H Μεγάλη της Φούσκας Σχολή

Τράπεζες - "Οίκοι"

 {jcomments lock}

( «Ο DOW είναι μια πεθαμένη μπανανία, μια δικτατορία σε πλήρη στρατιωτική ένδυση, η οποία έχει τοποθετηθεί στο παράθυρο του κάστρου, κουνώντας με έναν μηχανικό μοχλό το χέρι του πτώματος, το οποίο χαιρετάει το πλήθος στην Wall Street»

Michael Bolser του Le Metropole Cafe)

Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας για το τραπεζικό σύστημα σημειωνόταν:

«…το στέλεχος της Goldman Sachs για 32 χρόνια (από το 1974) Henry Paulson, ως προϊστάμενος της ομάδας. (σημ. PPT) .O υπουργός Οικονομικών δηλαδή (για 2 χρόνια). Αυτός που ο συντηρητικός American Spectator είχε κατηγορήσει νωρίς (το 2006) ότι μετατρέπει το υπουργείο οικονομικών σε Goldman Sachs South. 32 χρόνια είναι αυτά, νερό δεν γίνεται το αίμα…» Ένα ψέμα που το έλεγαν Αλήθεια

 «Κοιτάζαμε στην άβυσσο, σε περίπτωση που η τιμή του χρυσού αυξανόταν περαιτέρω, ένας ή περισσότεροι επενδυτικοί οίκοι, θα έκλειναν και θα έπαιρναν μαζί τους και τους υπόλοιπους. Επομένως, με κάθε κόστος, οι κεντρικές τράπεζες έπρεπε να καταστείλουν την τιμή του χρυσού, να την «διαχειριστούν». Ήταν πολύ δύσκολο να ελέγξουμε την τιμή του χρυσού, αλλά το πετύχαμε. Η FED ήταν πολύ «ενεργή» στο να μειώσει την τιμή του χρυσού. Το ίδιο και η Μεγάλη Βρετανία.»

Σε τι αναφερόταν ο Eddie (σημ. ο Διοιηκητής της Τράπεζας της Αγγλίας); Το 1999, στο Λονδίνο, στο LBΜ, η Goldman Sachs λέγεται ότι είχε σορτάρει περί τους 1000 τόνους χρυσού. Μάλιστα λέγεται ότι το είχε πράξει για λογαριασμό της Αμερικάνικης Κυβέρνησης. Πιθανή άνοδος του μετάλλου θα οδηγούσε στην κατάρρευση, όπως έλεγε ο Eddie. Ο λόγος είναι απλός. Η Goldman θα έπρεπε να αγοράσει πάλι πίσω τον χρυσό που είχε δανειστεί σε πολύ μεγαλύτερες τιμές τις οποίες θα επέτεινε το shortsqueeze, η πίεση των short από τις εντολές αγοράς για μια τόσο μεγάλη ποσότητα. Το spread αυτό, το περιθώριο δηλαδή μεταξύ της τιμής που η Goldman είχε δανειστεί τον χρυσό από τις Κεντρικές Τράπεζες και τον είχε πουλήσει στην αγορά έως την τιμή που θα χρειαζόταν να τον «επαναγοράσει», ήταν καταστροφικό.

Τι συνέβη λοιπόν; Η Μεγάλη Βρετανία ανακοίνωσε ότι ΠΡΟΤΙΘΕΤΑΙ να πουλήσει τα μισά αποθέματα της σε χρυσό, περίπου 400 τόνους. Μια τέτοια μεγάλη ποσότητα θα πίεζε τις τιμές μέχρι η Goldman να καλύψεi τα short της. Απλά θυσιάστηκε ο μισός πλούτος που οι Βρετανοί είχαν συγκεντρώσει μετά από αιώνες αποικιοκρατίας (είχαν ιδρώσει, τα παιδιά), για τα μάτια κάποιων παλικαριών – Investment Banksters. Η απόφαση προκάλεσε σάλο, αλλά φυσικά αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ λόγο αναίρεσης της (φανταστείτε πόσοι και προπάντων ποιοι ήταν μπλεγμένοι). Η Βρετανία πούλησε τον χρυσό σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα (περί τα $255!) και μόλις η πώληση ολοκληρώθηκε, ο χρυσός ξεκίνησε την ανοδική κούρσα του για το χιλιάρικο… Ξέρετε ποιος έλαβε την απόφαση τότε, ως Υπουργός Οικονομικών; Ο (κατά τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ) «μάγος» Gordon Brown.
Ο σημερινός πρωθυπουργός τους.»
Τα «χρυσά» τέκνα της ΑΠΑΤΗΣ

«Από σήμερα ο Depository Trust & Clearing Corporation (DTCC) δημοσιεύει την αξία των CDS που κυκλοφορύν (των περισσότερων, του 90%, λέει).

Και την υπολογίζει σε $33.6 τρις…

Τώρα, μετά απ’ ό,τι έχει προηγηθεί στις αγορές, «θυμήθηκαν» την διαφάνεια…

Ποιοι ηγούνται του «Οργανισμού» – το ΔΣ;

Εκπρόσωποι της JPMorgan Chase,UBS AG,ICAP, Fidelity, Merrill Lynch, Goldman Sachs, Bank of New York, Barclays, Lehman Brothers.

Θαυμάστε τους.» CDS – Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά τους θαναι

«Η Χίλαρι, που όταν φέτος τον Οκτώβρη ήρθε ο χρηματιστηριακός Αρμαγεδώνας έσπευσε να «διαμαρτυρηθεί» διότι οι μετοχές της Goldman Sachs και της Morgan Stanley ήταν, λέει, θύματα υποτιμητικής κερδοσκοπίας (short selling). Και αμέσως η Αμερικάνικη ΕΚ (S.E.C.) απαγόρευεσε το short selling σε 799 μετοχές.» Στη «Νέα Εποχή»
 

«4) Οι 5 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ είναι τόσο εκτεθειμένες, που μετά βίας μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν.

 
5) Οι 4 από αυτές,  JPMorgan Chase, Goldman Sachs, HSBC Bank of America and Citibank είναι πέρα από κάθε κεφαλαιακή κάλυψη εκτεθειμένες σε παράγωγα προϊόντα. «
Τρίζει συθέμελα

Συχνά σας έχω πει ότι η αλήθεια είναι αλήθεια, απ’ όπου και αν προέρχεται. Ο μαχητικός δημοσιογράφος του περιοδικού Rolling Stone, Matt Taibi, δημοσιεύει στην τελευταία έκδοση του περιοδικού,  ένα άρθρο του, σχετικά με την Goldman Sachs, την τράπεζα που μαζί με την JP Morgan ελέγχουν τα πάντα (και τους πάντες). To άρθρο τιτλοφορείται   «Η Μεγάλη Αμερικάνικη Μηχανή Φούσκας».

 Εκεί ο συντάκτης αναφέρεται αρχικά στην ιστορία της Τράπεζας και τις ευθύνες της στο Κραχ του 1929 όπως περιγραφονται στο βιβλίο του John Kenneth Galbraith, The Great Crash (1929) το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Προηγούνται τα γνωστά, η απίστευτη διαπλοκή σε επίπεδο προσώπων με το Αμερικανικό κράτος: Ο Robert Rubin, με θητεία 26 ετών στην Τράπεζα, ως Υπουργός Οικονομικών επί Clinton, ο οποίος ευθύνεται ως εγκληματίας λέω εγώ, διότι ήταν αυτός που θεώρησε ότι οι αγορές ήταν, λέει, υπέρ το δέον οριοθετημένες από κανόνες και γι αυτό έπρεπε να χαλαρώσει η νομοθεσία (η οποία κατά τραγική ειρωνεία ερχόταν από το Κραχ του 1929). Η χαλάρωση αυτή οδήγησε  αρχικά στην τεχνολογική φούσκα του 1999 (dot.com) κατά την οποία πλέον, οι Τράπεζες μπορούσαν να εισάγουν ως ανάδοχοι και να υποστηρίξουν αργότερα ως Market Makers οποιαδήποτε εταιρεία χωρίς κανένα κριτήριο βιωσιμότητας. Για δεκαετίες, αυστηρή προϋπόθεση ως τότε, ήταν η 5ετής λειτουργία της εισαγόμενης εταιρείας και η 3ετής κερδοφορία της. Ο Rubin το έστειλε στα σκουπίδια, όπως επίσης απέτυχε παταγωδώς να ελέγξει τη τράπεζα που τον ανέδειξε, η οποία εισάγοντας εταιρείες σωρηδόν, χωρίς κανένα κριτήριο, των οποίων την τιμή κατόπιν χειραγωγούσε αφού προηγουμένως τις διαφήμιζε σε roadshows που διοργάνωνε, κατάφερε να αποκομίσει κέρδη 281% από την αρχική τιμή εισαγωγής κατά μέσο όρο, όταν ο αντίστοιχος Μ.Ο. των λοιπών σκύλων της χειραγώγησης και της κερδοσκοπίκής μαστούρας ήταν 100 μονάδες παρακάτων, δηλαδή στο 181%. Το ότι για τα εγκλήματα αυτά υπάρχουν υπαίτιοι, πολλές φορές έχουμε μιλήσει, αλλά φωνή βοώντος… Διότι την ίδια περίοδο, της «Μετοχικής Ιδέας» ή του μεγαλύτερου παγκόσμιου Casino που λέγεται αγορές/χρηματηστήρια, κάθε υπάλληλος της Goldman αμοιβόταν κατά μέσο όρο με $350.000 τον χρόνο (μέσα οι κηπουροί και οι καθαρίστριες) και η εταιρεία μοίρασε στα στελέχη της αμοιβές και bonus $29 δις, όσο περίπου θα κόστιζαν 3 Ολυμπιάδες της Αθήνας, Στο μοτό της εταιρείας, που τα στελέχη μοιράζονταν αυτάρεσκα ανήκει το «Μακροπρόθεσμη Απληστία» (Long term Greed). Δύο υπουργοί οικονομικών τα τελευταία 15 χρόνια, 2 προσωπάρχες του Λευκού Οίκου και αμέτρητοι δευτεροκλασάτοι, ήταν εκεί για να το εξασφαλίσουν. Οι τεχνικές χειραγώγησης που ονομάζονταν στην εταιρική argo «ladderring» και «spinning», θα πρέπει να τύχουν περαιτέρω έρευνας για τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη.  Για όλα τούτα, όσα περιγράφει ο  Matt Taibi στο άρθρο του, η Goldman κατηγορήθηκε πολλές φορές αλλά κατέφερε να ξεφύγει καταβάλλοντας αποζημιώσεις συνολικά $170 εκατομυρίων. Όταν βέβαια δις επί δις είχαν πάει στις τσέπες των λίγων και προνομιούχων και όταν την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι – κορόϊδα έχασαν μόνο από την φούσκα του NASDAQ που ευθέως προκάλεσαν αυτές οι πρακτικές, περί τα $5 τρις. Διότι στην Αμερική, πλην των άλλων, υπάρχει το λεγόμενο plea bargaining, το παζάρεμα της κατηγορίας, όπου τόσα δίνω, πόσα θες, κάτι σαν τους οίκους ανοχής στα Λαδάδικα, και όλα εξαγνίζονται σε μια στιγμή. Την ίδια στιγμή, μέσω των CDS, η Goldman και οι συν αυτή, ασφάλιζαν τα πακέτα που πουλούσαν στους λαδωμένους, επίορκους και άσχετους, με πολλαλάσια ποσά, ουσιαστικά στοιχηματίζοντας στο ότι τα μπαλόνια που παζάρευαν στους κακομοίρηδες ήταν ελαττωματικά, παραφουσκωμένα και έτοιμα να σκάσουν.

Έτσι, κάποιες άλλες, εταιρείες σαν την AIG που ξεφόρτωσαν  στο Αμερικάνικο Δημόσιο-Φορολογούμενους πέρυσι, τα σαΐνια, έπαιζαν σε ένα στημένο ασφαλιστικό στοίχημα όπου το ένα μέρος (η Τράπεζα, εν προκειμένω η Goldman) τα είχε όλα δικά του. Και τα χρήματα από τα πακέτα με τα άχρηστα δάνεια που οι εταιρείες – ρεντίκολα τύπου Fitch και Moody’s τα βάφτιζαν ΑΑΑ και τα χρήματα από την ασφάλεια που θα εισέπραταν μόλις τα δάνεια αυτά θα έσκαγαν – όπως και έγινε, φυσικά. Αυτά τα CDS, καίτοι ασφαλιστήρια συμβόλαια των οποίων η διαπραγμάτευση απαγορευόταν, oι τράπεζες μπορούσαν να τα πουλήσουν και να τα αγοράσουν με μια διάταξη που  τους το επέτρεψε και που μπήκε σφήνα σε ένα νομοσχέδιο 1000 σελίδων που ψηφίστηκε την τελευταία ημέρα λειτουργίας του Κογκρέσου, προ των εκλογών του 2000. Στη συνέχεια, η AIG έστειλε μια επιστολή προς την Εποπτεύουσα Αρχή (New York State Insurance Department) ρωτώντας αν τα CDS μπορούσαν πράγματι να διαπραγματευτούν. Η Αρχή αποφάσισε πως ναι. Της αρχής προΐστατο εκείνη την περίοδο ο Neil Levin, πρώην επίτιμος πρόεδρος της Goldman. Tέτοια ήταν κερδοσκοπική μανία, που στα συμβόλαια αυτά που ασφάλιζαν πακέτα δήθεν ασφαλών δανειών, δεν υπήρχαν ΚΑΝ τα στοιχεία των δανειοληπτών παρά  μόνο οι ταχυδρομικοί τους κώδικες. (βλ. παλαιότερες αναρτήσεις για τα CDS,εδώ και εδώ).

Στα κορόϊδα που αναφέρθηκαν, δεν συγκαταλέγονται μόνο οι απλοί άνθρωποι-επενδυτές, αλλά πιο πολύ, οι Ασφαλιστικοί Οργανισμοί και οι Δήμοι, κλπ οι οποίοι επένδυσαν σε αυτά τα προϊόντα. Δεν είναι τυχαίο φυσικά, ότι ο μεγαλύτερος Market Maker του Nasdaq υπήρξε τότε  ο Madoff, o οποίος με το γνωστό σκάνδαλο – πυραμίδα των $50 δις (ponzi scheme), έκανε τα αεροπλανάκια της εποχής Μπερίσα, να ωχριούν. Βλέπετε, όταν σε λένε Αμερική, τα σκάνδαλα και οι απάτες, αποδίδονται (AN έρθει η ρημάδα η ώρα) σε (ακίνδυνα) πρόσωπα. Όλοι απέξω. Όταν σε λένε Ελλάδα, τα σκάνδαλα κλπ αποδίδονται στα κράτη, σε ολόκληρους λαούς, κλπ. Όλοι μέσα.

Αλλά όλα έχουν την εξήγηση τους. Όταν κάποιοι κοροϊδεύουν στα μούτρα και βάζουν το χέρι στην τσέπη σε έναν λαό, που αδιάφορα και νωχελικά κοιτά αδιαμαρτύρητα σαν το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν και που το ίδιο το έθνος, σοβινιστικά και ναρκισιστικά χαϊδεύεται μπροστά στον καθρέφτη, επαιρόμενο για το πόσο σπουδαίο και μεγάλο έθνος είναι, ΠΩΣ να μη θεωρούν ότι όλοι οι υπόλοιποί είμαστε χιμπατζήδες και όχι άνθρωποι. (ή γουρούνια – pigs, όπως μας έλεγε το BussinessWeek βλ. εδώ και εδώ). Ειδικά όταν εμείς, όλοι οι άλλοι, ως οσφυοκάμπτες και επαίτες για μια φέτα ψωμί και μια ματιά του Αυτοκράτορα, μια λέξη, ένα νεύμα συμπεριφερόμαστε ως τέτοιοι. Ως χιμπατζήδες (ή γουρούνια)… 

Αποτέλεσμα των πρακτικών που αναφέρει ο Taibi, ήταν οι απολαυές των εργαζομένων στην Goldman να φτάσουν τα $650.000 κατά μέσο όρο το 2006. Ο στρατός αυτός της απάτης, όχι μόνο βάδιζε αγέρωχα, αλλά βαπτίστηκε από τους επαΐοντες ως golden boys. Tα χρυσά τέκνα της απάτης, τους είχαμε ονομάσει. Είναι οι ίδιοι που έφτασαν για λογαριασμό της τσέπης τους τα τρόφιμα στα ύψη, παίζοντας με δισεκατομύρια ψυχές σε αυτόν τον πλανήτη, που είδαν ξαφνικά το στάρι, το καλαμπόκι, τον καφέ κλπ να απογειώνονται. Τα νέα θύματα της πείνας που δημιούργησε η κερδοσκοπική μανία των αρρωστημένων αυτών εγκεφάλων υπολογίζονται σε 100.000.000. Δεκάδες δε οι εξεγέρσεις και οι συκρούσεις από αυτήν την αιτία. Οι κοινοί θνητοί, που είδαν την τιμή του πετρελαίου να αυξάνεται σε 1 χρόνο κατά 300% και τους δημοσιογραφικούς παπαγάλους να μας λένε «Φταίει η παγκόσμια ζήτηση». Η οποία, όπως αποδείξαμε (βλ. «Η κρίση της ζωής μας«) όχι μόνο δεν αυξανόταν αλλά μειωνόταν και επίσης τα αποθέματα αυξάνονταν κατά το ίδιο διάστημα και άλλα πολλά. Άρα…Αυτή τη στιγμή σύμφωνα με τον Taibbi, τα αποθέματα είναι σε υψηλό 20ετίας και η ζήτησε σε χαμηλό 10ετίας. Παρόλαυτά, από το χαμηλό των $33 το πετρέλαιο (μετά από τρομακτική πτώση και $167 μακριά από τον στόχο του Murti), (ξανα)βρέθηκε σε λίγους μήνες πάνω από τα $70. Και στις 2 περιπτώσεις η Goldman ήταν βαριά τοποθετημένη. Η πετρελαϊκή φούσκα, οδήγησε σε κατοχή χαρτο-συμβολαίων πετρελαίου ύψους 1,1 δις βαρελιών, όσο τα συνολικά αποθέματα των ΗΠΑ. Παρόλαυτα ο Arjan Murti της Goldman, με την χείρα των New York Times, «προέβλεψε» λιγότερο από 2 μήνες προ της κορυφής ότι η τιμή θα εκτινασσόταν στα $200. Σαράντα ημέρες μετά το πετρέλαιο κορύφωνε. Στις 5 και 6 Ιουνίου του 2008, μόλις 15 ημέρες μετά και ύστερα από έκθεση της Mοrgan Stanley, το πετρέλαιο αναριχήθηκε κατά $18, την μεγαλύτερη βραχυπρόθεσμη άνοδο στην ιστορία του. Τι έλεγε η Morgan Stanley; Ότι έως την 4η Ιουλίου (Εθνική Εορτή των ΗΠΑ), το πετρέλαιο θα φτάσει τα $150. Ακολούθησε η μοιρασία, επί 3 εβδομάδες (η λεγόμενη διανομή) σε αυτά τα επίπεδα, η κορυφή (ως sucker’s rally) στα $147 και το τέλος… Κανείς δεν διερωτήθηκε ποτέ τι συνέβη εκείνο το 2ημερο. Όπως επίσης τι συνέβη την 22α Σεπτεμβρίου 2008, όταν έληγαν τα συμβόλαια παράδοσης του μηνός και το πετρέλαιο κατέγραψε άνοδο (ρεκόρ) $27 σε μια μέρα! Όταν φυσικά το προήγουμενο 2μηνο είχε οπισθοχωρήσει εντυπωσιακά κατά $60, αντίθετα με τας γραφάς. Αυξο-μειώθηκε η ζήτηση; Αλλά κανείς δεν ξέρει βεβαίως ότι οι Τράπεζες αυτές έχουν υπογράψει συμφωνία να μην ανακοινώνται οι θέσεις τους σε αυτές τις αγορές, παρά μόνο αν το ζητήσει το Κογκρέσο. Καλά κρασιά, δηλαδή.

Ως εκ τούτων το εξώφυλλο του ΤΙΜΕ, το 1999, που αναρτήθηκε στο άρθρο Σαν την παλίρροια, ανασκευάζεται ως παραπλεύρως. «Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΘΑ ΦΟΥΣΚΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, Πως οι 3 Μασκαράδες, δημιούργησαν την παγκόσμια κατάρρευση».

Aκολουθεί το promo video και το άρθρο από το ScribD. Πριν σας παραθέσω το άρθρο στο οποίο αναφέρθηκα, να σημειώσω τούτο: επ’ ευκαιρία των γραφομένων του Taibbi, ανέτρεξα σε προηγούμενες παραθέσεις στον Επίκουρο. Διαπίστωσα πως πολλά έχουν γραφεί, τα οποία κατατείνουν στα ίδια συμπεράσματα, με δημοσιεύματα που ΤΩΡΑ κάνουν την εμφάνιση τους. Αισθάνομαι χαρά και ικανοποίηση και το αποδίδω μόνο στο γεγονός ότι τα στοιχεία στα οποία βασιστήκαμε, όσοι συντελούμε στην ενημέρωση του site, είναι πέρα για πέρα αληθή και διασταυρωμένα.Αυτός είναι και ο λόγος του ασυνήθιστου αριθμού παραπομπών σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Ιδού λοιπόν το Promo

 

 

Kαι ιδού το άρθρο (και εδώ μόνο το κείμενο):

 

 
 
Αντί τέλους, μια «περίεργη» ιστορία που αφορά την Goldman και για την οποία έχει σημάνει συναγερμός. Συνοπτικά οι ξένες Τράπεζες χρησιμοποιούν αυτοματοποιημένα προγράμματα για τις «συναλλαγές» τους στις αγορές. Πρόκειται για το λεγόμενο program trading ή αλλιώς black boxes. Η Goldman, η οποία με βάση τα στοιχεία που ανακοινώνει  ευθύνεται για το 60% των συναλλαγών  στο Αμερικάνικο Χρηματηστήριο, διαθέτει λογισμικό το οποίο θεωρείται ιδιαίτερα προηγμένο και το οποίο μπορεί σε εκατοστά του δευτερολέπτου να δώσει εντολή για αγορές ή πωλήσεις. Ο κώδικας αυτός, υπεκλάπη προ μηνός (χωρίς να μάθει κάποιος κάτι) και πλέον βρίσκεται στα χέρια άλλων. Ξαφνικά, η Goldman δεν εμφανίζεται ΚΑΝ στην λίστα των συναλλασομένων από εκεί που ήταν στην πρώτη θέση, όπως αναφέρθηκε. Σταμάτησε να συναλλάσεται; Και φυσικά πανικός έχει καταλάβει τον «Οργανισμό». Θυμίζω προ 3 εβδομάδων, ένα άλλο γεγονός: την σύλληψη 2 Ιαπώνων στην Ιταλία, στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν Αμερικάνικα ομόλογα αξίας $134 δις. Μόλις. Έσεται ήμαρ.
 
Ακολουθεί, η ένορκη κατάθεση του συλληφθέντος υπόπτου που κυκλοφορεί στο internet πλέον και στο site του συντάκτη του Rolling Stone:
 
 

 

 

Και 2 «άσχετες» παραθέσεις.

Ένα από τα αγαπημένα εξώφυλλα του Rolling Stone.

John Lennon: Πως κέρδισα τον πόλεμο.
 

Και το Νούμερο του Stan Freberg  (Wun’erful, Wun’erful!) «Turn off the Bubble Machine». Εξαιρετικό.
 
 
Αυτά…
 

15 σκέψεις στο “H Μεγάλη της Φούσκας Σχολή

  1. ρε χρηστο το μονο που μπορεσες να σχολιασεις ειναι ενα ορθογραφικο λαθος?
    Επικουρε τα χρηματηστηρια πανε για τιμες Μαρτιου?
    φιλικα Στεργιος

  2. Τι να πει κ ο Χρηστος κ ο καθε Χρήστος..

    Του δειχνουν τη μουντζα κ κοιταει τη βέρα αν ειναι του Καισαρη ..

  3. Σκέφτηκα να προτείνω να αφαιρεθεί η δυνατοτήτα σχολίων. Θα ήταν άδικο όμως. Για τον ίδιο τον Επίκουρο.

  4. Διαβαζοντας καποιος τα αρθρα του μενει η εντυπωση οτι για το μπαχαλο η βασικη αιτια βρισκεται σε κατι κακους, λαδωμένους, επίορκους και άσχετους συν καποιες κακες τραπεζες τυπου Γκολνμαν Ζακς.Δηλαδη αν διαχειριζονταν τα φραγκα οι καλοι και οι καλες τραπεζες θα ειχαμε χ…. ολοι στο ταληρο.

    Ξερεις πολυ καλα ομως οτι το προβλημα ξεκινα απο τις διαρκως μειωμενες αποδοσεις κεφαλαιου των τραπεζων.Ολοι αυτοι οι κακοι ανθρωποι που περιγραφεις παραπανω πληρωνονται για αυτο ακριβως τον λογο με αυτα τα τρελλα λεφτα.Για να ανεβασουν την αποδοση κεφαλαιου στο 30% και βαλε.

    Την δουλεια τους εκαναν και κανουν.Αυτο που ζηταει ο πελατης.

    Αληθεια απο ποτε ο Madoff ειναι απατεωνας;Μηπως δεν ειναι αληθεια οτι πληρωνε σταθερα τα τελευταια 15 χρονια στους πελατες του απο 12% μεχρι και 30% αποδοση κεφαλαιου;

    Το οτι μαθηματικα θα εσκαγε η φουσκα ηταν το μονο σιγουρο αλλα αυτα ΔΕΝ ενδιαφερουν τον πελατη ο οποιος βλεπει μονο τον τοκο που παιρνει στο χερι.

    Φιλικα.

    1. Φίλε Dot,
      Οι καλοί και οι κακοί είναι διαχωρισμοί σε παραμύθια τύπου Batman, Κοκκινοσκουφίτσας κλπ. Υπάρχουν έντιμοι και λαμόγια. Το κέρδος δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα, ούτε στην ζωή, ούτε στην κοινωνία. Είναι όμως ο ΘΕΟΣ στον μικρόκοσμο που μας έχουν βουτήξει και τρέχουμε σαν τους αρουραίους να το κατακτήσουμε κάθε μέρα ή όπως το χε πει ο Έριχ Φρομ, σαν τα αιώνια βρέφη που κλαίνε για το μπουκάλι τους. Ως εκ τούτου αδιαφορώ για το τι θα είχαμε πάθει με τα τάληρα, όπως το θέτεις, αν δεν μπορείς να καταλάβεις τι θα πει 100.000.000 θύματα της πείνας και της κακουχίας, επειδή κάποιοι, που εσύ λες ότι κάνανε την δουλειά τους και κυνηγούσαν αποδόσεις κεφαλαίου, πίεσαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 να ανοίξουν οι αγορές των τροφίμων, προκειμένου – όπως έλεγαν τότε – να «χετζάρουν» τις ανοικτές τους θέσεις στην αγορά πετρελαίου. Αυτά τα αρρωστάκια, τα junk-ια του κέρδους και της διαφθοράς, που καταστρατήγησαν τους νόμους στους οποίους υποτίθεται ότι υπάκουγαν, παίζοντας με τα αποθέματα χρυσού παίζοντας με τα νομίσματα, παίζοντας με τις κυβερνήσεις, με τις αγορές, με την τύχη μας, εσύ τους δικαιολογείς γιατί είχαν στόχο την υπεραπόδοση. Έκαναν λες την δουλειά τους. Στον δικό μου εγκέφαλο, δεν νοείται να κάνει κάποιος «την δουλειά του» σε βάρος ουδενός.
      Στον εγκέφαλο των όσων νομοθέτησαν και θεσμοθέτησαν κανόνες και διατάξεις για να μην είμαστε αυτού του είδους οι κανίβαλοι, επίσης δεν χωρά αυτή η λογική.

      Επίσης, τι θα πει «μαθηματικά» θα έσκαγε η φούσκα. Ποιος έθεσε τους όρους της εξίσωσης; Ξέρω, αυτοί που έκαναν την δουλειά τους, μάλλον.

      Όσο για τον Madoff φίλε, τον παρέδωσαν οι ίδιοι οι γιοι του, όπως θα ξέρεις. Η SEC δεν έκανε τίποτα αν και από το 1999, υπήρχαν επώνυμες καταγγελίες για την δραστηριότητα του. Δεν άσκησε ούτε έφεση, προτιμώντας να σαπίσει στην φυλακή και στην ντροπή του.

      Σε γενικά πλαίσια.

      Επίσης φιλικά,

      1. Iσως δεν απεδωσα σωστα στον γραπτο λογο την σκεψη μου.

        Λεμε μαλλον τα ιδια πραγματα, απλα εγω προσπαθω να καταλαβω την λογικη του αντιπαλου…

  5. Συγχαρτήρια!
    Αγαπητέ «Επίκουρε», συγχαρτήρια για το
    αποκαλυπτικό σου άρθρο. Μακάρι να ξυπνήσουμε όλοι και να απαιτήσουμε να
    επανέλθει η νομοθετική εξουσία στα χέρια
    των πολιτών (και όχι στους εκπροσώπους τους) ώστε να μπεί μιά καινούργια τάξη στις ρημαγμένες πολιτείες των ανθρώπων.

    1. Β.Ζ,
      Οι πολίτες, όπως και τα κράτη δεν είναι απρόσωπα. Έιναι οντότητες που από πίσω κρύβονται άνθρωποι. Οι πολίτες, λοιπόν, αν θες την άποψη μου, θα πρέπει να μάθουν να σκέφτονται και να ενεργούν με βάση την κρίση τους. Να ψάχνονται και να έχουν άποψη. Από αυτήν την οπτική και υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η εξουσία θα είναι/γίνει καλύτερη.

      Φιλικά,

      1. Απάντηση…
        Αγαπητέ «Επίκουρε»,
        σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τη διαπίστωσή σου ότι:
        «οι πολίτες θα πρέπει θα πρέπει να μάθουν να σκέφτονται και
        να ενεργούν με βάση την κρίση τους.»
        Το πρόβλημα είναι οτι η «κρίση» τους διαμορφώνεται και καλλιεργείται
        από μηχανισμούς και θεσμούς που είναι τελικώς ανεξέλεκτοι.
        Το ζητούμενο λοιπόν είναι να μπορέσουμε σαν πολίτες–πρόσωπα να
        διαμορφώσουμε θεσμούς και μηχανισμούς οι οποίοι να λειτουργούν στη
        κατεύθυνση της διαμόρφωσης ολοένα και περισσότερης αυτόβουλης και αυτόνομης κρίσης–σκέψης.
        Πιστεύω λοιπόν ότι το βασικό θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει μιά
        τέτοια αλλαγή, είναι αυτό της άμεσης νομοθετικής λειτουργίας των πολιτών.
        (Δυνατότητα δημοψηφισμάτων με θέμα εισαγωγής νόμων ή και άρσης ψηφισμένων
        από τη Βουλή νόμων.) Ενα τέτοιο πολιτικό σύστημα, το οποίο αποτελεί μιά
        μίξη Άμεσης και Αντιπροσωπευομένης Δημοκρατίας εφαρμόζεται στην Ελβετική
        Συνομοσπονδία με πολύ καλά αποτελέσματα όπως φαίνεται ιστορικά.
        Δυστυχώς στη χώρα μας από το 1974 και μετά ένα μόνο Δημοψήφισμα έχει
        γίνει!.
        Αν οι πολίτες αναγκασθούν από θεσμικές ρυθμίσεις να αναλάβουν την
        ευθύνη του νομοθετικού τους έργου, τότε και η κρίση τους και η σκέψη τους
        θα τεθεί σε κίνηση, και μόνο θετικά αποτελέσματα για το κοινό συμφέρον
        μπορούν να προκύψουν.
        Η ανθρώπινη ιστορία είναι απρόβλεπτη, λόγω του απρόβλεπτου του
        θυμικού των ανθρώπων. Ελπίζω ότι η προσπάθειά σου, θα συμβάλλει στη
        δημιουργία ενός νέου κλίματος αλλαγής της υπάρχουσας νοσηρής κατάστασης.
        Συγχαρτήρια και πάλι, για το χρόνο/ενέργεια που δίνεις
        για τη σφαιρική μας ενημέρωση.
        Με εκτίμηση,
        Β.Ζ.

        1. Το Ελβετικό μοντέλο δεν μου αρέσει. Δεν θεωρώ την χώρα αυτή το υπόδειγμα δημοκρατίας, όπου για να κάνεις το οτιδήποτε θες άδεια από την αστυνομία. Την χώρα που αναγνώρισε τελευταία δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, μόλις το 1983! Την χώρα που είναι το θυσαυροφυλάκειο των ‘ανομιμοποίητων’.
          Τα δημοψηφίσματα, τέλος, έχουν την επίφαση της δημοκρατικότητας. Η επιρροή όμως ως προς το τι θα ψηφίσει ο καθένας δεν παύει να είναι πολιτική/κομματική. Το πρόβλημα των δημοκρατιών, είναι ότι ναι μεν μπορείς να ψηφίσεις ‘ό,τι θες’ αλλά στην πραγματικότητα ψηφίζεις ό,τι σου προσφέρεται. Και σε μια περίοδο παρατεταμένης φαυλότητας και ανικανότητας, όπως σήμερα, το ό,τι σου προσφέρεται είναι συνήθως κάτω του ανεκτού και του μετρίου. Οπότε «η δημοκρατία σε αδιέξοδο».

          Φιλικά,

          1. Ανταπάντηση…
            Αγαπητέ «Επίκουρε»,
            θέλω κατ’ αρχήν να διευκρινήσω ότι δέν είμαι άκριτος οπαδός κανενός είδους
            υπάρχοντος πολιτικοκοινωνικού μοντέλου. Το Ελβετικό μοντέλο έχει τα τρωτά του σημεία (μερικά από τα οποία υπέδειξες) αλλά έχει και κάποια σημεία που κατά τη γνώμη μου είναι άξια προσοχής όπως:

            Η δυνατότητα να μπορούν οι Ελβετοί πολίτες να εισηγούνται σχέδια νόμου
            καθώς και να απορρίπτουν σχέδια νόμων της Βουλής τους μέσω δημοψηφισμάτων.

            Αυτή η θέσμιση, δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες όχι μόνο να ψηφίζουν
            αλλά και να επιλέγουν οι ίδιοι τα θέματα που θα ψηφίσουν.
            Φαντάσου λοιπόν εάν υπήρχε ίδια διάταξη στο Ελληνικό Σύνταγμα που να
            επέτρεπε π.χ. την υποβολή πρότασης νόμου ή ακύρωσης νόμου της Βουλής, για
            επικύρωση μέσω δημοψηφίσματος από το 5% του εκλογικού σώματος.
            Θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα; Εγώ πιστεύω πως όχι, γιατί ακόμα και άν
            οι πολίτες ακολουθούσαν τις φαύλες πρακτικές, θα είχαν συναίσθηση της
            ευθύνης τους, ενώ σήμερα και συναινούν στη φαυλότητα και επικαλούνται το
            ανεύθυνό τους (οι λεγόμενοι «κοψοχέριδες» της επομένης των εκλογών).

            Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου και πάλι συγχαρτήρια!
            Φιλικά,
            Β.Ζ.

          2. Θωμα,τα λινκ (κιτρινα γραμματα) δεν οδηγουν στο αρθρο που παραπεμπουν αλλα βγαζουν παντα στην αρχικη σελιδα.

            Great job………

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *