«Game(s) Over»

Depression - Deflation

 

Γεια χαρά και πάλι. Πάνε 2 1/2 μήνες από την τελευταία ανάρτηση λόγω ανειλημένων υποχρεώσεων και πολλά έκτοτε συνέβησαν σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, αναφορικά με αυτά που πραγματεύεται το site μας. Ενα εξ αυτών ήταν η παραμονή στην θέση του, του Βen Bernanke, Προέδρου της FED και υπηρέτη της Αμερικάνικης οικονομίας και της διεθνούς σταθερότητας. Όπως έγραψε και το Newsweek, του ανθρώπου που «έσωσε τον κόσμο». Ας δούμε ένα video με όσα αυτός ο άνθρωπος κόσμησε τον κόσμο

Αυτός ο ίδιος άνθρωπος λοιπόν, παρέμεινε μετά βαΐων και κλάδων στην θέση του. Αυτός ο ψεύτης, ο εκπρόσωπος της παγκόσμιας ολιγαρχίας, η οποία κλέβει τις ζωές και το μέλλον των ανθρώπων για να μπορούν αυτοί οι χρυσο μαχαιροπηρουνάδες, να ζουν και να βασιλεύουν. Ας πάμε στο ψητό. Λίγες ημέρες μετά, «συμπτωματικά», ο Ben, είπε πως η ύφεση μάλλον τελείωσε.

Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα, είναι ότι καταρχήν οι μεγάλες τράπεζες που χειραγωγούν τις αγορές παραγώγων, παγκόσμια, εμφάνισαν κέρδη. Τα κέρδη αυτά, λέει ο Max Keiser, είναι προϊόν απάτης:

Τι κάνουν οι ρυθμιστικές αρχές; Όπως έχει αποδειχτεί και έχουμε καταδείξει με απόλυτη σαφήνεια, ΤΙΠΟΤΑ. Μάλιστα, όχι μόνο αυτό, αλλά αντιθέτως, ευκαιρίας δοθείσης, μπορούν και να κουκουλώνουν τις μυρωδιές. Τρανό παράδειγμα η νέα οδηγία της FDIC, του Οργανισμού Ασφάλισης Καταθέσεων στις ΗΠΑ. Είναι από τις ειδήσεις που περνούν στα ψιλά. Τι λένε; Δίνουν κατευθύνσεις πως οι τράπεζες να δηλώνουν ως επισφάλειες λιγότερα δάνεια και πως οι επιθεωρητές να μην τα αξιλογούν έως τέτοια. Στην σχετική δημοσίευση, αναφέρεται ότι «Τα δάνεια δεν πρέπει να θεωρούνται προβληματικά, επειδή ο δανειζόμενος ανήκει σε τομέα που αντιμετωπίζει προβλήματα (…) όταν δεν υποστηρίζεται ο φάκελος του από τα κατάλληλα έγγραφα (…) όταν η αξία της εξασφάλισης είναι μικρότερη από την αξία του δανείου (ασύλληπτο) » (σελ.7-8)

[«Further, loans should not be adversely classified solely because the borrower is associated with a particular industry that is experiencing financial difficulties. When an institution’s restructurings are not supported by adequate analysis and documentation. As a general principle, examiners should not adversely classify or require the recognition of a partial charge-off on a performing commercial loan solely because the value of the underlying collateral has declined to an amount that is less than the loan balance. However, it is appropriate to classify a performing loan when well-defined weaknesses exist that will jeopardize repayment.»]

Θαυμάστε τους ηγέτες του κόσμου και τις αρχές τους. Αυτές ήταν οι Αρχές (μεταξύ άλλων) που θα επόπτευαν τις Τράπεζες κατά τον Bernanke. Αυτοί οι οικονομικοί τρομοκράτες, που λέει και ο Kaiser.

Eπανερχόμενος στα των Αμερικανικών τραπεζών, αντικειμενικό γεγονός σε κάθε περίπτωση, παραμένει ότι  η Goldman Sachs  παρουσιάζει εν μέσω αυτή της θύελλας, κέρδη άνω των $3 δις. Αναφέρει δε, ότι προέρχονται από το trading. Την άνοιξη του 2008, όταν και η Lehman Brothers ήταν στο κουρμπέτι, η Goldman Sachs αν και είχε τις περισσότερες ‘αστοχίες’ ημερολογιακά, είχε τα μεγαλύτερα κέρδη. Γιατί;

Όταν μιλάμε για κέρδη, μιλάμε βέβαια για χειραγώγηση, τίποτε άλλο. Σχετικά δείτε παλιότερη ανάρτηση. Αυτά τα κέρδη αποτελούν το 70% του συνολικού τζίρου. Μιας εταιρείας που ΠΡΟΦΑΝΩΣ τα χρήματα που πήρε από το Bailout τα «τοποθέτησε» – όπως υποψιαζόμασταν – κατευθείαν στο χρηματηστηριακό παίγνιο.  Την ίδια στιγμή, η Τράπεζα αυτή, εκμεταλλευόμενη τα παράθυρα της φορολογικής νομοθεσίας, κατέβαλε ως φόρους το απίθανο ποσοστό του 1%! Τους πρώτους 9 μήνες του 2009, οι τύποι αυτοί κατέβαλαν σε bonus $16,9 δις, που αντιστοιχούν σε $526,814 ανά υπάλληλο, όπως περιγράφει εμβρόντητος ο συντάκτης του Fortune. Και όταν ο Βοηθός Γεν. Εισαγγελέα των ΗΠΑ δηλώνει, μετά το συμβάν του περασμένου καλοκαιριού (που έμεινε στην μούγγα) ότι «…υπάρχει κίνδυνος κάποιος, που θα γνώριζε πως να χρησιμοποιήσει αυτό το πρόγραμμα, να ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΕΙ τις αγορές», αναφερόμενος σε λογισμικό που εκλάπη από τους υπολογιστές της Goldman, τότε ποιος από εμάς αμφιβάλει πλέον για το αυταπόδεικτο; Η Goldman έχει λογισμικό που μπορεί να χειραγωγήσει τις αγορές. Συνδέστε το αυτό, με τα κέρδη-«έκπληξη» όπου προέρχονται από το trading και πάμε παρακάτω.

Ποιος ο τζίρος στις αγορές παραγώγων το πρώτο εξάμηνο του 2009; Κρατηθείτε:

 

$604 ΤΡΙΣ. Προσοχή: Δεν μιλάμε για όγκο συναλλαγών, εδώ. Μιλάμε για συμβόλαια «στα χέρια των επενδυτών» (outstanding).  Όταν το ΑΕΠ του κόσμου όλου είναι $60 τρις και της Ευρώπης $18 τρις. Ό,τι παράγει ο κόσμος όλος, είναι το 10% από αυτό που παίζουν αυτοί οι χαρτοπαίκτες. Aν κουνηθεί ένα φυλλαράκι, εδώ, πάει δηλαδή αυτό το πράγμα στον αδόξαστο για ένα 5%, τότε $30+ τρις θα ζητάνε τα ρέστα. Έστιν ουν παράλογον; Και φυσικά, όπως παλαιόθεν έχουμε πει και επιβεβαιώνεται εκ νέου, το 97% του τζίρου αυτού, το ελέγχουν 5 τραπεζούλες, οι JPMorgan Chase & Co., Goldman Sachs Group Inc., Bank of America Corp., Citigroup Inc και Wells Fargo & Co. $16 δις βγάλανε τα παιδιά από trading το 1ο μόνο εξάμηνο. Εσείς, τώρα, ποιος πιστεύετε ότι κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

Αυτά βέβαια είναι μύγες μπροστά στα βουνά των ανοδικών κύκλων και της ανάκαμψης που πιπιλάνε  οι «φτύσε-γλύψε» αυτού του μάταιου κόσμου. Γι αυτούς, το «μέγα» γεγονός ήταν η επιστροφή του Αμερικάνικου ΑΕΠ σε θετικό έδαφος. Η αύξηση του κατά 3,5%, ΚΑΝΕΙΣ δεν είπε όμως ότι οφειλόταν κατά 1,7% στο πρόγραμμα απόσυρσης μεταχειρισμένων, το «cash for clunkers» το οποίο έληξε. Κατά ένα επιπλέον 0,6% από την κατασκευαστική δραστηριότητα, η οποία κατ’εκτίμηση παρουσίασε μια εποχική έξαρση λόγω των αλλεπάλληλων stimuli packages. η οποία καλείται Plateauing ή bottom bouncing. Και κατά 0,9% σε αυτό που ονομάζεται inventory buildup, δηλαδή την αύξηση του στοκ λόγω μειωμένης ζήτησης και εξ αυτού του λόγου της κατ’επίφαση αυξημένης παραγωγικότητας. Το 92% της αύξησης του ΑΕΠ ήταν συνεπώς συγκυριακό. Σε κάθε Αμερικάνικη ύφεση δε, των τελευταίων 40 ετών υπήρξε ένα τρίμηνο με θετικό ΑΕΠ. Πλην τούτων, η αγορά εργασίας, ο δείκτης που είναι πιο κοντά στην πραγματική οικονομία, παρουσιάζει μια πρωτοφανή αδυναμία σε παγκόσμιο επίπεδο και ήδη στις ΗΠΑ επισήμως, ξεπέρασε το 10%. Δίνω ιδιαίτερη έμφαση στο «επισήμως» αφενός διότι πχ οι New York Times κάνουν λόγο γιο 17,5%, αφετέρου για να πω ότι, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο τρόπος υπολογισμού της ανεργίας στις ΗΠΑ έχει ένα πολύ συγκεκριμένο μειονέκτημα το οποίο έγκειται στο απίθανο, πραγματικά, στοιχείο, ότι δεν έχει κατασκευαστεί για περιόδους ύφεσης παρά μόνο ανάπτυξης!

Το λεγόμενο birth-death model θεωρεί ότι εάν μια επιχείρηση δεν αναφέρει κάποιον μήνα τους απασχολούμενους σε αυτήν, τότε αυτόματα υπολογίζεται ότι ο αριθμός των εργαζομένων παραμένει ο ίδιος με τον προηγούμενο μήνα και όχι φυσικά ότι μπορεί η επιχείρηση αυτή να έχει κλείσει! Αυτό το απίστευτα παράλογο γεγονός το οποίο φυσικά μόνο τυχαίο δεν είναι στα μαγειρεία της εξουσίας, έχει ως αποτέλεσμα να αποκρύπτονται μηνιαία περί τις 200.000 απωλεσθείσες θέσεις εργασίας.

Πέραν αυτού, τα κρυφά νούμερα που φανερώνουν και τις αληθινές προθέσεις δεν δείχνουν κανέναν εφησυχασμό ή κάποιο recovery trend. Αντθέτως φανερώνουν έναν τεράστιο ΠΑΝΙΚΟ της FED, η οποία στην προσπάθεια της να αποτρέψει την συστημική κατάρρευση συνεχώς διογκώνει το Monetary Base, την παροχή χρήματος προς τις Τράπεζες, δηλαδή σε εξωπραγματικά νούμερα.

Σε ετήσια βάση, η παραβολική αύξηση του monetary base, ανέρχεται σε ποσοστό 96,6%. Αυτό φυσικά δεν συνιστά έξοδο από την κρίση, αλλά αντιθέτως, ΕΦΑΡΜΟΓΗ των επαγγελιών του Bernanke στην περίφημη ομιλία του το 2002, όπου του προσέδωσε το προσωνύμιο «Helicopter Ben» και όπου υπαινίχθηκε ότι ενώπιον μιας νέας μεγάλης ύφεσης (Great Depression) η FED θα μπορούσε να «αντιδράσει» σκορπώντας χρήμα με ελικόπτερο. «Δώσε και σώσε». (σχετικά από Δεκ.2008 στον Επίκουρο – «Μου τα’πες με το πρώτο σου το γάλα»)

Την ίδια στιγμή το χρήμα αυτό δεν απορροφάται – και όχι μόνο αυτό, αλλά πλέον πλησιάζει στο πολύ επικίνδυνο σημείο της απομείωσης. Τα χρήματα που υπάρχουν εκεί έξω και κυκλοφορούν, λιγοστεύουν. Τα χρέη παραμένουν. Πώς θα πληρωθούν; Με βάση το γεγονος ότι το χρήμα είναι 1 και τα χρέη 10, τα χρέη αυτά ΔΕΝ μπορούν ούτως ή άλλως να πληρωθούν. Και αφού το χρήμα λιγοστεύει, με τα πιο απλά λόγια και την πιο απλουστευτική εξήγηση, που προηγήθηκε, η συστημική κρίση είναι προ των πυλών.

 

Στο ίδιο πλαίσιο, η συστημική κατάρρευση εμφανίζεται και σε ένα άλλο διάγραμμα, όπου υπό άλλες συνθήκες, σε μια άλλη εποχή και σε ευνομούμενες κοινωνίες, που σε καμία περίπτωση δεν είναι οι σημερινές, θα επρόκειτο για ένδειξη υγείας. Στο διάγραμμα αυτό, παρατηρείται ότι η αύξηση του ιδιωτικού χρέους στις ΗΠΑ παρουσιάζει μια κάθετη ποσοστιαία υστέρηση. Tην ίδια στιγμή που ο ιδιωτικός δανεισμός μειώνεται, η κρατικός εκτινάσσεται. Είναι η απόλυτη απόδειξη ότι σε ΚΑΘΕ περίοδο, οι πολίτες είτε ως άτομα είτε ως κοινωνίες θα είναι κατάχρεοι προς όφελος των πιστωτών τους, του Τραπεζικού συστήματος.

 

[από τους New York Times]

Τι σημαίνει αυτό; Το χιλιοειπωμένο απλά επιβεβαιώνεται. Αν εσείς ως πολίτες και όλοι μαζί ως κράτη και εν πολλοίς ως κοινωνίες, δεν συνεχίζετε να δανείζεστε και να χρωστάτε, το τραπεζοκεντρικό σύστημα που βασίζεται εξ ολοκλήρου, επαναλαμβάνω ολοκληρωτικά, στην πίστωση βλ. δανεισμό, πνέει τα λοίσθια. Διότι το σύστημα αυτό δεν μπορεί να ζήσει μόνο από τα κράτη, τους θέλει όλους δανεισμένους, καθότι οι άπληστοι γίναν πάρα πολλοί και τα κοράκια πιο πολλά από την τροφή.

Είναι τόσο ηλίθιο όσο ακούγεται. Το σύστημα παραπαίει, διότι όλοι εμείς δεν μπορούμε άλλο να δανειστούμε. Το σύστημα ευημερεί όταν ακόμα και οι πέτρες χρωστάνε. «Δυστυχώς»οι πέτρες, πλέον, χρησιμοποιούνται για αλλότριους σκοπούς.

Το μόνο παράδειγμα που διαρκώς μου έρχεται αναλογικά στο μυαλό, όταν αναφέρω αυτό το αδιάσειστο και αδιάψευστο στοιχείο είναι η ηρωίνη του πρεζάκια. «Ζει» μέσα από αυτήν, έως ότου τελικά να πεθάνει. Στον παγκόσμιο οικονομικό οργανισμό, η πρέζα του είναι το χρέος. Το χρέος όμως κάθε μέρα, σκοτώνει τους απλούς ανθρώπους που στενάζουν υπό το βάρος του. Και πλέον ζωτικά όργανα, όπως τα κράτη, βρίσκονται στα πρόθυρα της «έκπτωσης των λειτουργιών τους», στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Για να συνεχίσουν να λειτουργούν, υποστηρίζονται με μηχανικά μέσα, με πακέτα στήριξης. Τεχνητά και  αναποτελεσματικά για το μέλλον και την πραγματική μας υγεία, παρόλαυτά. Το μέλλον, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι προδιαγεγραμμένο.

Είναι δε απορίας άξιο όταν oι 2 μεγαλύτεροι ασφαλιστές ομολόγων, η AMBAC και η ΜΒΙΑ αντιμετωπίζουν και αυτές το ενδεχόμενο πτώχευσης (βλ. εδώ και εδώ), μετά την πτώχευση της CIT, της 4ης μεγαλύτερης στην ιστορία και των ήδη 145 τραπεζών από το 2007 με την συντριπτική πλειοψηφία από την άνοιξη του 2009 και μετά, για ποια ανάκαμψη κλπ μιλάμε. Ενδεικτικό το video που ακολουθεί

Παραθέτω επίσης, διαγράμματα της FED του St. Louis που δείχνουν την πραγματική εικόνα, της διάλυσης του πιστωτικού συστήματος.

– Καταρχήν την πιστωτική επέκταση. Τα δάνεια που σχετίζονται με την κατανάλωση. Βουτιά (με γκρι οι περίοδοι ύφεσης).

– Σε τι βαθμό πλήττονται από αυτό τα πιστωτικά ιδρύματα;

– Ζημιές από τα Δάνεια των Εμπορικών τραπεζών (με γκρι πάντα οι περίοδοι ύφεσης)

– Άνεργοι για 27 εβδομάδες και άνω. Έκρηξη.

– Και με βάση τα όσα η Moody’s διαπιστώνει, οι διαγραφές από τα «τοξικά δάνεια» είναι πλέον στα όρια της Μεγάλης Ύφεσης και συνεχίζουν. Μόνο που τότε κορύφωνε, τώρα…

Και για να μην κουραζόμαστε, όταν το χρέος του ευρύτερου Δημόσιου τομέα στις ΗΠΑ αγγίζει πια τα $75 τρις, λαμβανομένου υπόψη ότι πριν 7 χρόνια ήταν λιγότερο από το μισό, δεν χρειάζονται περαιτέρω στοιχεία.

Κυρίες και κύριοι. Αυτά είναι τα πραγματικά διαγράμματα και πίνακες.  Αυτά είναι τα στοιχεία ότι η εξελισσόμενη κρίση βαθαίνει και ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Και όχι αυτά που σας ταΐζουν καθεκάστην και αναπαράγουν τα διάφορα τζάνκια, οι φτύσε – γλύψε κονδυλοφόροι. Αυτή η κατάσταση, χειρότερη από την Μεγάλη Ύφεση, είναι γελοίο και επικίνδυνο κάποιος να θεωρεί ότι έληξε σε 24 μήνες. Εκτός αν πιστεύει ότι η Mega Banca των οικονομικών τρομοκρατών, μπορεί να φουσκώνει και να φουσκώνει και να φουσκώνει, εσαεί, χωρίς συνέπειες, πέρα από κάθε λογική ή οικονομική θεώρηση. Πέρα από κάθε νόμο.

Επειδή θα ήθελα σήμερα να ασχοληθώ και με την χώρα μας, θα πω μόνο ακόμα, το εξής. Αυτήν την στιγμή η χώρα που λέγεται Ουκρανία, αντιμετωπίζει την λεγόμενη πανδημία Η1Ν1, με πάνωαπό 1.000.000 κρούσματα. Οι θάνατοι ανέρχονται επισήμως σε 189, σήμερα. Αυτή η πανδημία με ποσοστό θνησιμότητας πολύ μικρότερο της κοινής γρίπης, η οποία ανέδειξε το Tamiflu ως το φάρμακο της σωτηρίας, το Tamiflu που φυσικά συνδέεται άρρηκτα με την Gilead Sciences του Donald Rumsfeld, εν πάση περιπτώσει, αυτή η πανδημία απαιτεί την χρηματοδότηση του Ουκρανικού Υπουργείου Υγείας με 830.000.000 ευρώ, όπως λένε οι ίδιοι οι αξιωματούχοι. Σε αυτό αντιτίθεται σθεναρά,ο Πρόεδρος Γιουστσένκο, επικαλούμενος την κάκιστη οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας. Δήλωσε «Εγώ δεν εκβιάζομαι από κανέναν. Έχω τα δικαιώματα του προέδρου. Λαμβάνω μία απόφαση [βέτο στο νομοσχέδιο] και τέλος. Έχουμε την κρίση [οικονομική], πώς να χρηματοδοτήσουμε επιπλέον δαπάνες;». Φυσικά, όμως, η Ουκρανία, που δεν βρίσκει να διαθέσει 830.000.000 ευρώ για την δημόσια υγεία, βρήκε $5.7 δις τον Μάρτιο και άλλα $1.3 δις τον Ιούνιο για να αγοράσει μετοχές ιδιωτικών τραπεζών υπό κατάρρευση και να προωθήσει τα δικά της Bailouts.  Η ίδια χώρα, πολύ πρόσφατα ήταν που είχε δανειστεί $16,5 δις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δανείστηκε για να δανείσει. Αλλά που; Σε ποιους; Και πώς;

Αυτό το παράδειγμα δεν απέχει καθόλου φυσικά από την δική μας οδυνηρή πραγματικότητα της στήριξης των δικών μας τραπεζών με το ασύλληπτο ποσό των €28 δις, ποσό που η κυβέρνηση βρήκε τρόπο διάθεσης εντός εβδομάδων, την στιγμή που το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στην χώρα μας, δηλαδή για κάθε αναπτυξιακό έργο από πλακάκι έως νοσοκομείο και από γλάστρα έως αεροδρόμιο, ανήλθε στο ποσό των 9,6 δις ευρώ το 2008 και στο 8,8 δις ευρώ το 2009. Η συμμετοχή του Ελληνικού Κράτους σε αυτόν τον κορβανά, ήταν το ιλλιγιώδες ποσό των 350 εκατ. ευρώ το 2008 και των 200 εκατ. ευρώ το 2009. Τα υπόλοιπα προήλθαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τα ρέστα πέρασαν στο έλλειμα. Στα δανεικά του μέλλοντος.

Ερχόμενοι λοιπόν στο σήμερα και στο εδώ, κάποιος θα αναρωτηθεί πως ενώ για τις Δημόσιες Επενδύσεις, για την κρατική μέριμνα και την αναπτυξιακή πολιτική μιας χώρας το κράτος δαπανά 200 εκατομύρια και για τις τράπεζες δίδει 130 και πλέον φορές περισσότερα (ακολουθεί ο πίνακας από το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2010)

Θα πρέπει ίσως να αναρωτηθεί επιπλέον, από που προέρχονται αυτά τα χρήματα. Η απάντηση φυσικά δεν είναι καθόλου δύσκολη. Από δανεικά. Από χρήματα δηλαδή που το κράτος δανείζεται μέσω της έκδοσης εντόκων γραμματίων, ομολόγων κλπ του Δημοσίου. Από ποιον τα δανείζεται; Μα φυσικά, από τις τράπεζες. Είναι τραγικό το συμπέρασμα.  Οι πολίτες ενός τόπου υποθηκεύουν κυριολεκτικά  όχι μόνο το μέλλον τους αλλά και το ίδιο τους το παρόν, για να διασώσουν έναν ιδιωτικό οργανισμό (ή πολλούς) ο οποίος τους δίνει λεφτά που δεν έχουν με τόκο για να του τα δώσουν πίσω άτοκα!!

Την ίδια στιγμή, αυτά τα χρήματα δεν χρησιμοποιούνται πουθενά αλλού και σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελούσαν «στήριξη» των πραγματικά εχόντων την ανάγκη τους, των πολιτών δηλαδή. Οι οποίοι δεν έχουν ασφαλιστικό σύστημα, δεν έχουν σύστημα περίθαλψης, δεν έχουν δημόσια διοίκηση, δεν έχουν δικαστικό σύστημα, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Είναι καθημερινότητα οι ατέλειωτες ουρές και ώρες σε χώρους που πέφτουν οι σοβάδες και βασιλεύουν τα τσίγκινα γραφεία, η κάπνα από τα τσιγάρα, η βρώμα και η δυσωδία, η αγένεια και η αναλγησία, σε κάτι σπασμένες καρέκλες, με τοίχους γύρω σκεπασμένους με διάφορα ιδιόγραφα σημειώματα κολλημένα με σελοτέηπ σε τοίχους εμετικούς, του τύπου «Εγκύκλιος υπ’αριθμ. …. Διεύθυνση …. Υποδιεύθυνση …» και ακατανόητα νοήματα όπου τελικά πληροφορείσαι ότι το ωράριο που ήταν χ θα γίνει χ-2 διότι η Ψ διεύθυνση προέβη στην Ψ1 αναθεώρηση» ή ότι ο Τ απουσιάζει σε άδεια, ή κάνει στάση εργασίας και όλα αυτά για να εξεταστεί ένας πολίτης από έναν γιατρό με ραντεβού μετά από 20 μέρες και ύφος μπλαζέ του στυλ, «δεν βλέπεις τι γίνεται», να καταθέσει μια δήλωση ή να πάρει ένα πιστοποιητικό μετά από 27 ημέρες, αφού η αίτηση του είναι 196η στο σωρό με τα βρωμόχαρτα,  που τον έχουν υποχρεώσει να  ζητήσει σαλιώνοντας 2-3 ένσημα και πληρώνοντας 1-2 παράβολα, εν έτει 2009, στην Ελλάδα που η μηχανογράφηση είναι υποτίθεται κατάκτηση.

Αυτό το μπάχαλο,  με την απέραντη χαρτολαγνεία, όπου προσωπικά έχω τύχει να δω τηλεόραση με εκπομπή για το χρηματιστήριο και αφίσες ποδοσφαιρικής ομάδας πίσω από το τασάκι με τα αποτσίγαρα, σε δικαστικό μέγαρο, όπου στην είσοδο πομπώδης πινακίδα απειλεί «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ – ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΥΤΟΦΩΡΟ» δεν είναι μόνο έλλειψη χρημάτων και κακοδιαχείριση.

Είναι νοοτροπία και έλλειψη παιδείας που συνεπάγονται έλλειψη κρίσης και κοινής λογικής, μα πάνω από όλα, έλλειψη ΔΡΑΣΗΣ. Η δράση, πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό, ποτέ δεν μπορεί σε αυτό το σάπιο χαρτοβασίλειο, να προέλθει τελικά από την εξουσία και από τους λίγους που την νέμονται ανακυκλούμενοι. Η δράση μόνο από τους πολλούς και τους πραγματικά εμβρόντητους, αβοήθητους, από τα πραγματικά θύματα δηλαδή, θα μπορούσε να γεννηθεί και να λάβει σάρκα και οστά. Τα σύμβολα αυτού του συστήματος, δεν μπορούν να δράσουν αλλά μόνο να αντιδράσουν και αυτό πάντα όταν ηδη είναι πια αργά.

Επί 15 μήνες στον Επίκουρο, στο πλαίσιο αυτό, παρατίθενται μόνο στοιχεία για να διαφανεί το μέγεθος, η έκταση και το βάθος αυτής της κατάστασης. Και οι αναφορές ξεκίνησαν από πολύ ψηλά, από την κορυφή αυτής της πραγματικότητας, που είναι τα δήθεν «έθνη ταγοί», οι ηθικολόγοι ηθοποιοί, που με μόνο όπλο την εικόνα και τα ψεύτικα διαγγέλματα, την κατάχρηση της εξουσίας για το χρήμα και το συμφέρον, τις βαθύπνοες τάχα εξαγγελίες, στρατηγικές και κουραφέξαλα, κατάφεραν τελικά, να κοιμήσουν αυτούς τους πολλούς που τώρα, σαν θόρυβος μέσα στη νύχτα από διαρρήκτες, ξυπνούν τρομαγμένοι και βλέπουν την ρημαγμένη τους ζωή κατάματα (αν και ακόμα και τώρα αυτά πολλοί ούτε που τα φαντάζονται).

Θα ήταν επομένως, τεράστιο λάθος να υποστηρίξουμε, ότι ξαφνικά «κάτι» δεν πήγε καλά ή ότι «μόνο εδώ» συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στην χώρα που πρώτοι οι μίζεροι κα τα λαμόγια, οι Ψωροκωσταίοι την αποκαλούν επιτιμητικά «Ψωροκώσταινα», την Ελλάδα.

Επανερχόμενος στην οικονομική πραγματικότητα, για να μιλήσουμε και πάλι με ονόματα και διευθύνσεις, ο Τρισέ και η Ευρωπαϊκή Τραπεζική του Ένωση, οι ΗΠΑ και ο αυτοκράτωρ Ben, οι Τράπεζες και τα οικονομικά στοιχεία,  οι ανίκανοι πολιτικοί όπου γης και οι ανύπαρκτες ιδεολογίες και τα προγράμματα, τα ΜΜΕ και η αναμετάδοση της δήθεν πληροφορίας ή είδησης, δεν είναι τίποτε άλλο από κομμάτια αυτού του ίδιου συστήματος το οποίο πέραν της σαπίλας του, δεν μπορεί πια επ’ουδενί, ούτε να ΦΑΙΝΕΤΑΙ λειτουργικό.

Στην τελευταία ανάρτηση («Οι πεπεισμένοι«), σημειώθηκε σε υστερόγραφο, ότι η τελευταία συνάντηση του Καραμανλή προ της προκήρυξης των εκλογών με την πιο σύντομη προεκλογική περίοδο της ιστορίας, των εκλογών fast food, χαρακτηρισμού – γάντι για τον απερχόμενο, ήταν με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Προβόπουλο. Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ήταν η αιτία. Μα, αλήθεια, πότε η ελληνική οικονομία περιήλθε σε αυτήν την κατάσταση; Ποιοι από τους μεγαλόσχημους βουλευτάδες και στελέχη καθώς και τους αποσυρθέντες πολιτικάντηδες είναι αμέτοχοι της κατάστασης; Που είναι οι μεγάλοι φταίχτες, αυτοί που κατέκλεψαν, ξεπάτωσαν, ρήμαξαν αυτό που τώρα είναι παρών; Μα φυσικά, εδώ, γύρω μας.

Κάνοντας μια βόλτα στις εισηγητικές εκθέσεις των προϋπολογισμών της τελευταίας δεκαετίας διαβάζουμε:

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2001:

«Η συνεχής βελτίωση που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία σε όλους τους τομείς αποτυπώνεται στην εξέλιξη των βασικών μεγεθών των προϋπολογισμών των τελευταίων ετών. Η θετική πορεία των μεγεθών του προϋπολογισμού επέτρεψε στην κυβέρνηση να κατευθύνει περισσότερους πόρους σε κοινωνικά ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού, με τη λήψη σειράς μέτρων που στοχεύουν στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής.

ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ»

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2002:

«Οι βελτιώσεις που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία σε όλους τους τομείς αποτυπώνονται στα βασικά μεγέθη, τόσο του εκτελούμενου, όσο και του προϋπολογισμού του 2002. Οι εκτιμήσεις όσον αφορά την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2001, δείχνουν ότι, οι βασικοί στόχοι που είχαν τεθεί πριν ένα χρόνο, υλοποιούνται σε ικανοποιητικό βαθμό, παρά τις δυσμενείς επιδράσεις εξωγενών παραγόντων στην οικονομία της χώρας.

ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ»

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2003:

«Με τον Προϋπολογισµό, τον οποίο σήµερα έχω την τιµή να υποβάλλω στην κρίση σας επιδιώκεται η αύξηση της απασχόλησης και η συνέχιση της προσπάθειας θωράκισης της οικονοµίας προκειµένου να αντιµετωπίσει τις προκλήσεις από τον παγκόσµιο ανταγωνισµό και να εξαλείψει τις επιπτώσεις από τις αρνητικές εξωτερικές επιδράσεις. Σταθερή επιδίωξη παραµένει η µείωση της απόστασης που χωρίζει την Ελλάδα από τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε οικονοµικό και κοινωνικό επίπεδο.

ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ»

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2004:

«Η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισµού του 2003 δείχνει ότι τα βασικά µεγέθη του δεν θα αποκλίνουν σηµαντικά από τις αρχικές προβλέψεις. Παρά τη δύσκολη και σε ορισµένες περιπτώσεις απειλητική διεθνή συγκυρία (…) Η µακροχρόνια και συστηµατική προσπάθεια της χώρας για οικονοµική σταθερότητα οδήγησε όχι µόνο στην ονοµαστική σύγκλιση και στην ΟΝΕ, αλλά και σε µια ουσιαστική ενίσχυση του παραγωγικού δυναµικού, των εισοδηµάτων και του κοινωνικού κράτους.

ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ»

Εδώ κάπου έρχεται η ΝΔ και με την γνωστή απογραφή την οποία πραγματοποίησε, αποδεικνύεται (όχι και τόσο δύσκολο ή άγνωστο) ότι τα στοιχεία που μας τάϊζαν τόσα χρόνια (και επίσης τους Ευρωπαίους) ήταν πλαστά. Φυσικά, ουδείς ΤΟΛΜΗΣΕ ποτέ να οδηγήσει κάποιον από τους πλαστογράφους στην Δικαιοσύνη. Διότι ο μόνος λόγος της προμελετημένης απογραφής ήταν η δικαιολόγηση της μη τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων της νεαρής τότε κυβέρνησης. Ό,τι ακριβώς και τώρα θα γίνει. Και ό,τι συνέβη και την δεκαετία του ’80 με το «παραλάβαμε καμμένη γη» κλπ. Από το σημείωμα πολτικού λόγου της ΝΔ με αριθμό 15, το 2005,  διαβάζουμε

«Στον τομέα της οικονομίας προχωράμε σε τολμηρές αλλαγές. Τα προβλήματα που κληρονομήσαμε ήταν πολλά, και τα ανέδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο η δημοσιονομική απογραφή. Ο μύθος της ισχυρής οικονομίας κατέρρευσε. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκαν ανεύθυνες. Τα δημόσια οικονομικά χρειάζονται νοικοκύρεμα και η ελληνική οικονομία μεταρρυθμίσεις. Στόχος μας είναι να υπάρξει ανάπτυξη σε όλη τη χώρα και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.»

Στο ίδιο μοτίβο ακολουθεί ο τότε Υπουργός Οικονομικών παρουσιάζοντας το προσχέδιο του Προϋπολογισμού, τότε:

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2005:

«Μετά την αποκάλυψη των εκτεταμένων κρυφών ελλειμμάτων και χρεών των προηγούμενων ετών, στον προϋπολογισμό του 2005 επιδιώκεται η αποκατάσταση της αξιοπιστίας και η δημιουργία συνθηκών σταθερότητας και εμπιστοσύνης για την ελληνική οικονομία, καθώς και ο σταδιακός εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών με στόχο την ανάδειξη του κοινωνικού χαρακτήρα του κράτους. Ο προϋπολογισμός του 2005 ενσωματώνει την πρόταση της κυβέρνησης για την οικονομική πολιτική του επόμενου έτους. Προχωρούμε σε μία ήπια δημοσιονομική προσαρμογή, με στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων του παρελθόντος και την εδραίωση των βάσεων για μία νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ»

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2006:

«Με τον προϋπολογισμό του 2005 επιδιώχθηκε η αντιστροφή της αρνητικής πορείας της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, η διατήρηση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, η αύξηση της απασχόλησης και η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Τα αποτελέσματα της ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής, που αποτέλεσε κύρια επιλογή μας για την αντιμετώπιση των σοβαρών δημοσιονομικών προβλημάτων του παρελθόντος, είναι πλέον ορατά. Οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας για το 2006 είναι ευνοϊκές, παρά το δυσμενές διεθνές περιβάλλον (…) Στη χώρα μας οι διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή και αυτές που σχεδιάζονται θα ευνοήσουν τη διάχυση της ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, κλάδους και περιφέρειες της ελληνικής οικονομίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ»

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2007:

«Με την οικονομική πολιτική των τελευταίων χρόνων αντιμετωπίζεται επιτυχώς η δυσμενής δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Οι μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης δημιούργησαν κλίμα εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία και ενίσχυσαν την αναπτυξιακή δυναμική και την αύξηση των νέων θέσεων εργασίας.


ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ»

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2008:

«Από το Μάρτιο του 2004 η κυβέρνηση εφάρμοσε ένα νέο πρότυπο για την ανάπτυξη, την ενίσχυση της απασχόλησης και την κοινωνική συνοχή. Η δημοσιονομική προσαρμογή βασίστηκε στον περιορισμό του δημόσιου τομέα, στη μείωση της σπατάλης και στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Συνοδεύτηκε από ένα ευρύ μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που απελευθέρωσε τον αναπτυξιακό δυναμισμό του ιδιωτικού τομέα. Δόθηκε έμφαση στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, στην ταχύτερη αύξηση της παραγωγικότητας, στην εξωστρέφεια, καθώς και στην αύξηση της αποτελεσματικότητας του κράτους. Εφαρμόστηκε μια υπεύθυνη και αποφασιστική πολιτική μεταρρυθμίσεων, με έμφαση στη μείωση της άμεσης φορολογίας (φυσικών και νομικών προσώπων), στην ενίσχυση των κινήτρων για τις ιδιωτικές επενδύσεις και την απασχόληση, στην εξυγίανση του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, στην προώθηση των εξαγωγών, στις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την υλοποίηση έργων υποδομής, στη νέα γενιά αποκρατικοποιήσεων και στην ψηφιακή στρατηγική. Η πολιτική αυτή αποδίδει.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ»

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2009:

«Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Ο προϋπολογισμός του 2009 καταρτίζεται σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους για την παγκόσμια και την ευρωπαϊκή οικονομία.Στο δυσμενές αυτό διεθνές περιβάλλον, οι επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία είναι μικρότερες απ’ ό,τι σε πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ρυθμοί ανάπτυξης παραμένουν υπερδιπλάσιοι από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, η αύξηση της απασχόλησης και η μείωση της ανεργίας συνεχίζονται και οι αυξήσεις των εισοδημά-των υπερβαίνουν σημαντικά τον πληθωρισμό. Ωστόσο, τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι πολύ μικρότερα στη χώρα μας, λόγω των αδυναμιών του παρελθόντος. Η προσπάθειά μας για δημοσιονομική προσαρμογή ξεκίνησε από το 2004, μετά από μια περίοδο δημοσιονομικής εκτροπής, με έλλειμμα που ξεπέρασε το 7% του ΑΕΠ. Ήδη σημειώθηκε πολύ μεγάλη πρόοδος, καθώς το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης μειώ-θηκε κάτω από το όριο του 3% το 2006. Το 2007 υπήρξε μια υπέρβαση που οφείλεται σε έκτακτους παράγοντες και μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ»

Γελάτε ήδη πικρά; Δυστυχώς δεν θά έπρεπε. Που είναι τώρα (ΑΡΧΙΚΑ) αυτοί οι πρώην Υπουργοί; Ο Παπαντωνίου, όπως κάθε Υπουργός Εθνικής Άμυνας τα τελευταία 20 χρόνια, αφού ολοκλήρωσε εκεί την θητεία του, μετά το Υπουργείο Οικονομικών, εξαφανίστηκε. (Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;). Ο Νίκος Χριστοδουλάκης, παρεούλα με τον Αλογοσκούφη, συνεχίζουν Ακαδημαϊκή καριέρα. Στο σύνολο τους, στα προαναφερόμενα αποσπάσματα, οι τέως Υπουργοί μιλάνε για πρόοδο της οικονομίας, βελτίωση, θωράκιση, εξορθολογισμό, συνοχή, αποκατάσταση της αξιοπιστίας και δημιουργία συνθηκών σταθερότητας και εμπιστοσύνης, συνεχή βελτίωση, ουσιαστική σύγκλιση, μείωση της σπατάλης, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, μεταρρυθμίσεις,  αναπτυξιακό δυναμισμό, διάχυση της ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, κλάδους και περιφέρειες της ελληνικής οικονομίας και ΟΡΑΤΑ αποτελέσματα και πολιτικές που ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ . Όλοι δηλαδή ανερυθρίσαστα εξ ονόματος των κυβερνήσεων τους, λένε ότι παρουσιάζουν έργο, ότι τα ελλείματα μειώθηκαν, το χρέος επίσης, η ανεργία αντιμετωπίστηκε. Κλίμα εμπιστοσύνης εδραιώθηκε κλπ. Ας δούμε λίγο τι συνέβη.

– Ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας

– Ένας από τους πιο σημαντικούς δείκτες, αυτός της παραγωγικότητας. Η Ελλάδα αυτήν την στιγμή είναι σε πολύ χειρότερη θέση από αυτήν που ήταν προ δεκαετίας. Μάλιστα, από το 2002 είναι σε τροχάδην σημειωτόν προτού βουτήξει στον Καιάδα…

– Εμπόριο. Άλλος ένας δέίκτης πραγματικής αποτύπωσης. Παρουσιάζεται η τελευταία διετία.

– Εμπόριο Γενικός Δείκτης. Το 2005 έχει ληφθεί ως έτος βάσης. Το 2009, μετά από απανωτά χαστούκια, ο κλάδος είναι σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι 5 χρόνια πριν. Μάλιστα, αν εξαιρέσεις τα καύσιμα/λιπαντικά και τα καταστήματα διατροφής, ο κλάδος είναι κάτω 12% από το 2005 (πράσινο κελί). Αν κάποιος υπολογίσει τον πληθωρισμό και το εν γένει ανατιμημένο κόστος ζωής έκτοτε, η μείωση είναι τεράστια.

– Οικοδομική δραστηριότητα. Ο πίνακας μιλάει από μόνος του…

– Και άλλο ένα

– Και τέλος Γεωργία/Κτηνοτροφία. Τιμή βάσης και πάλι το 2005. Αυτήν την στιγμή είμαστε 15% κάτω από το 2005.

Τα παραπάνω είναι από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Μια εντελώς ανοργάνωτη υπηρεσία που στερείται στοιχειώδους βάσης ιστορικών δεδομένων. Και φυσικά η οποία υπήρξε η πέτρα του σκανδάλου εσχάτως με τα «Game Over» και τις απειλές εξ Ευρώπης, όταν ο νέος Υπ. Οικονομικών, αποκάλυψε ότι οι θριαμβολογίες Αλογοσκούφη και οι μομφές στους άθλιους προκατόχους του, που μαγείρευαν τα στοιχεία κλπ δεν ήταν τίποτε άλλο, από ένα «όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Τα γουρούνια, φίλοι, έχουν την ίδια μούρη. Και όπως λένε και οι Αμερικανοί, ακόμα κι αν βάλεις κραγιόν σε ένα γουρούνι, γουρούνι θα μείνει.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να υιοθετήσω αυτούς τους χαρακτηρισμούς, διότι στην λογική μου, γουρούνι είναι όποιος στο ανώτατο επίπεδο, με εξαπατά για να υφαρπάξει την ψήφο μου και να μπορεί να καταλάβει θέσεις εξουσίας για να κάνει τις λαμογιές του και τελικά, όταν θα είναι αυτός μακριά και κλωσσάει τα «κεκτημένα του» εγώ ο κερατάς, διασύρομαι σε εθνικό επίπεδο και καλούμαι σε ατομικό να καθαρίσω για πολλοστή φορά τον κόπρο του Αυγείου. Όχι, φίλοι, δεν υπάρχει πλέον καμία ικμάδα υπομονής για αυτά τα γουρούνια τα οποία στο Ανώτατο Πολιτειακό Όργανο, την Βουλή, εμφανίζονται κάθε χρόνο για να υποστηρίξουν ό,τι πιο πολιτικά ιδιοτελές και ξευτιλισμένο υπάρχει, έχοντας το φέρει στα μέτρα τους, τον «Προϋπολογισμό του Ελλ. Κράτους».

Δείτε τι ακολουθεί, πέραν της αστείας ΕΣΥΕ. Στον ακόλουθο πίνακα έχουν ενσωματωθεί όλα τα αραβουργήματα των υπαιτίων. Από τα Δελτία Δημόσιου Χρέους, παρατίθενται σε έναν πίνακα τα εξής:

α. Το 2004, άμα τη αναλήψει της Νέας Διακυβέρνησης και του πιο κενού, άοσμου και άγευστου Πρωθυπουργού που εμφανίστηκε μέχρι τον έπόμενο, το Δημόσιο Χρέος μας ανερχόταν σε 184 δις Ευρώ. Μετά από 5 χρόνια, το χρέος ανέρχεται σε 292 δις Ευρώ. Αύξηση 88 δις ή 60% περίπου.

β. Από αυτά 32 δις πρέπει να κόψουμε τον λαιμό μας να τα πληρώσουμε εντός του επόμενου έτους και άλλα 104 δις εντός της επόμενης 5ετίας. Σύνολο 136 δις Ευρώ.

γ. Σε αυτά προσθέστε  να μας βρίσκονται, 27 δις Ευρώ εγγυήσεων που έχει παράσχει το Δημόσιο (δεν κοστίζουν τίποτα)

δ. Μεταξύ 2034 – 2040 πρέπει να δώσουμε καμιά 40αριά δις. Αυτό, ιδέα Αλογοσκούφη, είναι βέβαιο ότι θα γλίτωνε τον πολιτικό αυτόν από οποιαδήποτε ευθύνη.

ε. Ταμειακά Διαθέσιμα του Δημοσίου; 9,5 δις.

Πάμε παρακάτω. Το Ελληνικό Δημόσιο εδώ και ένα έτος δανείζεται σε υπερδεκαλάσιο (έως 20πλάσιο!) ρυθμό από τα προηγούμενα πολλά χρόνια, για να καλύψει βραχυπρόθεσμες ανάγκες του (13 – 26 – 52 εβδομάδων).

ακολουθεί το έντοκο γραμμάτιο 26 εβδομάδων…

και των 52 εβδομάδων…

Για λόγους χώρου δεν παρέθεσα ολόκληρους τους πίνακες. Όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει σε ακόμα παλαιότερα στοιχεία εδώ για να διαπιστώσει ότι ο δεκαπλασιασμός της ζήτησης του δανεισμού από την χώρα μας για βραχυπρόθεσμες ανάγκες, κάτι πολύ άσχημο και σάπιο υποκρύπτει. Κάτι που και οι τελευταίοι καλοπροαίρετοι και ανυποψίσαστοι, μάλλον θα πρέπει να αντιληφθούν πλέον.

Και τώρα πάμε στο τελευταίο στοιχείο (διότι αυτή η ανάρτηση κάπου πρέπει να σταματήσει) για να δείτε την ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ αυτών που κυβερνάνε αφενός και την ματαιότητα κάθε ελπίδας για αλλαγή ή αποσώβηση του ΜΟΙΡΑΙΟΥ.

Σας παραθέτω πίνακα από το Υπουργείο Οικονομικών που περιλαμβάνεται στον σύνδεσμο www.mnec.gr/export/sites/mnec/el/press…/2009_11_05_Budget_2010.ppt και αφορά τα αναθεωρημένα στοιχεία για την ελληνική οικονομία αλά ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτόν τον πίνακα βλέπετε πρόβλεψη για τον λόγο ΑΕΠ/Δημοσίου Χρέους, για το 2009, 113,4%.

Δηλαδή το χρέος για να το εξοφλήσουμε θέλουμε το 113,4% του ΑΕΠ μας. Έτσι λένε. Και επίσης μας λένε και διαβάζουμε ότι το δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 299,4 δις ευρώ (+7 δις από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν παραπάνω). Φυσικά βλέπετε και την πολιτική που αποδίδει του Αλογοσκούφη και των λοιπών. Βλέπετε το βούλιαγμα.

ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΡΧΕΙΟ, σας παραθέτω απόσπασμα από άλλον πίνακα με το αναθεωρημένο ΑΕΠ να ανέρχεται σε 260 δις. Τα 299 δις χρέος στα 260 δις ΑΕΠ είναι 115%.

Τώρα σας δείχνω όλον τον πίνακα

Για το 2009, λοιπόν, ο ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ υπολόγιζε το ΑΕΠ σε 260 δις. Το ΠΣΑ (Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης το οποίο υποβάλλουμε εις τας Ευρώπας και το οποίο εν πολλοίς μας οδήγησε στα Game Over, κλπ) μιλάει για 254 δις ΑΕΠ. Δηλαδή Χρέος προς ΑΕΠ κατά ΠΣΑ 118%. Οι εκτιμήσεις του Νοεμβρίο 2009 (οπότε και δημοσιεύθηκε η έκθεση)  λένε για ΑΕΠ 240 δις. Χρέος προς ΑΕΠ 125% (που τελικά είναι και το σωστό).

Οι άνθρωποι δεν ξέρουν που τους πάνε τα τέσσερα. Αυτοί θα κυβερνήσουν και θα νοικοκυρέψουν; Αυτοί εκ των οποίων κάμποσοι ήταν φυσικοί αυτουργοί και συμμέτοχοι στο έγκλημα της δεκαετίας του ’80, όταν το χρέος πενταπλασιάστηκε ενώ στα επόμενα επτά χρόνια, από το 1990 έως το 1997 ανήλθε σε 114 δις Ευρώ ή 30 τρις δραχμές, δηλαδή άλλες 15 φορές πάνω από το 1990 και 200 περίπου φορές από το 1981, όπως πολύ αναλυτικά αναφέρθηκε στην σχετική ανάρτηση για το Δημόσιο Χρέος, «Οι Μοιραίοι» απ’ όπου και ο σχετικός πίνακας.

Προτιμώ να μην σχολιάσω τίποτε άλλο. Κοιτάξτε μόνο τι λέει ο νέος Υπ. Οικονομικών στο προσχέδιο του προϋπολογισμού

ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2010

«Ο Προϋπολογισμός του 2010 είναι η αφετηρία μιας νέας μεγάλης προσπάθειας που ξεκινά για τη χώρα μας. Αποτελεί το ξεκίνημα για την εφαρμογή ενός προγράμματος που στοχεύει στην ανάταξη της οικονομίας, στην ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης, στη στήριξη της ανταγωνιστικότητας και ενός νέου προτύπου ανάπτυξης, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο κράτος. Για την αποκατάσταση του κύρους και της αξιοπιστίας της οικονομικής πολιτικής απέναντι στους πολίτες, στους Ευρωπαίους εταίρους, στις διεθνείς αγορές.

Αθήνα, Νοέμβριος 2009
Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Υπουργός Οικονομικών»

Θα κλείσω μόνο από εκεί που ξεκίνησα.

Αφού ανοίξαμε λίγο τις κουρτίνες της σαπίλας ας ξαναγυρίσουμε στην βιτρίνα των οικονομικών ειδήσεων και στα κωδικοποιημένα κείμενα των συνεδριάσεων της FED. Παραθέτω αμετάφραστα τα εξής:

The opening comments of the Fed’s anecdotal Beige Book of September 9th:

«Reports from the 12 Federal Reserve Districts indicate that economic activity continued to stabilize [bottom-bounce] in July and August. Relative to the last report, Dallas indicated that economic activity had firmed, while Boston, Cleveland, Philadelphia, Richmond, and San Francisco mentioned signs of improvement. Atlanta, Chicago, Kansas City, Minneapolis, and New York generally described economic activity as stable or showing signs of stabilization [bottom-bouncing]; St. Louis remarked that the pace of decline appeared to be moderating. Most Districts noted that the outlook for economic activity among their business contacts remained cautiously positive (…) Despite the slight improvement, several contacts expressed disappointment that conditions had not improved more. While outlooks are less gloomy than earlier in the year, most contacts are hesitant to predict a significant turnaround in the near term (…) Construction-related manufacturers said orders held steady at extremely low levels [bottom-bouncing]. A few respondents noted disappointment that prior expectations of recovery had not been met. There has been a sluggish start to the ’shovel-ready’ projects covered under the stimulus plan, and funding has been slow to materialize. Most contacts expressed uncertainty in their outlooks as both residential and commercial construction activity remain depressed, and there is little evidence that conditions will improve in the near-term (…) Retailers report that consumers remain cautious, keeping overall sales flat at low levels [bottom-bouncing]. Value-based respondents noted sales were not as robust as expected given the back-to-school season.»

Αυτά τα σχόλια φίλοι μου, στα οποία έχει προστεθεί η φράση ‘bottom bouncing» είναι αυτό ακριβώς που λέμε και ξαναλέμε. Καμία ανάκαμψη. Μια φυσιολογική αναπήδηση των δεικτών από ιστορικά κατώτατα επίπεδα. Μια αντίδραση. Η κύρια τάση για την οικονομία είναι έντονα καθοδική και τα λόγια των κυρίων αυτών είναι καθαρά και ξάστερα προς αυτήν την κατεύθυνση με τετραπλό υπαινιγμό αυτής της κατάστασης.

Ακολούθως:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το σύμβολο της μετοχικής μανίας Warren Buffet, δήλωσε και επίσημα ότι η κρίση πέρασε. Σύμφωνα με το αγαπημένο μου sentiment το τέλος αυτής της εποχής, του asset mania era θα αποκαθηλώσει στο πέρασμα του, όλα τα σύμβολα.  Ο Buffet, οι guru, οι μηχανισμοί, η FED, κλπ είναι κατεξοχήν τέτοιοι.

Κι όσο αφορά την «Ψωροκώσταινα» έχω να πω τούτο: Πολύ αργά για δάκρυα. Μόνο που οι τάχα «ελεγκτές» και «προστάτες» Ευρωπαίοι, θα πρέπει να κοιτάξουν και τα του οίκου τους. Η σαπίλα είναι παντού. «Ποια (μεγάλη) χώρα θα χρεοκοπήσει πρώτη;» αναρωτιέται ο Martin Hutchinson στο prudentbear. Μήπως η Βρετανία;

26 σκέψεις στο “«Game(s) Over»

  1. Συγχαρητήρια «epikoure» και για αυτό το εξαιρετικό, υπεραναλυτικό κ απόλυτα τεκμηριωμένο άρθρο. Προσκάλεσα από το twitter και το FB τους αρμόδιους υπουργούς (ή έστω τον στρατό των πασόκων bloggers) να σχολιάσουν (χαχαχα…)
    Στο δικό μου μυαλό η τρέχουσα κατάσταση είναι εδώ και μήνες ξεκάθαρη (έχεις βοηθήσει σημαντικά).
    Αυτό που με απασχολεί όμως είναι το «επέκεινα». Να υποθέσω ότι εξακολουθείς να θεωρείς πρόωρη την συζήτηση του, όσο υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της Ελλάδας που εξακολουθεί να κοιμάται;..

    1. Το μέλλον δεν είναι δικό μας, λόγω του ύπνου αυτού, Φώτη.
      Επίσης, το θέμα δεν είναι «των πασόκων» ή των «δεξιών». Είναι δικό μας. Των κοιμισμένων δηλαδή.

      Φιλικά,

  2. Φίλε Θωμά – «epicurus»,
    ένα μεγάλο ευχαριστώ για την επίπονη και αποτελεσματική δουλιά σου. Η τεκμηρίωση των σχολίων σου και των απόψεων σου, μας δίνει τροφή για μια καλύτερη και ψυχραιμότερη θεώρηση των πραγμάτων. Η σημερινή σου δημοσίευση,(με την αντίστοιχη διεύθυνση της) ταξίδεψε μέσω των emails μου σε αρκετούς ταγούς της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου.

  3. καλά η τελευταία συνάντηση του κωστάκη με τον προβόπουλο… η πρώτη συνάντηση του γιωργάκη; δεν εμπνέει αισιοδοξία;

    1. Βεβαίως.
      Μάλλον θα συζητήσαν και το θέμα του μισθού του.
      Είναι ο πιο [b]ακριβοπληρωμένος [/b]στον κόσμο.
      [url]http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_economy_1_23/10/2008_101505[/url]

      1. Τη μείωση του μισθού του κατά 20% αποφάσισε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γ. Προβόπουλος.

        Παράλληλα έλαβε αντίστοιχη απόφαση και για τους μισθούς των δύο υποδιοικητών του, καθώς και της νομισματικής επιτροπής.

        (capital.gr 4/12/2009)

  4. Νέα έκθεση του Αμερικανικού Υπουργείου Γεωργίας αναφέρει ότι ο αριθμός των αμερικανών που δεν έχουν πρόσβαση σε αρκετή τροφή αυξήθηκε στα 49 εκατομμύρια.
    http://axinosp.blogspot.com/2009/11/49.html
    όταν το καλοκαίρι τα κουπόνια τροφίμων έφταναν τα 34 εκατομ΄μύρια
    http://axinosp.blogspot.com/2009/07/338.html

  5. Καιρό είχαμε να ακούσουμε νέα σου. Έκανες όμως βροντερή επιστροφή με καταπληκτικό άρθρο. Τόση πολλή πληροφορία που δεν μπορώ να την χωνέψω. Με την πρώτη ανάγνωση, ίσως και λίγο διαγώνια σε κάποια σημεία, μπορώ να πω ότι ένα αίσθημα απογοήτευσης με κυρίευσε. Διαβάζω το άρθρο και πιστεύω πως ό,τι κάνουμε δεν έχει νόημα μπροστά στο σύστημα που έχει δημιουργηθεί.

    Πες μου την άποψή σου. Πιστεύεις πως όλοι όσοι γνωρίζουν από οικονομικά (ή και όποια άλλη επιστήμη απατείται για την πλήρη κατανόηση των στοιχείων που παραθέτεις) φτάνουν με ασφάλεια στα ίδια συμπεράσματα με σένα; Ή ενδεχομένως να φτάνουν και σε άλλα συμπεράσματα μέσω των οποίων να «δικαιολογείται» η συγκεκριμένη εικόνα; Θεώρησε επιστήμονες που δεν έχουν κανένα προσωπικό όφελος να υποστηρίξουν τη μια ή την άλλη άποψη. Απλά μελετώντας τα στοιχεία.

    1. Ξέρεις τι. Κι εγώ απογοητευμένος νιώθω. Διότι τα στοιχεία που παρατίθενται δεν είναι κρυφά. Είναι δημόσια και κάθε πολίτης έχει σε αυτά ελεύθερη πρόσβαση. Το γεγονός ότι δεν τα γνωρίζουμε, δεν συνιστά «αποκάλυψη» όταν τα παραθέτουμε.
      Τα στοιχεία δεν χρειάζονται οικονομική παιδεία, έτσι όπως το εννοείς. Η πρωταρχική επομένως ερώτηση δεν είναι αν συμφωνείς ή όχι με τα στοιχεία της ανάρτησης. Είναι, «τα γνώριζες ή όχι». Και έπειτα, «αν τα γνώριζες τι θα άλλαζε σε σένα;». Ακολούθως, μια δεύτερη σκέψη είναι γιατί δεν τα γνωρίζεις; Είναι σημαντικά ή όχι; Μάλλον πάρα πολύ. Τι κάνει τα τόσο σημαντικά,συνεπώς, «απόκρυφα»; Είτε αυτοί που είναι επιφορτισμένοι με την διάδοση της γνώσης και της πληροφορίας είναι άχρηστοι, ή έχουν δόλο. «Ανίκανος ή βλαξ». Είτε αυτοί που πρέπει να τα αναζητούν, είναι κοιμισμένοι ή βολεμένοι. Οι έξω και οι μέσα.
      Απάντησε σε αυτά τα ερωτήματα, βρες που βρίσκεσαι και θα δεις, δεν χρειάζεται οικονομική παιδεία.
      Η κατάσταση ΔΕΝ είναι Ελληνική, δε. Είναι οικουμενική. Η διαφορά μας εδώ είναι ότι οι πομποί είναι πιο άγαρμποι και τσαπατσούληδες και οι δέκτες πιο απείθαρχοι και ανυπάκουοι απ’ ό,τι έξω.
      Φιλικά,

  6. Mpravo Epikoure
    Μπράβο Επίκουρε για το θαυμαστό άρθρο σου. Αυτο που με απασχολεί εδω και καιρό είναι ενα θέμα φιλοσοφικό γιατί πρακτικα δεν εχω ιδέα πως θα υλοποιηθεί κατι τέτοιο. Ωντας κομπιουτεράς αναρωτιέμαι εαν είναι εφικτή η επανεκκίνηση (reboot) μιας ολόκληρης χώρας και βεβαίως εννοώ απο πλευράς νοοτροπίας. Αν τα παιδιά βλέπουν του γονείς τους να κάνουν λαμογιές τι θα κανούν και αυτα οταν μεγαλώσουν; Όλοι μιλάμε για αξιοκρατεία αλλα κακά τα ψεμάτα πιο κοντά στους νόμους της ζούγκλας (ανταγωνισμό για λιγοστούς πόρους) ζουμε στην Ελλάδα παρα σε μια κοινωνία που προωθεί την ανεξάρτητη ελεύθερη επιλογή δουλειάς και ζωής. Αυτός είναι και λόγος που πολλοί νέοι ανταγωνίζονται για το δημόσιο με νύχια και κυριώς «χαυλιοδοντες». Ο λόγος αυτου του προβλήματος μου φαινέται οτι ειναι το χαμηλό τεχνολογικό επιπεδο της χώρας μας. Ενώ σαν χώρα της νοτιου Ευρώπης θα έπρεπε να είμαστε μπροστά στην τεχνογνωσία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, είμαστε ουραγοί. Δε λέω να είμαστε μπροστά στην εγκατάσταση τέτοιων προίοντων στη χώρα αλλα στην έρευνα, κατασκευή και πώληση προιόντων και υπηρεσιών στον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είμαι οικονομολόγος αλλα ποιοι είναι οι κύριοι πόροι χρηματών που εισρέουν σε μια χώρα; Απο 1) εξαγωγές, 2) δάνεια, 3) επενδύσεις. Νομίζω στην παρούσα φάση το μεγαλύτερο ποσοστό ειναι τα δανεία (?). Αν αυτό ισχυεί γιατί σαν πολίτες αυτης της χώρας θέλουμε αυξήσεις στους μισθούς μας και τις συνταξεις μας ; Αντίστοιχες των αυξήσεων θα είναι οι μειώσεις των εισοδημάτων των παιδιών μας και των εγγονιων μας αν αυτές οι αυξήσεις προέρχονται κυρίως απο δάνεια. Για να κλείσω θεωρώ οτι η ασφάλεια του δημοσίου δε δημιουργέι την ανάγκη ενός λαού να αποφασίσει να γίνει πιο παραγωγικός σε τεχνολογικούς τομείς και να αυξήσει το εισόδημα του απο εξαγωγές και επενδύσεις. Οπότε δεν πρέπει να περιμένουμε απο το μηδεν (ή μαλλον απο δανεικά) να δημιουργησούμε αυξήσεις. Μπορει να το βλέπω πολυ απλοικα, να με συγχωρείτε δεν είμαι οικονομολόγος.

    Φιλικα.

    1. Kαταρχήν φίλε, Reboot κάνεις σε καινούργιο υπολογιστή, όχι σε «κτυπημένο» σκληρό, αρχαία μητρική και επεξεργαστές, χωρίς μνήμη.
      Σχετικά με τα ενεργειακά η Ελλάδα είναι 1η σε [b]μη [/b]εξάρτηση από στερεά καύσιμα στην Ευρώπη των 27.Έχει αναπτύξει το φυσ. αέριο καλύτερα από Φινλανδία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Σουηδία, Τσεχία κλπ, έχει την 5η πιο φτηνή ενέργεια,κλπ
      http://epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-DK-08-001/EN/KS-DK-08-001-EN.PDF

      Σαν χώρα ζούμε όπως όλοι. Με δανεικά μόνο. Τα έσοδα μπορείς να τα δεις στο Προϋπολογισμό. Τα έσοδα με βάση τον Προϋπολογισμό του 2010 για το έτος που διανύουμε, θα ανέλθουν στα 54,2 δις Ευρώ.
      http://www.mof-glk.gr/proypologismos/2010/pro/pro.pdf
      Μόνο τα τοκοχρεωλύσια, τα δανεικά που πρέπει να πληρώσουμε τους επόμενους 12 μηνές, αντιστοιχούν σε 32 δις. Τα 3/5 των εσόδων πανε στα δανεικά μας, τις «δόσεις» μας. Μένουν τα άλλα για επενδύσεις, παιδεία, υγεία, πρόνοια, υποδομές, ΜΙΣΘΟΥΣ, ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, αποζημιώσεις κλπ. Κάθε χρόνο δε, το χρέος μας αυξάνεται. Δεν έχει σταματήσει να το κάνει εδώ και 40 χρόνια. Κάθε μέρα, κάθε ώρα χρωστάμε πιο πολλά. Τι παραδίδουμε στα παιδιά μας; Ό,τι μας παρέδωσαν και εμάς, χρεοκοπημένο μέλλον.
      Πολύ απλά.
      Φιλικά,

      1. Καταρχην ευχαριστω για το link. Εχει πραγματικα χρήσιμες πληροφορίες. Βλέπω οτι η χώρα μας δεν είναι και τόσα χάλια οσο περίμενα.
        Εχεις δικιο για τα στερεά καύσιμα αλλα αν αυτά το στερεό καύσιμό είναι κυρίως ο λιγνίτης τοτε οι μελλοντικοί φόροι για το τα διοξείδιο του άνθρακα θα περιορίσουν τα οφέλη απο την εκμετάλλευσή του.
        Επίσης στα υπόλοιπα είδη καυσίμων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) δεν τα παμε καλά. Αλλα γι αυτο δε μπορούμε να κάνουμε κατι. Δε μπορούμε να τα παράγουμε με κάτι που μπορούμε να αλλάξουμε.
        Αλλα νομίζώ οτι μπορούμε να μείωσουμε την εξάρτηση μας ισώς σε ορίζοντα χρόνου 10-20 χρονια απο τώρα. Νομίζω μπορούμε να το κανουμε αυτό με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ο στόχος είναι η μείωση των εξόδων οσον αφορά την ενέργεια και τα παρελκόμενα μελλοντικά πρόστιμα από μη «πράσινες» πηγές ενέργειας. Οι ανενεώσιμες πηγές ενέργειας εχουν την δυνατότητα να προσφερουν και έσοδα εκτός απο τη μείωση των εξόδων αν αποφασίσουμε σαν χώρα να λάβουμε μια στρατηγική απόφαση να γίνουμε ένας σεβαστός παίκτης στην τεχνολόγια των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ολα αυτά καλα στα λόγια αλλα νομίζω οτι στρατηγικές αποφάσεις θέλουν και λεφτά οπότε είμαστε συνεχώς σε κατάσταση «catch 22»: για να μειώσουμε το χρέος θέλουμε χρήματα και κάλη διαχείρηση αυτών των χρημάτων.
        Πρέπει να καταλάβουμε οτι οι «καλές» μέρες του ’80-’90 με τις αθρόες επιχορηγήσεις χρημάτων στο λαό απο κάπου πρέπει να προέλθουν. Δε είμαστε πλούσια χώρα και δε μας χρωστάει κανείς για να μας δώσει χρήματα χωρίς αντάλλαγμα. Γιατι να μας δώσει; Επείδη είμαστε όμορφοι; Νομίζω οτι για τους Έλληνες το κράτος αποτελεί σαν ίδεα κατι που είναι ξένο και το αντιπαλευόμαστε. Όποτε οταν δανείζεται το κράτος δε μας πολυενδιαφέρει γιατι το δάνειο δεν είναι στο όνομά μας. Είναι στο «κράτος», στην «κυβέρνηση». Αυτή όμως η κυβέρνηση ειναι μόνο διαχειριστής των οικονομικών των πολιτών. Αυτό νομίζω οτι δεν έχει περασει στο πετσί μας και δε νοιώθουμε ευθύνη για το χρέος μας. Όπως είπα και παραπάνω οι διαχειριστές των οικονομικών εχουν ένα μέρος της ευθύνης αλλα και εμείς έχουμε ένα μερος.

        Αυτό με την ανάπτυξη του φυσικού αερίου δε το κατάλαβα,μπορείς να το εξηγήσεις αν εχεις χρόνο. Ευχαριστω.

        Επισής κατα τη γνώμη σου υπάρχει ρεαλιστική ελπίδα για έξοδο απο το φαύλο κύκλο του χρέους; Μιλάς για δράση στο κείμενό σου αλλα έχεις κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις όσο δυσάρεστες και αν είναι για εμάς τους κοινούς θνητους;

        Ευχαριστω και να είσαι καλα!

        1. Για τα ενεργειακά, μέσες-άκρες συμφωνώ.
          Για τις «καλές» μέρες ’80’90 δεν υπάρχουν. Είναι οι δεκαετίες που βούλιαξαν την Ελλάδα. Ειδικά του ’80.
          Η κυβέρνηση – και κάθε κυβέρνηση – είναι ΚΑΙ διαχειριστής.
          Το χρέος πώς να μειωθεί; Μειώνεται όταν τα έσοδα είναι υποπολλαπλάσια των εξόδων; Αν εσύ στο σπίτι σου φέρνεις 10 ευρώ και ξοδεύεις 40, αν δεν δανειστείς πώς θα ζήσεις; Στο εξήγησα και παραπάνω.
          Εμείς και φυσικά έχουμε ευθύνη. Διότι αν δεν ήμασταν ρουσφετολάγνοι, παρτάκηδες, κομματιστές, βολεψάκηδες και αδιάφοροι, δεν θα είχαμε ούτε αυτό το κράτος, ούτε αυτό το παρόν.

          Η δράση φίλε μου έγκειται,
          α. Στην άρνηση της παρούσας κατάστασης
          β. Στην ολοκληρωτική ανατροπή της
          γ. Στην αντικατάσταση της από άλλες διαυγείς και λειτουργικές μεθόδους και πρακτικές.

          Θα γίνω πιο σαφής προσεχώς, το υπόσχομαι.

          Φιλικά,

  7. Συγχαρητήρια
    Χαρά στο κουράγιο σου Επίκουρε, πάντως να είσαι σίγουρος ότι ο κόπος σου δεν πάει χαμένος.

    ΥΓ Μόνο εάν θές ρίξε μια ματιά ΠΙΣΩ απο το ALGO TRADING σε ένα κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ και λέγεται
    crossing co-located networks,
    που είναι η εκμετάλλευση της τεχνολογίας στις επικοινωνίες μεταξύ των ισχυρών.
    Δηλαδή για παράδειγμα (στην τύχη) η Smartpool και η Progress Apama εγκαθιστούν μεταξύ τους δίκτυο οπτικών ινών και επικοινωνιακά είναι σαν να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο (co-located networks)
    και κατόπιν δημιουργούν ένα ATS (Alternative Trading System)
    που ταιριάζει εντολες αγοράς και πώλησης πριν δρομολογηθούν στην Χρηματαγορά και ΠΡΟΦΑΝΩΣ πριν απεικονισθούν στην τιμή της μετοχής που βλέπει ο κοινος θνητός (crossing networks)

  8. Γεια σου Επίκουρε.

    Ελπίζω να γίνεις σαφέστερος, πολύς κόσμος είναι έτοιμος για δράση, η ολοκληρωτική ανατροπή είναι προ των πυλών και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

    Να υποθέσω πως θα κάνεις και μια αναφορά στα τοπικά νομίσματα (ή ακόμη και εικονικά νομίσματα) που δε θα είναι πληθωριστικά και όπου το κέρδος θα απαγορεύεται, μια διαμεσολαβημένη από το τοπικό/εικονικό νόμισμα ανταλλακτική αυτοοργανωμένη οικονομία (ως προθάλαμος για την χωρίς χρήμα παγκόσμια κοινότητα);

    Σ’ ευχαριστώ

    γ

  9. Πολύ καλή η δουλειά σου Επίκουρε, όσον αναφορά την παρουσίαση των στοιχείων και τασυμπεράσματα που εξάγεις απο αυτά…. Βέβαια αυτό που λείπει απο τα κείμενά σου, είναι η εναλλακτική οδός…..Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, για ποιόν λόγο γράφεις αυτά που γράφεις….
    Το κάνεις γιατί θεωρείς ότι τα κράτη πρέπει να επανακτήσουν (εαν τον είχαν και ποτέ) τον έλεγχο του χρήματος, και να εξαφανίσουν τα επιτόκια ?
    Το κάνεις γιατι εντοπίζεις κυρίως λάθη και όχι ριζικά προβλήματα , οπότε θεωρείς πως ένας απλός ρεφορμισμός θα ήταν κατάλληλος ώστε να διορθώσει τα κακώς κείμενα ?
    Το κάνεις διότι θεωρείς πως ο φιλελευθερος καπιταλισμός απέτυχε και μια άλλη μορφή του, ίσως δουλέψει καλύτερα ?

    Ή το κάνεις γιατι θεωρείς πως ο μονεταρισμός όχι μόνο απέτυχε, αλλά δημιουργήθηκε για να μην δουλέυει στην ουσία , αλλά απλά να κάνει μεταφορά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ πλούτου από τους πολλούς στους λίγους ?

    Θα ήθελα πραγματικά να μάθω, μετά απο τόση ανάλυση του Καπιταλισμού, ποιό είναι το συμπέρασμά σου !!!

    1. Φίλε μου,
      Η «δουλειά» μου δεν είναι να προτείνω λύσεις. Όμως, οι εικασίες σου, είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Πιο πολύ, ο μονεταρισμός απέτυχε.
      Ρωτάς αν τα κράτη είχαν ποτέ τον έλεγχο του χρήματος…Φυσικά και μάλιστα ο εμφύλιος στην Αμερική αυτό είχε ως αληθινή αιτία.

      Τέλος, δεν αναλύω τον Καπιταλισμό. Την ζωή μας προσεγγίζω. Η Κούβα ή η Κίνα είναι καπιταλιστικές; Η Ινδία; Η Βραζιλία; Η Βενεζουέλα;
      Όχι φυσικά. Εντούτοις, (και) εκεί οι άνθρωποι δυστυχούν σε ασύλληπτο βαθμό.
      Αν ξεπεράσουμε το ‘έλα μωρέ τώρα’ της απόστασης που μας χωρίζει από αυτά τα κράτη, το ‘Βοήθα Παναγια’ ταιριάζει καλύτερα.
      Χωρίς καμία θρησκοληψία, αυτή την φωνή απόγνωσης αντιλαλούμε. Θα δούε σε τι βαθμό και ως ποιο σημείο θα φτάσει.
      Ο αντίλαλος.

      Φιλικά,

  10. Δεν έχω λόγο να γίνομαι προάγγελος κακών μαντάτων ούτε να τα κυκλοφορώ αλλά δεν ξέρω πως πρέπει να το αντιμετωπίσω.

    Θα σταθώ στο σχόλιο του επίκουρου όπου αναφέρει ότι είναι απογοητευμένος διότι αυτά τα στοιχεία δεν είναι κρυφά. Σε φόρουμ που κοινοποίησα το άρθρο το πρώτο σχόλιο ήταν «μπράβο για το σκάψιμο». Βέβαια μην βγάζω την ουρά μου από έξω… ούτε εγώ το ήξερα ότι οι εντυπώσεις μου μπορούν τόσο εύκολα να γίνουν αποδεδειγμένα συμπεράσματα.

    Θα σταθώ λοιπόν στο σχόλιο του επίκουρου και στο τελευταίο άρθρο του Στάθη Σ. (της ελευθεροτυπίας), που κινείται στο ίδιο μοτίβο και καταλήγει:

    «Σας φαίνεται κάπως υπερβολικό αυτό το ενδεχόμενο, ίσως μάλιστα και κινδυνολογικό; Το ίδιο φαινόταν και το 1929. Μόνον που τότε ακόμα τα όπλα των ανθρώπων ήταν σε επίπεδο σφεντόνας. Σήμερα είναι σε επίπεδο Αρμαγεδδώνος! Οι δε οικονομίες ήδη πολεμικές, με την οικονομία των ΗΠΑ να μην έχει παύσει να ‘ναι πολεμική ήδη από το 1930-40!
    Ουδείς το 1910 μπορούσε να φαντασθεί το 1914… «

    Ωραία τα λέμε λοιπόν εμείς εδώ, απογοητευμένοι καθώς είμαστε για τον ύπνο του δικαίου και ανίκανοι να κάνουμε οτιδήποτε πέρα από το να γκρινιάζουμε.

    Και σήμερα υπό το βάρος αυτών των γνώσεων σαν σταθείς σε μια καφετέρια στο κολονάκι, κόσμος μιλάει για την ανάγκη του στρατού απέναντι στην προκλητική Τουρκία και πόσο «καλά» θα τους κάνουμε αν και εφόσον τολμήσουν!.

    Αντικαταστήσαμε τα παραμύθια του παππού με αυτά των ΜΜΕ και ρίχνουμε τον ύπνο του δικαίου χωρίς όνειρα. Πολύ φοβάμαι ότι ο πόλεμος είναι πολύ κοντά και δεν θα μπορέσουμε να τον αποφύγουμε.

    Το φοβάμαι και δεν έχω ιδέα του τι πρέπει να γίνει.

  11. Μη μασας, δεν προκειται να γινει πολεμος μεταξυ των εθνων οπως γινονταν παλιοτερα οταν τα πραγματα γινονταν ζορικα για τα αφεντικα.

    Ο πολεμος μεταξυ των εθνων απαιτει πολυ χρημα και κυριως αυταρκεια πορων που σημερα κανενα εθνος δεν εχει.Ισως η Κινα…

    [b]Ο πολεμος θα γινει και θα ειναι παγκοσμιος.Μονο που θα ειναι ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.[/b]

    Αυτο που ερχεται θα κανει τον Μαη του 68 και τον περυσινο Δεκεμβρη να μοιαζει με ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ.

    1. μήπως ο πόλεμος έχει αρχίσει και απλώς έχει αλλάξει μορφή και δεν τον καταλαβαίνουμε, κάτι σαν low intensity conflict, ας πούμε? μήπως και η «οικονομική κρίση» είναι κομμάτι αυτού του πολέμου?
      λέμε τώρα…

  12. Πως επηρεάζουν τα παράγωγα ?
    Αγαπητέ Επίκουρε,
    σε διαβάζω ανελειπώς, και ανατρέχω συχνά σε παλαιότερες αναρτήσεις σου, όπως αυτή εδώ. Σκέφτηκα να ρωτήσω κάτι που, καιρό τώρα, δεν μου είναι καθαρό.

    Αναφέρεσαι συχνά στα παράγωγα και στον κίνδυνο που εγγυμονούν για την «πραγματική οικονομία». Λές συγκεκριμένα στο παρόν κείμενο:
    «Όταν το ΑΕΠ του κόσμου όλου είναι $60 τρις και της Ευρώπης $18 τρις. Ό,τι παράγει ο κόσμος όλος, είναι το 10% από αυτό που παίζουν αυτοί οι χαρτοπαίκτες. Aν κουνηθεί ένα φυλλαράκι, εδώ, πάει δηλαδή αυτό το πράγμα στον αδόξαστο για ένα 5%, τότε $30+ τρις θα ζητάνε τα ρέστα».
    Όμως τα παράγωγα, απ’ότι καταλαβαίνω, είναι χρηματοπιστωτικά συμβόλαια, η πώληση των οποίων έχει στόχο την μεταβίβαση του κινδύνου σε άλλους.
    Πρόκειται δηλαδή (περίπου) για ένα zero-sum game. Όσα χάσει ο ένας, θα κερδίσει ο άλλος, (που πιθανότατα, έχει μετριάσει απο τη μερειά του τον δικό του κίνδυνο με κάποιους αντίστοιχους τρόπους).
    Πέρα απο την προφανή κερδοσκοπία, τι κινδύνους κρύβει για την παγκόσμια οικονομία ο μεγάλος όγκος των παραγώγων ?

  13. Marginal productivity of debt

    Ακόμα και με τα πιο βολικά νούμερα έχει ηδη περάσει σε αρνητικο έδαφος.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *