Ελληνικές Τράπεζες – Η πραγματικότητα

Τράπεζες - "Οίκοι"
(η παράθεση γίνεται με αφορμή την κατάταξη του Δημοσίου Χρέους της Ελλάδας, στην 122η θέση σε σύνολο 137 χωρών – μόλις 15 χώρες είναι σε χειρότερη μακροοικονομική θέση από εμάς… με αυτό θα ασχοληθώ προσεχώς)
_____

Μετά από τον γύρο επί τρίμηνο στην διεθνή συγκυρία και οικονομική κατάσταση, έχοντας επεξηγήσει κατά το δυνατόν απλούστερα κατά την άποψη μου πάντα, τι συμβαίνει, ας ρίξουμε μια ματιά στους δικούς μας «ομίλους», τις «κορυφαίες» ελληνικές τράπεζες.

Πιο πριν, ας θυμίσω από το άρθρο του Ftrader, που αναδημοσιεύθηκε από το tradenews, σχετικά με το τραπεζικό σύστημα:

(…) δουλεύουν οι τράπεζες με μόχλευση {στην Αμερική} έως και 20-30-40 φορές τα ίδια κεφάλαια τους. Και αν μέχρι πριν λίγο καιρό νομίζαμε ότι το πρόβλημα το έχουν μόνο οι Αμερικανικές τράπεζες,δείτε το παρακάτω:

 

 

Με ίδια κεφάλαια σύμφωνα με τον ισολογισμό του β’ τριμήνου 2008 «μόνο»38,3 δις, έχει για παράδειγμα η Deutsche Bank υποχρεώσεις 2 τρις ευρώ! = μόχλευση πάνω 50 (!) φόρες = περίπου το 80% του Γερμανικού Gross National Income. Ή η Barclays,τα Liabilities της φτάνουν σχεδόν όσο είναι ολόκληρο το Gross Domestic Product της Αγγλίας. Δηλαδή,δεν είναι μόνο «too big to fail» αλλά «too big to bailout»!!!! Αν στραβώσει κάτι για τα καλά,δεν σώνονται με τίποτα και από καμιά κεντρική τράπεζα τους.»

________

 

Επίσης, την 31/10/2008 έλεγα τα εξής σχετικά με αυτό το σύστημα (το fractional reserve)

 

«Οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα σύμφωνα με την «κοινή λογική» να δανείζουν όσο χρήμα έχουν και δανείζονται. Πώς δανείζονται; Με τις καταθέσεις μας. Δανείζουν με τις χορηγήσεις. Αυτό όμως, είναι ένα άλλο σύστημα, το «καταθετικό σύστημα». Στον κόσμο της μαϊμούς, που ζούμε, οι τράπεζες μπορούν να δανείσουν έως και 9 φορές τα κεφάλαια που διαθέτουν υπό την μορφή κατάθεσης – αποθεματικών. Άρα, πιο απλά, μια τράπεζα έχει 100 Ευρώ στο θησαυροφυλάκιο, μπορεί να δανείσει έως 900, εκεί έξω.

 

 

Ο λόγος είναι ότι αυτό το σύστημα, το ονομαζόμενο Fractional Reserve, «υποχρεώνει» τις Τράπεζες να κρατούν σε αποθέματα το 10% του χρήματος που διαθέτουν. [Reserve requirement (or required reserve ratio)]. Το υπόλοιπο το δημιουργούν. Δημιουργούν; Ναι. Διότι όταν εσύ πας και δανείζεσαι από την τράπεζα, η τράπεζα δεν σου δίνει από τις καταθέσεις – αποθέματα τα οποία τηρεί. Απλά, δημιουργεί μια νέα «εγγραφή» στα βιβλία της (μια ωραία χάρτινη/ηλεκτρονική φυσαλίδα) και περιμένει από σένα – υπό την μορφή «υπόσχεσης» – να της «επιστρέψεις» το ποσό του δανείου σου.
Δημιουργεί χρήμα από το ΜΗΔΕΝ.
«


(…)

 

 

Βέβαια, φίλοι, με την γνωστή και ΠΟΜΠΩΔΗ τελευταία κανονιστική πράξη την ‘ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΙΙ», οι τράπεζες μπαίνουν σε μια σειρά. Γιατί; Γιατί υποχρεώνονται να έχουν ως reserve ratio το ασυναγώνιστο και υπερεπαρκές 8%. Δηλαδή, ατρόμητοι και με στήθια γεμάτα υπερηφάνεια, ας παρελάσουμε όλοι μπροστά από την Τράπεζα της Ελλάδος, ή αν δεν δύνασθε, από την τράπεζα της γειτονιάς σας, διότι, πέραν της μέγιστης μεταρρύθμισης αυτής, είμαστε τόςο ασφαλείς και μας προσέχουν τόσο, που η συγκίνηση είναι ασυγκράτητη.«

Την 18η Σεπτεμβρίου σε υ.γ. λέγαμε:

 

 

«Οι Ελληνικές Τράπεζες είναι ασφαλείς, διότι δεν έχουν μεγάλη έκθεση στα δάνεια – σκουπίδια (βλ. subprime)». Αν ακόμη πιστεύετε ότι τα subprime είναι η αιτία και όχι η αφορμή, ok. Αν θεωρείτε ότι κάτι άλλο συμβαίνει, με βάση και αυτά τα λίγα που λέμε, να βάλω στην κουβέντα την μαγική φράση «Τιτλοποίηση δανείων». Οι Ελλ. Τράπεζες αναζήτησαν (και αναζητούν) ρευστότητα κάνοντας τι: πουλάνε τα δάνεια τους (που φυσικά δεν ειναι προϊόν εξασφάλισης, αλλά όπως πλέον είναι οφθαλμοφανές, είναι επισφαλές) με χ επιτόκιο σε κάποιον άλλο, για να αποκτήσουν ρευστότητα. Τι θα γινόταν αν αυτά τα δάνεια άρχιζαν κάποια στιγμή έντονα να «μην εξυπηρετούνται»; Τι l/d ratio και διαθέσιμα έχουν οι Ελλ. Τράπεζες σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;»

 

(σημ. l/d ratio είναι ο λόγος δανείων (ή «χορηγήσεων») προς καταθέσεις)

…η οποία διαδικασία τιτλοποίησης επεξηγείται την 29η Οκτωβρίου στο σχετικό άρθρο.

Καταρχήν: Αν κάποιος θέλει να ορίσει την έννοια του doublespeak – της διγλωσσίας και των ευφημισμών κατά Όργουελ – δεν έχει παρά να διαβάζει πολιτικούς λόγους, τραπεζικούς ισολογισμούς και εκθέσεις πεπραγμένων.


Για να μην μπλέκεστε κι εσείς όπως όλοι, ας διευκολύνω:

 

 

Όπου ακούτε καταθέσεις, δεν πρόκειται για χρήματα που οι τράπεζες έχουν σε κάποιο θησαυροφυλάκιο, μπαούλο, συρτάρι, κομοδίνο ή πορτοφολάκι.

 

Οι καταθέσεις σας, δεν υπάρχουν. Οι καταθέσεις σας είναι υποχρεώσεις που έχουν οι τράπεζες απέναντι σας.

Πρώτον, διότι με βάση τον «δείκτη κεφαλαιακής (αν)επάρκειας» οι Τράπεζες, όπως ελέχθη, υποχρεώνονται να κρατούν το 8% των διαθεσίμων και τα υπόλοιπα να τα δανείζουν, δεύτερον διότι «τα διαθέσιμα» των τραπεζών είναι …μη διαθέσιμα.

Εδώ πάμε στην δεύτερη έννοια: Χορηγήσεις (δάνεια) προς καταθέσεις. Οι τράπεζες που έχουν 100% και πάνω σημαίνει ότι έχουν δανείσει πιο πολλά από αυτά που έχουν κατατεθεί σε αυτές. Αυτές που έχουν λιγότερο από 100%, σημαίνει το αντίστροφο, προφανώς.
Όμως: τι θα πει «έχουν». Αμ δε(ν)…

Ξαναγράφω πώς λειτουργεί το σύστημα. Εσύ πας και δανείζεσαι ένα ποσό πχ €100.000. Δανείζομαι, σημαίνει παίρνω κάτι από κάποιον που έχει. Και υπόσχομαι ότι θα το «επιστρέψω» (promissionary note). Η Τράπεζα όμως, στην ουσία, εκείνη την στιγμή δημιουργεί από το πουθενά μια ηλεκτρονική εγγραφή. Δεν σου δίνει από αυτά που έχει. Απλά εγγράφει το ποσό αυτό στο ενεργητικό της. Το θεωρεί δηλ. ΗΔΗ περιουσία της. Το χρέος που δημιούργησε, είναι για την τράπεζα σαν να το επέστρεψες ήδη και μάλιστα με τόκο. Κάθε δανεικό ευρώ η τράπεζα το θεωρεί επιπλέον ευρώ στο ενεργητικό της. Αν εσύ στην συνέχεια φανείς ασυνεπής, τότε η τράπεζα προβαίνει σε διαγραφή ή σε εγγραφή επισφάλειας.

ΕΤΣΙ εμφανίζονται τα υπερκέρδη των τραπεζών. Με ΧΡΕΗ που υποτίθεται θα εξοφληθούν. Και που προέρχονται από λεφτά που δεν υπάρχουν, δεν υπήρχαν. «Δημιουργήθηκαν» από το money supply.

Στην τραπεζική διγλωσσία, η ρευστότητα είναι μεγάλη κουβέντα. Από το «χρήμα» που δήθεν υπάρχει, στην πραγματικότητα υπάρχει το 10%, σε χαρτί και νομίσματα. Τα άλλα είναι κοπανιστός αέρας χρεών, χρεωγραφών και κουραφέξαλα (δείτε παρακάτω). Ωραία δεν είναι;

Από τις καταθέσεις σας καβατζάρουν το 8%. Και από τα χρήματα που φαίνεται πως διαθέτουν (ως «περιουσία») μόλις το 10% είναι σε «κυκλοφορία». Τα άλλα είναι space invaders και pacman. Ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Έπειτα, μια πολύ ωραία φράση είναι τα «ίδια κεφάλαια». Αυτά είναι η πραγματική περιουσία των τραπεζών. Το μετοχικό κεφάλαιο, ας πούμε. Το πραγματικό μετοχικό κεφάλαιο. Πώς μια τράπεζα με κεφάλαια €3 δις δανείζει €55 δις;

Άλλο: Το χαρτοφυλάκιο ακινήτων. Σε μια υπερφούσκα δεκαετιών, το χαρτοφυλάκιο ακινήτων είναι όχι υπερτιμημένο, πυραυλωμένο… Σε μια περίοδο deflation, το χαρτοφυλάκιο ακινήτων ξεφουσκώνει σαν δερμάτινη μπάλα που κλώτσησε σκατζόχοιρος. Ξανά, ο Αμερικάνικος δείκτης ακινήτων S&P

O δείκτης μετράει την ποσοστιαία μεταβολή στις τιμές των ακινήτων από έτος σε έτος. Έτσι, την τελευταία διετία ο δείκτης υποχωρεί σχεδόν 40%. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι το χαρτοφυλάκιο ακινήτων (όπως όλα τα ακίνητα) απαξιώνεται αλλά και κάτι πιο οδυνηρό:

 

ότι τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται, οδηγούν σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακινήτων – απ’ όπου οι τράπεζες, υποτίθεται, θα βγάλουν τα σπασμένα.

Σε μια αγορά, α. όπου τα ακίνητα είναι υποτιμημένα ήδη κατά 40% σε 2 χρόνια β. τα ακίνητα που δόθηκαν ως εξασφάλιση (που προσημειώθηκαν), πολλές φορές υπερτιμήθηκαν ακόμα περισσότερο, προκειμένου η Τράπεζα να δώσει μεγαλύτερο δάνειο (μεγαλύτερη εκτίμηση ακινήτου = μεγαλύτερο δάνειο = περισσότερα κέρδη/αύξηση ενεργητικού) και γ. και όπου Τράπεζες αντί για χρήματα θα μαζέψουν πληθώρα ξεφούσκωτων ακινήτων δημιουργώντας υπερπροσφορά σε περίοδο απαξίωσης και αποπληθωρισμού, όπου κανείς δεν θα είναι διατεθειμένος να αγοράσει/πλειοδοτήσει σε κανέναν πλειστηριασμό (που θα διενεργούνται κατά εκατοντάδες), τότε…

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ;

ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ;

Ήδη η ΕΤΕ, διενεργεί διαγωνισμούς για τα ακίνητα που έχει μαζέψει. μια βόλτα στο site τους θα σας πείσει.

Άλλο: «Επενδύσεις σε παράγωγα». Στοιχεία τάχαμου του «Ενεργητικού». Χρειάζεται σχόλιο; Αξία που απομειώνεται έως και 90% ιστορικά σε αντίστοιχες περιόδους, δεν είναι αξία. Δείτε τον ενοποιημένο δείκτη των Commodities, τον CRB. Ο δείκτης έχει χάσει σε έναν (στην πραγματικότητα λιγότερο) χρόνο, άνω του 40%. Δείκτης 61 ετών, είναι δαύτος. Σκεφτείτε πόσοι και πόσα «παράγωγα» προϊόντα αγόρασαν στην κορυφή της μανίας οι τραπεζίτες «για να μην χάσουν το ράλι». Σκεφτείτε πόσο κοστίζουν σήμερα. Και πόσο σε λίγο καιρό.

Μετά τις επεξηγήσεις ας πάμε στα ανεξήγητα.


Aς δούμε λοιπόν τα ελληνικά τζιμάνια.

EUROBANK

Το Όραμα:

«… η Τράπεζα στηρίζεται στο επιτυχημένο επιχειρησιακό της μοντέλο, τη σύγχρονη οργανωτική και λειτουργική της δομή, την πελατοκεντρική της προσέγγιση, την έμφασή της στην ποιότητα και την καινοτομία, αλλά πιο σημαντικά: το υψηλό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει δυναμική ανάπτυξη με αίσθημα ευθύνης προς τους πελάτες, τους μετόχους και την κοινωνία.«

 

Η αλήθεια:

Χορηγήσεις: €46,7 δις. Καταθέσεις: €36,2 δις. Loan to deposit Ratio: 1,29 (46,7/36,2).
Έχει δανείσει το 130% από τις καταθέσεις σας.

 

 

«Ενεργητικό». Δάνεια και απαιτήσεις κατά πελατών €55 δις. Τα δάνεια που έχει δώσει, όπως είπαμε, τα θεωρούν «Ενεργητικό». Κάθε δάνειο που χάνει τον δρόμο της επιστροφής είναι μείον. Στο «Ενεργητικό».

<

Παράγωγα: 1 δις. Είπαμε γι αυτά. Ποια παράγωγα;

«Χαρτοφυλάκια επενδυτικών τίτλων» (χαρτούρα χωρίς αξία): €11,5 δις. Κυρίως ομόλογα. – και μετοχές. Τραπεζικά, εταιρικά, κρατικά.

[Ειδικά για τα εταιρικά ομόλογα να πω: μια εταιρεία, ας πούμε η General Motors (μεγάλη και σίγουρη) εκδίδει ένα ομολογιακό δάνειο. Εκδίδει ομόλογα (χαρτάκια-κονφετί) και εσύ της δίνεις χρήμα (κονφετι άλλου χρώματος και μεγέθους). Η εταιρεία θα σε πληρώσει με τον τόκο του ομολογιακού. 7% ας πούμε (ουάου, που λένε, οι insiders). Φέρε – πάρε. Η εταιρεία σκάει «αυτοκρατορικά» (όπως αρμόζει) στο deflationary περιβάλλον. Τρέχα.

Έχουν επενδύσει «πολλά» οι ελληνικές τράπεζες σε εταιρικά ομόλογα; Κάμποσα, περίπου €15 δις, 800% αύξηση σε 5 χρόνια…]

 

 

Και επί του πιεστηρίου: «Θηλιά» τα ομολογιακά για τις τράπεζες το 2009

Ενσώματα (βλ. ακίνητα κατα βάση): €1,2 δις. Ακίνητα; Κάτι μου θυμίζει.

Πόσα από αυτά όλα είναι λοιπόν τελικά «Ενεργητικό»;

Πριν το σκεφτείτε, δείτε και το επίσης εκπληκτικό. Από τα €79 δις του «Ενεργητικού» της στηριζόμενης στο «επιτυχημένο επιχειρησιακό της μοντέλο, τη σύγχρονη οργανωτική και λειτουργική της δομή» τράπεζας, τα €66 δις είναι δάνεια και «επενδυτικοί τίτλοι».

Σα να λέμε τι σκάει; Ε, αυτο εκεί μέσα.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ

«Η Τράπεζα Πειραιώς διαθέτει ιδιαίτερη τεχνογνωσία στην καταναλωτική-στεγαστική πίστη και στα άλλα προϊόντα τραπεζικής ιδιωτών, στο χώρο των μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεων, στην παροχή υπηρεσιών κεφαλαιαγοράς και επενδυτικής τραπεζικής, στην αναπτυσσόμενη αγορά της χρηματοδοτικής μίσθωσης και, τέλος, στον τομέα της ναυτιλίας.»

Η αλήθεια:

Χορηγήσεις: €38,9 δις. Καταθέσεις: €31,59 δις. Loan to deposit Ratio: 1,23 (38,9/31,59).

 

 

Έχει δανείσει το 123% από τις καταθέσεις σας. ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. Βέβαια το 2003 (5 μόλις χρόνια πριν) η τράπεζα ήταν μία-η-άλλη. «Τουλάχιστον» δάνειζε όσες καταθέσεις «είχε». Σκληρός ο ανταγωνισμός.

 

«Ίδια κεφάλαια» €3,35 δις. Χορηγήσεις 1100% (11 φορές) πάνω από αυτά που έχει. «Μόχλευση» το ονομάζουν, αντί για μπαρμπόυτι.

Θαυμαστά τα έργα της «ιδιαίτερης τεχνογνωσίας».

Παρόλαυτά τα ΜΜΕ προβάλλουν δηλώσεις τύπου Σάλλα: «Στην Ελλάδα οι τράπεζες έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πελάτες μας και αυτό φαίνεται και στα αποτελέσματά μας. Για την Τράπεζα Πειραιώς, για την οποία μπορώ να μιλήσω ειδικότερα, η εμπιστοσύνη των πελατών μας επιβεβαιώνεται κάθε ημέρα. Η Τράπεζα Πειραιώς έχει σήμερα υψηλή ρευστότητα, πάνω από τα όρια που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι οι καταθέσεις μας αυξάνονται καθημερινά και στο εννεάμηνο υπερέβησαν σε ρυθμό αύξησης το 45%.» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 3/10/2008)

Δηλαδή έχοντας 45% αύξηση στις καταθέσεις τους, από το 130% των καταθέσεων σας που δάνειζαν πέρυσι, φέτος δανείζουν το 123%. Και το «υψηλή ρευστότητα» και «πάνω από τα όρια που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδας, σημαίνει ότι έχουμε «δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας» μεγαλύτερο από αυτόν που ορίζει η ΤτΕ. Δηλαδή αυτοί μας λένε να έχουμε το 8% των καταθέσεων στο θυσαυροφυλάκειο και εμείς έχουμε το 10%. Και αυτό το λένε «υψηλή ρευστότητα» και «σχέση εμπιστοσύνης».

Αλλά ο Σάλλας λέει τελικά κάτι σωστό. Αυτό που έχει ειπωθεί και παλιότερα: «Το χάρτινο οικοδόμημα αυτό, βασίζεται μόνο στην εμπιστοσύνη των συμμετεχόντων». Όταν αυτή εκλείψει, χαίρετε.

ΕΘΝΙΚΗ

«Οι λογαριασμοί καταθέσεων που ξεπερνούν τα εννέα εκατομμύρια και οι άνω του ενάμιση εκατομμυρίου λογαριασμοί χορηγήσεων αποτελούν τη σημαντικότερη απόδειξη της εμπιστοσύνης του κοινού της που αποτελεί και την κινητήρια δύναμη της τράπεζας.

 

Με επιβεβαιωμένη την ηγετική της θέση στην ελληνική τραπεζική αγορά και με στόχο την πλήρη κάλυψη των πελατών της καθώς και την αύξηση της κερδοφορίας της, η Τράπεζα μεριμνά για το διαρκή εκσυγχρονισμό των διαδικασιών της, επενδύοντας στη νέα τεχνολογία.»

 

Η αλήθεια:

 

Η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων.

 

Μας λένε τα παιδιά, ότι έχουν 9,5 εκατομύρια λογαριασμούς καταθέσεων (λογαριασμός είναι και αυτός με €1). Και ότι έχουν €1,5 εκατομύρια λογαριασμούς δανείων (εκ των οποίων ουδείς ειναι €1, το υπογράφω). Μας λένε ότι έχουν καταθέσεις €63,9 δις. Έχουν δανείσει το €61,4 δις. Το 94% των καταθέσεων. 800 μονάδες βάσης αύξηση από πέρυσι την ίδια περίοδο. Αυτοί θα πρεπε να πανηγυρίζουν σε σχέση με τον Σάλλα. Ένα πράγμα ο Αράπογλου και ο Σάββας στην διαφήμιση του Euro.


Τα λοιπά (και γνωστά πλέον) ας τα δει κάποιος από εδώ.


Εγώ θέλω να επισημάνω την ωρολογιακή βόμβα στην οποία κάθεται η συγκεκριμένη (και αντιστοίχως σκεφτείτε τι συμβαίνει και στις άλλες):

 

 

 

 

 

 

 

Τι βλέπουμε;

 

Ότι η «ναυαρχίδα» Finansbank, η τουρκική αστειοπλόος, έχει δανείσει 3 φορές τις καταθέσεις της! L/D RATIO 300%. 7,2 δις τουρκ. λίρες σε καταθέσεις, 20,8 δις σε δάνεια! Και μας το δείχνουν με καμάρι. Σε μια χώρα που παίζεται ως το παγκόσμιο gagnan να πτωχεύσει πρώτη.

 

Τι να κάνουν άραγε και οι άλλες τραπεζικές «νύμφες» στη Νοτιοανατολική Ευρώπη που σπίτωσε, η στοχεύουσα στην «πλήρη κάλυψη των πελατών της»;

 

C’est la panique panique panique , sur le peripherique (τακ-τικ, τακ-τικ) που λέει και ο Manu Chao.

 

Πανικός στον περιφερειακό…

 

MARFIN

 

Χωρίς εισαγωγές. Η εταιρεία του Ανδρέα. Του κ. Βγενόπουλου. Του Πανάθα. Του Τραπεζικού, του (συν)άνθρωπου.

 

Το άρθρο μου σχετικά είναι φρέσκο.

 

Ας δούμε πόσο διαφορετικός είναι ο κ. Βγενό. Ο Ανδρέας.

 

 

Ταμειακά διαθέσιμα: €600 εκατ. Δάνεια περίπου €12 δις, 20 φορές «μόχλευση». Αν κάτι πάει άσχημα (άνθρωποι είμαστε) και το 10% των δανείων είναι σε καθυστέρηση (δεν «εξυπηρετούνται»), «κάποτε» (όποτε βρε παιδί μου), η τράπεζα δεν θα έχει ούτε τα μισά να κλείσει την τρύπα. Δεν την βγάζει.

 

Οι τύποι έχουν δανείσει σχεδόν το 94% των καταθέσεων σας και χρωστάνε και κάτι «ψιλά», περίπου €4 δις σε πιστωτικά ιδρύματα. 400% περισσότερο απ’ ό,τι τα «πιστωτικά ιδρύματα» τους χρωστάνε και το 35% των καταθέσεων σας ΕΠΙΠΛΕΟΝ. Κλπ – κλπ – κλπ.

 

Ισχύουν τα ίδια που ειπώθηκαν συνοπτικά και για τους άλλους. Δείτε τα εδώ.

 

 

Γιου γκατ ιτ;

 

Το καλύτερο είναι το τελευταίο:

 

Η μεγάλη Τράπεζα της Ελλάδας.

Υποτίθεται, ο ελεγκτικός ΜΑΣ μηχανισμός. Το γρανάζι της οικονομικής ΜΑΣ λειτουργίας.

Αναφέρει στην σχετική της έκθεση:

«Η επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης των στεγαστικών δανείων, ο οποίος είχε διαμορφωθεί

σε υψηλό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, αναμένεται να επηρεάσει ανοδικά το ποσοστό των δανείων σε καθυστέρηση επί του συνόλου των δανείων (η επίδραση αυτή είναι κατ’ ουσίαν τεχνική). Επίσης, ενδεχομένως θα επηρεαστεί ανοδικά και η αναμενόμενη ζημία από τα δάνεια αυτά, καθώς εκτιμάται ότι μπορεί να μειωθεί η δυνατότητα των νοικοκυριών να εξυπηρετούν τις δανειακές τους υποχρεώσεις, λόγω της αύξησης του κόστους δανεισμού και της επιβράδυνσης της ανόδου των εισοδημάτων.»

 

Έρχεται.

 

Κοιτάξτε, όμως, τι τρομερός παραλογισμός υποκρύπτεται εδώ. Λένε, επειδή τα δάνεια που δίναν οι τράπεζες χτύπησαν κούτελο κι αυχένα στο ταβάνι, τώρα με την «πιστωτική κρίση» – δηλαδή τα δικά μας τα χαμπέρια – τα δάνεια, φυσικό είναι, θα μειωθούν. Οπότε, μειούμενα τα δάνεια θα φαίνονται περισσότερες οι «καθυστερήσεις». Και εκεί που είχαμε 100.000 δάνεια (λχ) και 100ο καθυστερήσεις (άρα ποσοστό 1%), τώρα θα έχουμε 80.000 δάνεια και 1.000 καθυστερήσεις, άρα ποσοστό 1,8%. Αυτό είναι επίδραση «τεχνική» αφού δεν άλλαξαν τα δάνεια σε καθυστέρηση. Λένε.

 

Εγώ, λέω το εξής:

 

α. Το αντίθετο συνέβαινε τόσα χρόνια. Με τον αριθμό των δανείων να εκτινάσσονται οι καθυστερήσεις φαίνονταν λιγότερες απ’ όσες πραγματικά είναι – και όλα αυτά σε «ευνοϊκό περιβάλλον»

 

 

β. Ετοιμαστείτε κύριοι να σκουπίσετε τον κόπρο του Αυγείου. Ετοιμαστείτε να δείτε ΚΑΙ μείωση των δανείων ΚΑΙ αύξηση των καθυστερήσεων. Ετοιμαστείτε για ντους με Pumaro με βασιλικό και σκόρδο.

 

Στην πραγματικότητα παρότι τα δάνεια αυξάνονταν ιλλιγγιωδώς και το περιβάλλον ήταν «ευνοϊκό, ασφαλές, αναπτυσσόμενο», ο λόγος των δανείων σε καθυστέρηση προς το σύνολο των δανείων αυξήθηκε…

 

Από αυτό το κλάσμα προκύπτει ότι για κάθε 100 δάνεια σχεδόν τα 5 είναι σε καθυστέρηση. ΣΗΜΕΡΑ. Ή περισσότερα;

 

«Στο «κόκκινο» 50.000 στεγαστικά»…

 

Σκεφτείτε επαναλαμβάνω, ότι από εδώ και πέρα τα δάνεια θα μειώνονται και οι καθυστερήσεις θα αυξάνονται. Αυτό κατά τ’ άλλα είναι «τεχνική επίδραση» σύμφωνα με τους αναλυταράδες της ΤτΕ…

 

Σκεφτείτε επίσης ότι με βάση την τιμημένη Βασιλεία ΙΙ (ουάου που λένε και οι Lawmakers), τα στεγαστικά που δεν πληρώνονται έως και 6 μήνες, ΔΕΝ υπολογίζονται στις καθυστερησεις. Γιατί;

 

Γ-Ι-Α-Τ-Ι;

 

(ακολουθεί ο δείκτης της «τεχνικής επίδρασης»)

 

 

 

Και το κερασάκι τους:

 

«Ειδικά για τον κίνδυνο ρευστότητας, η Τράπεζα της Ελλάδος στο τέλος του 2007 διενήργησε άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων. Στην άσκηση αυτή, με βάση δυσμενές σενάριο, με σχετικά μικρή όμως πιθανότητα επαλήθευσης, διαπιστώθηκε ότι σε επίπεδο συστήματος ο δείκτης ρευστών διαθεσίμων υπολείπεται σημαντικά του ελάχιστου απαιτούμενου ορίου 20%, όπως είναι φυσικό άλλωστε λόγω των εξαιρετικά δυσμενών υποθέσεων του σεναρίου, αλλά οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις τους.»

 

Στο τέλος του 2007 (προ έτους) οι Τράπεζες ήταν σε θέση να εξυπηρετήσουν τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις τους. Τα κοντινά και άμεσα. Και αυτό είναι «ok» είναι ¨φυσικό» λόγω των δυσμενών υποθέσεων του σεναρίου. Μετά από 1 χρόνο κατρακύλας, τι μπορούν οι τράπεζες να εξυπηρετήσουν; Μάλλον σχεδόν τίποτα. Σε ένα χρόνο από τώρα;

 

ΚΑΙ;…

 

…Και η θριαμβολογία συνεχίζεται:

 

«Επίσης, παρά τη σχετικά ταχεία πιστωτική επέκταση, ο λόγος των χορηγήσεων προς τις καταθέσεις εμφάνισε μικρή μόνο άνοδο τόσο σε επίπεδο τραπεζών (Ιούνιος 2008: 102,0%, Δεκέμβριος 2007: 100,1%) όσο και σε επίπεδο ομίλων (Ιούνιος 2008: 108,4%, Δεκέμβριος 2007: 105,6%), όπου και παραμένει σημαντικά χαμηλότερος του αντίστοιχου λόγου των τραπεζικών ομίλων της ζώνης του ευρώ (Δεκέμβριος 2007: 125%).»

 

Τα πράγματα είναι ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ά.

 

Έχουμε δανείσει «μόλις» το 102% των καταθέσεων μας ως τράπεζες και «μόλις» το 108,4% ως όμιλοι. Εδώ στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι 125%! Αυτά τα λέει φίλοι, η Τράπεζα της Ελλάδος. ΤΟ ΓΡΑΝΑΖΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Τέτοια είναι η σαπίλα στα μυαλά, που προκάλεσε η υπερβολή δεκαετιών (το Asset Mania), ώστε η λογική του παραλόγου «φυσιολογικά» χαρακτηρίζει τους εμπλεκόμενους, ελεγκτές και ελεγχόμενους.

 

Και χαίρει η ΤτΕ επί του πτώματος. Τι υγεία! Τι προσδοκία ενός καλύτερου μέλλοντος. Τι ελπίδα.

 

Τι να πεις…

 

Αντί να τους έχει βάλει στα κόκκινα εδώ και χρόνια. Αλλά ποιοι διοικούν την ΤτΕ; Ποιοι κυβερνούν; Ποιοι ελέγχουν;

 

Με τι βιογραφικά; Τι ιστορικό; Τι κριτήρια; Αυτοί θα επιβάλλουν κανόνες και νόμους;

 

Δείτε τις καταγγελίες της ΕΚΠΟΙΖΩ με βάση αποφάσεις του Αρείου Πάγου για τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των τελευταίων ετών και τις «αβλεψίες» στις παρατυπίες μην πω την ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ, της «Τραπέζης της Ελλάδος».

 

Για αυτούς είναι τα λόγια του Κρισναμούρτι: «Δεν είναι ίδιον υγείας η προσαρμογή σε μια βαθειά άρρωστη κοινωνία» – σε μια βαθειά άρρωστη πραγματικότητα.

 

____________

 

Κατόπιν όλων τούτων, ελπίζω να βοήθησα λίγο στο πως πρέπει να διαβάζονται οι ισολογισμοί (και τι να προσέχουμε), ή που οδηγούμαστε με ένα ελαφρύ πήδημα της βελόνας (σας μοιάζει με ελαφρύ;).

 

Και βγαίνει μετά ο κ.Αράπογλου και λέει «οι μεγάλες τράπεζες δεν χρειάζονται πακέτα στήριξης» και ο κ. Ανδρέας Βγενό, ο Πανάθας, ο άνθρωπος ότι κάτι πρέπει να κάνει αυτό το ανήμπορο κράτος, έτσι όπως τα ‘χει κάνει, γιατί αλλιώς «φοβάται»ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.

 

Να δανειστεί και να σας δανείσει.

 

Αυτή την στιγμή στις ΗΠΑ (το υπόδειγμα του Ανδρέα), το κράτος θεωρητικά «πιέζει» τις Τράπεζες να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα του πακέτου διάσωσης (τα $700 δις) στην παροχή νέων δανείων. Και όχι αλλού. Χωρίς βέβαια να μπορεί να τις ελέγξει. Τι παραλογισμός!

 

Να δίνει το κράτος δανεικά χρήματα, όχι φυσικά «δικά του» από κάποιο απόθεμα (κομπόδεμα), από δανεικά που θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι του με τόκο στο μέλλον. Σε ποιον θα τα πληρώσουν με τόκο; Στις Κεντρικές Τράπεζες!

 

Να τα δίνει στους Οργανισμούς που δουλειά τους είναι να δανείζουν.

 

Και να τους λέει δανείστε τα δανεικά μου, να σωθείτε/σωθούμε.

 

Αφού το κράτος δανείζεται από τις Κεντρικές Τράπεζες και αφού οι Κεντρικές Τράπεζες εκτός από το κράτος δανείζουν και οι ίδιες τις Τράπεζες, τότε ουσιαστικά

 

α. οι φορολογούμενοι πληρώνουν τα σπασμένα και μάλιστα από χρήματα που δεν έχουν (όπως επίσης και μέλλον) και

 

β. οι Κεντρικοί Τραπεζίτες «πληρώνουν» από αυτά που έχουν – και θα έχουν, όσο θα έχουν μελάνι και χαρτί: Χρήματα αέρος – αέρος. Δίνοντας, όπως έχω ξαναπεί το κώνιο στον Σωκράτη. Την πρέζα στον πρεζάκια. Τα συμπτώματα απαλύνονται παροδικά, το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Εκτός αν φτύσεις τον έμπορο στα μούτρα…

 

Ο παραλογισμός εις την δανειοστήν…

 

Ποτέ κανείς δεν έχει κατηγορήσει έως σήμερα κεντρικό τραπεζίτη, δεν τον έχει σύρει σε κάποιο εδώλιο. Το πιθανότερο στο δυσοίωνο μέλλον, να πίνει το τσάι του σε κάποια κλειστή λέσχη.

 

Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι που χρησιμοποίηθηκαν σαν πιόνια στην πιστωτική επέκταση, στο μέλλον θα τραβήξουν όλο το κουπί και το πιθανότερο, θα αλληλοκατηγορούνται για το ποιος/τι φταίει.

 

ΤΟ EASY – CHEAP CREDIT ΦΤΑΙΕΙ! ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ (ΜΑΣ).

 

ΕΜΕΙΣ.

 

 

60% του ΑΕΠ της Ευρώπης, είναι τραπεζικά δάνεια σε ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ.

 

Δείτε πως το παραπάνω διαγράμμα μοιάζει με το παρακάτω :

 

 

«Πάρτε δανεικά και ξοδέψτε».

 

Με αγάπη, το σύστημα.

 

Και προς απόδειξη του τι είναι «ηλεκτρονική εγγραφή» και τι πραγματικό χρήμα, δείτε και το επόμενο διάγραμμα της Ευρωζώνης, από την Ε.Κ.Τ.

 

€700 δις σε χαρτονομίσματα, κυκλοφορούν στην Ευρώπη.

 

Ποια όμως η αποτίμηση του χρήματος – του Money Supply (ό,τι χάρτινου/ηλεκτρονικού – το λέμε «assets»);

 


 

€9 τρις!

 

1200% περισσότερα σε Pacman και Space Invaders.

 

Δανεικός Κόσμος, Δανεική ζωή, πλαστικά όνειρα, χάρτινοι πύργοι, παραλογισμός.

 

Ηλεκτρο-οικονομία.

 

Πώς αυξάνεται το Money Supply, το Μ3 ;

 

Μας το λέει η ΤτΕ στην πλευρική αριστερή στήλη:

 


 

Δάνεια προς την «γενική κυβέρνηση»,

Δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα,

δάνεια με σαντιγύ, δάνεια με κακάο, με βατόμουρο, με αβοκάντο, με σκόρδο, με ρίγανη, δάνεια εσπρέσο, ντεκαφεϊνέ, δάνεια, δάνεια…

 

Το οξυγόνο τους. Το δάσος τους. Η ζωή τους, όλη.

 

Μια απότομη πτώση της υπερπαραγωγής του χρήματος, μια απότομη πτώση στα δάνεια, είναι ο θάνατος τους.

 

Ένας θάνατος που έχει ήδη αρχίσει, όπως βλέπετε.

 

 

 

Η φούσκα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη (φυσικά) από το 1999-2001. Το 1999, μπήκαμε στο «Ενιαίο Νόμισμα» θυμίζω. Η Ελλάδα σώζεται (που λέει ο λόγος) , επειδή μπήκε στην Ένωση, 2 χρόνια αργότερα.

 

ΟΝΕ; Ω, ναι.

 

Αλλά η Ελλάδα, ο κόσμος, οι Έλληνες πολίτες, ο «λαός» όπως αρέσκονται να τον ονομάζουν, έχει από καιρό δείξει μια προνοητικότητα

 


 

Όπως φαίνεται παραπάνω, οι καταθέσεις αυξάνωνται ήδη από το 2005, ενώ τα αμοιβαία τα έφτυσαν οι Έλληνες, κανονικά, παρά τα όσα τους υπόσχονταν, όλα αυτά τα χρόνια.

 

Είναι το καλύτερο δημοψήφισμα ωριμότητας των απλών ανθρώπων και των ενστίκτων τους, σε αυτόν τον τόπο.

 

Το γενικό ερώτημα είναι: Θέλετε να αλλάξουμε;

 

__________

 

…Και γράφει ο καλύτερος δημοσιογραφικός αντι-δείκτης και ατόφιος εκφραστής του sentiment κ. Μαυρίδης στο capital.gr «Τραπεζίτες σε αντίσταση!»

«Η σιδερένια πόρτα έκλεισε πίσω της με θόρυβο. Η έκπληξη ήταν έντονα ζωγραφισμένη στα μάτια των δύο ανδρών: «Στρατηγέ Μιχάλη, εσύ εδώ»; Ρώτησε. «Να ‘μαστε πάλι μαζί Ανδρέα», ήρθε η απάντηση…»
Και οι «αντιπολιτευόμενοι» και οι «δημοσιογράφοι» τους (σε μια εφημερίδα που έγραφε κάποτε ο Μάριος Πλωρίτης), θριαμβολογούν επειδή οι τραπεζίτες στρέφονται τώρα στον «Γιώργο».


Είναι δυνατόν σε τέτοιο κλίμα ο κόσμος να είναι υποψιασμένος; Να ξέρει τι συμβαίνει; Οι μεν ορέγονται «το επόμενο Bull Market», όπου θα παίρνουν τα tips από τους λομπίστες και τα dealing rooms για να αυγατίσουν τις «επενδύσεις» τους, οι δε περιμένουν τον νέο κύκλο εξουσίας των «δικών τους», για λόγους που ο καθένας μας σε αυτήν την χώρα ξέρει, σε όποια παράταξη κι ανήκει (ή δεν ανήκει).

 

Από οσφυοκαμψία πάσχουν, οι κριτές, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, οι «δημόσιοι» γραμματείς και φαρισαίοι αυτού του τόπου. Του κόσμου όλου. Πνιγμένοι στην γκλαμουριά, εισοδηματίες της «δημόσιας» ζωής. Και ο κόσμος από διαταραχές της οράσεως, της ακοής, της κρίσης.

Που είναι η Ελένη Βλάχου, η Κατερίνα Δασκαλάκη, η Μαρία Ρεζάν, ένας Βελλίδης, ένας Πετιμεζάς, ένας Άγγελος Ελεφάντης σήμερα;

Ιερά – τέρατα της δημοσιογραφίας.

«Ιερά» τέρατα, διότι ήταν άκαμπτοι, ασυγκίνητοι σε «επιρροές». Μα να το πω απλά: Δεν ήταν παραδόπιστοι.

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, «καλλιτέχνες» τάχαμου μαχόμενοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, καθώς και άλλοι ζεν πρεμιέ και κομπάρσοι από το παγκόσμιο μπουλούκι, θα ισοπεδωθούν από το sentiment, όταν η πραγματικότητα γίνει «κτήμα» των περισσοτέρων.

«Μια φορά» στα τόσα χρόνια.

Βρισκόμαστε στο σημείο της εποχής που τα ανεμολόγια, σταματούνε στην αλήθεια.

Κατά λάθος, βέβαια. Θέμα «τεχνικής επίδρασης»…

Όπως έλεγε και ο Henry Ford, o ιδρυτής της γνωστής εταιρείας αυτοκινήτων: «Είναι καλά που οι πολίτες του έθνους, δεν αντιλαμβάνονται το τραπεζικό και νομισματικό μας σύστημα, διότι αν το έκαναν, νομίζω ότι θα είχαμε επανάσταση πριν ξημερώσει»

«It is well that the people of the nation do not understand our banking and monetary system, for if they did, I believe there would be a revolution before tomorrow morning.»

________________

υγ. Deflation – Αποπληθωρισμός και απαξίωση. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας είπε δε μάγκικ ουόρντ. Και το ίδιο μας έρχεται και από την Morgan Stanley. Τόσο καιρό, τελικά, δεν είναι εμμονή. Είναι πραγματικότητα. Στον Επίκουρο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *