεπουμπλικάνικα εν Αμερική συμφέροντα, στην «δύσκολη» εποχή της προεδρίας Κλίντον. Ως χρηματοδότες του, εμφανίστηκαν αφενός ο Richard Mellon Scaife, Αμερικανός δισεκατομυριούχος και εκδότης, ρεπουμπλικάνος, σφοδρός πολέμιος του Clinton τότε, μέγας «χορηγός» παλαιότερα του Νίξον, μέρος των χρημάτων του οποίου, όπως τότε αποδείχτηκε, να πηγαίνει σε fund που χρηματοδότησε ευθέως το Watergate. Φυσικά απηλλάγη. Αφετέρου, το έτερο πορτοφόλι του Ambrose, είναι , λένε, το γαλλόφωνο Le Cercle, το οποίο είναι ένα κλειστό λόμπι, αποτελούμενο από ανώτατα στελέχη και ειδικούς στην κατασκοπία μεταξύ αλλων, από 25 χωρες, με μέλη τους κκ. Rothschild, Kissinger, Rockefeller (ουπς). Παρεμπιπτόντως, ο κ. Evans-Pritchard, είναι ο ίδιος Γαλλοτραφής, με σπουδές εις την Σορβόννη. Έτσι απλά, όλα φαντάζουν να έχουν μια σειρά και μια λογική.

Ο  Ambrose Evans-Pritchard, το τελευταίο διάστημα, έχει κλείσει …η φωνή του, με άρθρα του στον Telegraph να προσπαθεί να «αφυπνίσει» τους πολιτικούς και τους αναγνώστες «του», σκιαγραφόντας με ιδιαίτερα μελλάνά χρώματα το μέλλον. Με τέτοια προϋπηρεσία, ελάχιστοι μπορούν να υποστηρίξουν ότι ειναι κανάς «τρομοκράτης», «κομμουνιστής», «ακροδεξιός», «εμπαθής» ή «τρελός» κλπ, όπως βαφτίζονται εύκολα οι αντιφρονούντες. Αντιθέτως, μάλλον πρόκειται για το κλάμα του βρέφους που του παίρνουν το μπουκάλι. Είναι η οδύνη του απογαλακτισμού, ή αλλιώς είναι (ήταν) γλυκό το μέλι. Σχετικά είναι τα άρθρα για την Γερμανία και κατ’ επέκταση την Ευρώπη,

«Τα λεφτά τελειώνουν», φώναζε εσχάτως ο Ambrosse. Είναι αμφίβολο», λέει, «ότι τα $6 τρις που χρειάζονται άμεσα, να βρεθούν από την στεγνή αγορά ομολόγων, θα βρεθούν τελικά» (Για την ακρίβεια, την αγορά που οι εκτυπωτές του χρήματος δανείζουν σε αυτούς που τους έδωσαν την εξουσία να εκτυπώνουν).

Μιλά ήδη για «αυταπάτες» στις δημοπρασίες ομολόγων. Θα μπορούσε να είναι και σκέτες απάτες.

«Το μεγαλύτερο κύμα χρεοκοπιών και πτωχεύσεων από το 1934, έρχεται», λέει ο Evans, ο οποίος κατά πάγια πρακτική των πονηρών εγκεφάλων της διαπεπλεγμένης εξουσίας, βάζει τα λόγια αυτά στο στόμα κάποιου άλλου, εν προκειμένω του Hayman Advisers Fund. «Εξετάζουμε το μέγεθος της μόχλευσης ατους τραπεζικούς ισολογισμούς επί ένα 6μηνο. Τα αποτελέσματα είναι συγκλονιστικά», προσθέτει ο Hayman, που διαχειρίζεται αυτό το fund.

Εμείς, αναρωτιέμαι, γιατί τα ξέρουμε και τα λέμε αυτά τόσον καιρό; Η τύχη του πρωτάρη…

Μεταξύ άλλων «αποκαλύπτεται», ότι οι Κίνα, Ρωσσία, Ασία (οι αναπτυσσόμενες  της αγορές) χρηματοδοτούσαν το Αμερικάνικο χρέος τόσα χρόνια μέσω της αγοράς Αμερικάνικων ομολόγων.

«Η βρύση έχει κλείσει», λέει, μην πω κλαίει.  «Το δημόσιο χρέος της Μεγ. Βρετανίας έφτασε το 200% του ΑΕΠ, σύφωνα με το National Institute for Economic and Social Research (NIESR)», συνεχίζει. «Καμία σχέση όμως τώρα με το 1940».

Παρεμπιπτόντως σημειώνω ότι , η Μεγ. Βρετανία και η οικονομία της, κατα την γνώμη, ας πω «πολλών», εντός των επόμενων 18 μηνών δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιες…

Ιαπωνία, Γαλλία, στα όρια της συντριβής, επίσης, λέει ο Ambrose. Προς το παρόν βασιζόμαστε στη FED, την Τράπεζα της Αγγλίας και τις λοιπές Κεντρικές Τράπεζες, να τυπώσουν χρήματα για να λειτουργήσουν τα  σχολεία, να φιαχτούν δρόμοι, να χρηματοδοτηθεί η διοίκηση.

«Είναι αναγκαίο, επομένως, να αποτραπεί ο αποπληθωρισμός. Αλλά ο δρόμος είναι ολισθηρός, λένε τα γεράκια της FED (για μένα γεράκια ως προς το «αρπακτικα», μου ταιριάζει).  Αναρωτιέται κανείς εάν ο κ. Bernanke μετανιώνει λέγοντας  έτσι ελαφρά τη καρδία ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να δημιουργήσει απεριόριστα δολάρια «με ουσιαστικά μηδεν κόστος».

Και προσέξτε:

«Η ουσία του προβλήματος δεν είναι  τα sub-prime, ή Alt-A ενυπόθηκα δάνεια, αλλά το ότι οι Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επέτρεψαν  στα τραπεζικά συστήματα τους, να αναπτυχθούν ανεξέλεγκτα.

«Θα μπορούσε ένα σύμπλεγμα από χρεοκοπίες να συμβεί τα επόμενα τρία χρόνια, ίσως πιο γρήγορα», γράφει.

Πηγές του ΔΝΤ λένε, στον Ambrose, ότι «οι πόροι εξαντλούνται».

«Ποιος ξέρει τι επαναστάσεις θα προκληθούν από αυτή την κρίση, αν ποτέ φθάσει σε «αθετήσεις.»

Η αίσθηση μου είναι ότι θα αποκαλυφθεί η βαθιά κόπωση της Ευρώπης.

Θα ήθελα να στοιχηματίσετε σε συγκυριαρχία ΗΠΑ-Κίνας για το επόμενο τέταρτο του αιώνα, ή απλά G2 για συντομία.»

Όταν τέτοιοι «δημοσιογράφοι», κάνουν τέτοιες «εκτιμήσεις» 2 τινά συμβαίνουν.

Πρώτον. Οι προβλέψεις μας για το μέλλον επιβεβαιώνονται, μάλλον δεν είναι τόσο έωλες, τελικά.

Δεύτερον. Αυτοί που τροφοδοτούν αυτούς τους αρθρογράφους με αυτές τις πληροφορίες, ουσιαστικά εκφράζουν και τις μύχιες προσδοκίες τους. Κοινώς: Παπαγαλίζουν τις πηγές τους.

«Πετάξτε την Ευρώπη στα σκουπίδια, δώστε απόλυτες εξουσίες στη FED. Συγκυβερνήσατε τον κόσμο, με το κινέζικο πορτοφόλι (το μόνο ‘πλεονασματικό’ παγκόσμιο πορτοφόλι αυτήν τη στιγμή). Και σύντομα, όταν έρθει η ώρα, θα έρθει και η σειρά τους για μια «τελική αναμέτρηση».

Εξ όσων γνωρίζω, αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από Αμερικανόφερτες «εκτιμήσεις» και ευσεβείς πόθους. Πρόκειται για μια παγκόσια 9/11 για να βγει στον αφρό, μια για πάντα το αμερικάνικο όνειρο.

Αυτοί που τις πλασάρουν είναι οι ίδιοι άρρωστοι εγκέφαλοι που έφτασαν τον κόσμο έως εδώ. Οπότε λογικά, ένα πράγμα τους διαφεύγει μετά βεβαιότητας.

Οι συνέπεις μια οδυνηρής κατάρρευσης των ΗΠΑ. Ίσως… όπως θα έλεγε και ο Evans.

Παίζοντας με την φωτιά, άλλωστε, είναι γνωστό ότι μπορεί και να καείς.

Το θέμα είναι, πόσα εκατομύρια θα πάρεις στο λαιμό σου, σε αυτό το παιχνιδι της φλεγόμενης σφαίρας. Ειδικά όταν αυτή είναι η υδρόγειος και τα εκατομύρια δεν θα είναι Αμερικάνικης υπηκοότητας, μόνο.

O Evans κάνει καλά την δουλειά της τρομολαγνείας και του σερβιρίσματος. Προ της συνάντησης της G20 έγραφε ότι «μόνο μια αραγής G20 μπορεί να γλιτώσει τον κόσμο από την καταστροφή». Μετά επιβράβευε για το γεγονός ότι οι G20 οδηγούσαν τον κόσμο ένα βήμα πιο κοντά σε ένα παγκόσμιο νόμισμα. Υπό την Bank of International Settlements μια αμαρτωλή ιστορία. Έτσι δουλεύουν οι λαγοί.

Σε αυτό το κολασμένο τοπίο, όπου η μια από τις 3 αυτοκινητοβιομηχανίες – κολοσσούς πτωχεύει, όπου η Κεντρική Τράπεζα μαγειρεύει τα αποτελεέσματα των Stress Tests και τα ανακοινώνει κατά βούληση και κατά ποσότητα που ΑΥΤΗ κρίνει, παραβιάζοντας την συνταγματική υποχρέωση της ακώλυτης πρόσβασης στην πληροφορία, χειραγωγώντας έμμεσα τις αγορές και προβαίνοντας σε κατα συρροήν εξαπάτηση των πανταχού επενδυτών με την απόκρυψη και παρασιώπηση ευαίσθητων και κρίσιμων πληροφοριών, αρνούμενη να δώσει λογαριασμό που και πως διακινούνται τα κεφάλαια της, όταν για έναν απλό άνθρωπο, στην Ευρώπη πχ, η μη δικαιολόγηση της προέλευσης των χρημάτων σε μια «ύποπτη» συναλλαγή στοιχειοθετεί «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος», ενθαρρύνοντας τους πλαστούς ισολογισμούς και τα παραπειστικά στοιχεία, την ώρα που οι οικονομικοί δείκτες αναπηδούν, ΔΕΝ ανακάμπτουν και λοιπά και λοιπά, σε αυτό το τοπίο λοιπόν, εμείς  οι πολίτες αυτού του κόσμου, επιλέγουμε να βλέπουμε ό,τι μας αρέσει και όχι ό,τι πραγματικά συμβαίνει.

Αν και εκτός θέματος (; ) παραθέτω το ακόλουθο video, βραβείο καλύτερης ταινίας μικρούς μήκους στο 56ο Φεστιβάλ του Βερολίνου, το 2006.  Μπορεί και κάπου να βρείτε κάποια σχέση με τα περιγραφόμενα.

 

υγ. Στον τελευταίο Economist, το εξώφυλλο τιτλοφορείται «Αναλαμπή  ελπίδας;»  Και στα εσώτερα, υπάρχουν 2 άρθρα που για τους γνωρίζοντες σημαίνουν πολλά. Και τα 2 αναφέρονται στον Gordon Brown με αιχμηρή φρασεολογία που ξεπερνά κατά πολύ την «τυπικότητα» και την «διπλωματική δημοσιογραφία» του εντύπου. Κατηγορείται ευθέως ο Brown και η κυβέρνηση του για εξαπάτηση και παραποίηση στοιχείων. Το ένα από αυτα καταλήγει: «Η υπομονή των πολιτών εξαντλείται. Το ίδιο και αυτού του εντύπου». Sentiment, σωστά μαντέψατε.

 

 

11 σκέψεις στο “Δεν φτάνουν τα λεφτά (ποια λεφτά;)

  1. ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ
    ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ , ΟΧΙ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ
    Καθημερινά είστε σε επαφή με διάφορες αρρώστιες , αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος είναι από μόνος του μια αρρώστια .
    Ο άνθρωπος παθαίνει διάφορες αρρώστιες αλλά είναι και αυτός ο ίδιος μια αρρώστια . Αυτό είναι το πρόβλημα του και η μοναδικότητα του .
    Η αρρώστια δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ευχαριστημένος εκεί που βρίσκεται, ότι δεν μπορεί να δεχτεί αυτό που είναι .Αυτή η ίδια η ασθένεια γίνεται δυναμισμός του ανθρώπου , η κινητικότητά του , το σθένος του , μα την ίδια στιγμή είναι και η κακοτυχία του , επειδή στεναχωριέται και υποφέρει .

    Κανένα άλλο ζώο δεν μπορεί να τρελαθεί εκτός από τον άνθρωπο .
    Και ο μόνος που μπορεί να τρελάνει ένα ζώο είναι ο άνθρωπος .
    Το ζώο από μόνο του δεν μπορεί ούτε να τρελαθεί ούτε νευρωτικό να γίνει .
    Τα ζώα στη ζούγκλα δεν τρελαίνονται , μόνο στο τσίρκο .
    Κανένα ζώο δεν αυτοκτονεί . Μόνο ο άνθρωπος .

    Δύο μέθοδοι έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν και να θεραπεύσουν την αρρώστια που ονομάζεται άνθρωπος . Η μία είναι η επιστήμη της ιατρικής , η άλλη είναι ο διαλογισμός . Η επιστήμη της ιατρικής ασχολείται με κάθε αρρώστια ξεχωριστά . Προσεγγίζει το θέμα με την επιμέρους ανάλυση .
    Ο διαλογισμός θεωρεί ότι η ίδια η προσωπικότητα του ανθρώπου είναι άρρωστη .
    Η ιατρική θεωρεί ότι οι αρρώστιες έρχονται στον άνθρωπο και φεύγουν , ότι είναι κάτι ξένο με τον άνθρωπο . Σιγά-σιγά όμως αυτή η διαφορά γεφυρώνεται και η επιστήμη της ιατρικής έχει αρχίσει να λέει ,
    ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ θεραπεύστε τον άρρωστο .

  2. Αγαπητέ επίκουρε,δεν χρειάζεται να σε ευχαριστήσω για την συμβολή σου στην ορθολογική αντιμετώπιση των αγορών και της οικονομίας. Νομίζω όμως οτι μετά τη δημοσίευση των χθεσινών αποτελεσμάτων του stress testing, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι παρασύρθηκες από ενα αμφιβόλου φερεγγυότητας blog (Turner Radio Network). Άλλο είναι ο προβληματισμός και άλλο η καταστροφολογία.
    Φιλικά,
    Παύλος Βαφειάδης

    1. Κύριε Βαφειάδη.
      Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

      H απάντηση στην τοποθέτηση σας διατρέχει το πλήθος των δημοσιεύσεων μας.

      Το δημοσίευμα του Turner δεν έχει διαψευστεί, αντιθέτως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διαβάστε αν θέλετε προσεκτικότερα τα αναφερόμενα εκεί.

      Πάντως, ίσως έχει γίνει μια μικρή παρανόηση.
      Δεν περιμέναμε το Turner επί της ουσίας να μας πει «τι συμβαίνει», αλλά το Turner αναφέρθηκε ως πηγή για τις πρακτικές συγκάλυψης που υιοθετούνται.

      Πιο συγκεκριμένα:
      Η αξιολόγηση των καφαλαιακών αναγκών των τραπεζών έγινε με βάση ΔΙΚΑ τους μοντέλα κινδύνου. Δεν έγινε καμία διασταύρωση των λογιστικών εγγραφών με αυτά που οι τράπεζες ανέφεραν.
      Δεν θέλω να μακρυγορήσω.
      Θα σας πω μόνο ότι η αγορά παραγώγων και η έκθεση των τραπεζών εκεί, παραμένει σκιά στην όποια «δημοσίευση» στοιχείων, ελέω του Magister Greenspan.
      Πραγματικά πιστεύετε ότι η Citi πχ χρειάζεται $10 δις και δεν μπορεί να τα βρει; Ή ότι μετά από αλλεπάλληλες «ενέσεις» το τελευταίο 6μηνο χρειάζεται εκ νέου $10 δις; Κλπ.

      Θα δούμε, λοιπόν. Εντός 6μήνου, ίσως, το πολύ.

      Φιλικά,

      1. μπορει το Turner Radio Network να ειναι αμφιβόλου φερεγγυότητας,αλλα οι εκδοτες των αποτελεσματων των stress tests ειναι αναμφιβολα αφερεγγυοι…

  3. Τί συμβαίνει στην Ευρώπη….
    Καταρχήν συγχαρητήρια που διατυπώνεται ΓΝΩΜΗ και όχι ΑΠΟΨΗ.
    Με αυτά που γράφετε θεωρείτε ότι οι καταρρεύσεις Αμερικάνικων Τραπεζικών κολλοσών είναι μπροστά….Ορμώμενος απο αυτό σας ρωτώ: Σε ποια Τράπεζα Παγκοσμίως θα εμπιστευόσασταν τα χρήματα σας ΕΑΝ ήταν ΠΟΛΥ πάνω από 100.000 ευρώ που εγγυούνται οι περισότερες Τράπεζες της ζώνης των 25?

    1. Δύσκολο ερώτημα.
      Αφενός, σε μια τράπεζα με καλή αξιολόγηση. Με καλό LTD ratio. Έχω ξαναπεί ότι 2 από τις ΠΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ είναι
      http://www.idcfp.com/banks.asp

      και

      http://www.veribanc.com/
      (αυτά και για τον φίλο παρακάτω που παραθέτει ένα link)

      Θέλω να ξέρετε ότι η αξιολόγηση δεν γίνεται από τους πεθαμένους και βουτηγμένους στα αιθέρια έλαια S&P, Fitch, Moody’s κλπ.

      Δεύτερον. Η εγγύηση συνεπάγεται ότι ο εγγυητής είναι αξιόπιστος. Ότι δεν είναι αναξιόχρεος.

      Τέλος: Η προτεινόμενη άμυνα προς όλους, είναι για 6 – 12 μήνες. Αν δεν φοβλαστε μην χάσετε το επιτόκιο, θα μπορούσατε να βάλετε τα χρήματα και κάπου που δεν θα είναι ένας καταθετικός λογαριασμός ή ένα …μπαούλο.

      Φιλικά,

      1. Ναι αλλά έχω ακόμα ερωτήσει
        Κανένα από τα 2 λινκ δεν μου έδωσε έστω μια λίστα με κάποιο rating Τραπεζών… (κλαψ)
        Σίγουρα δεν μπορούν να μπαουλιαστούν λεφτά (ξανά κλαψ)…..
        Άλλη ερώτηση!
        Είναι ΣΩΦΡΟΝ κίνηση πολλά από τα λεφτά μου να τα «μπαουλιάσω» σε Ομόλογα Γερμανικού Δημοσίου μέσω Γερμανικής Τράπεζας. Μπορεί να καταρρεύσει η Ευρώπη …. δηλαδή το Γερμανικό κράτος?
        Επίσης ξέρετε αν το Γερμανικό κράτος δίνει ΕΓΓΥΗΣΗ σε όλο το ποσό της κατάθεσης σε Γερμανική Τράπεζα? Αν ΝΑΙ (έτσι νομίζω) αρκεί να πάρω αεροπλάνο και με το IBAN να μεταφέρω τα χρήματα σε λογαριασμό Γερμανικής Τράπεζας οπότε θα είμαι κι εγώ (όπως και οι Γερμανοί πολίτες) «ασφαλισμένος 100%»?

        1. Οι «λίστες» είναι επί πληρωμή.

          Εσείς, πως την βλέπετε την Γερμανία;
          Τις Ευρωπαικές χώρες;
          Όλο το internet στα πόδια σας.

          Αν νοιάζεστε για τα χρήματα σας, που μάλλον αυτό προκύπτει, υπάρχουν αρκετά link στο site για να σας βοηθήσουν.

          Καλό βράδυ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *