Todo es mentira, mentira la verdad (Μέρος 3ο -Weapons of Mass Deception)

Πολιτικά Σχόλια

 

(συνέχεια από τα προηγούμενα – Μέρος 1οΜέρος 2ο)

Η παράθεση γεγονότων θα μπορούσε να είναι ατελείωτη. Μόνο η απόρρητη έκθεση Taguba  για τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια στις φυλακές Αμπού Γκράϊμπ του Ιράκ αποτελείται από 53 σελίδες. Η έκθεση εκτιμούσε ότι «το 60% των φυλακισμένων δεν ήταν «μια απειλή για την κοινωνία» και ότι η διαδικασία διαλογής ήταν τόσο ανεπαρκής που αθώοι πολίτες ετίθεντο υπό κράτηση συχνά κατά τρόπο αόριστο». Αυτά τα λέει ένας αξιωματικός του Αμερικάνικου Στρατού. Μερικές από τις εφαρμοζόμενες πανανθρώπινες αξίες που βεβαιώνει η έκθεση:

«Γρονθοκοπούσαν, χαστούκιζαν και κλωτσούσαν τους κρατούμενους πηδώντας στα γυμνά τους πόδια.
Κινηματογράφηση και φωτογράφηση των γυμνών αρσενικών και θηλυκών κρατουμένων.
Βίαιη τοποθέτηση κρατουμένων σε διάφορες σεξουαλικά ανάρμοστες στάσεις για φωτογράφηση.
Ανάγκαζαν τους κρατούμενους να αφαιρέσουν τον ιματισμό τους και τους κρατούσαν γυμνούς για αρκετές ημέρες κάθε φορά.
Ανάγκαζαν τους άνδρες κρατούμενους να φορέσουν τα εσώρουχα των γυναικών κρατουμένων
Ανάγκαζαν ομάδες αρσενικών κρατουμένων να αυνανιστούν και τους βιντεοσκοπούσαν
«Τακτοποιούσαν» τους γυμνούς άνδρες κρατούμενους σε έναν σωρό και έπειτα πηδούσαν πάνω τους.
Τοποθετούσαν έναν γυμνό κρατούμενο πάνω σε ένα κιβώτιο, με μία χαρτοσακούλα στο κεφάλι του, μια ένωση καλωδίων μεταξύ των δαχτύλων των χεριών, των ποδιών και στο πέος του, για να αναπαραστήσουν «ηλεκτρικά βασανιστήρια».
Έγραφαν «είμαι βιαστής» στο πόδι ενός κρατουμένου που κατηγορούσαν ότι έχει βιάσει έναν 15χρονο συγκρατούμενο του και κατόπιν τον φωτογράφιζαν γυμνό.
Τοποθετούσαν μια αλυσίδα ή ένα λουρί σκύλου γύρω από το λαιμό ενός γυμνού κρατουμένου τον οποίο κρατούσε μία γυναίκα στρατιώτης (σ.σ. Η ‘γνωστή’ τότε, στρατιώτης Janice Karpinski, η οποία εμφανίζεται σε πληθώρα φωτογραφιών και η οποία είχε δηλώσει στο CBS, ότι «…λειτουργούμε σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα…πρόκειται για την μεγαλύτερη δυνατή φροντίδα σε κατάστημα φυλακής» )

Επίσης διαπιστώθηκαν:

Ένας φρουρός να βιάζει μία γυναίκα κρατούμενο.
Λήψη φωτογραφιών των νεκρών ιρακινών κρατουμένων και των φρουρών να κοιτούν με εύθυμα βλέμματα.
Σπάσιμο των χημικών φώτων και έκχυση του φωσφορικού υγρού στους κρατουμένους.
Απειλές κατά των κρατουμένων με ένα γεμάτο 9mm πιστόλι.
Έκχυση κρύου νερού σε γυμνούς κρατουμένους.
Χτυπούσαν τους κρατούμενους με μια σκούπα και μια καρέκλα.
Απειλούσαν τους άνδρες κρατούμενους με βιασμό.
Έραβαν χωρίς αναισθησία την πληγή ενός κρατουμένου που τραυματίστηκε μετά από απανωτά χτυπήματα στον τοίχο του κελιού του.
Σοδομισμός κρατουμένου με ένα χημικό φως και ίσως ένα σκουπόξυλο.
Χρησιμοποίηση στρατιωτικών σκύλων (χωρίς φίμωτρο) για εκφοβισμό και απειλές επίθεσης – σε μια περίπτωση ένας από αυτούς δαγκώνει πραγματικά και σοβαρά έναν κρατούμενο.»

Οι φωτογραφίες ισοδυναμούν με εκατομμύρια λέξεις (και εδώ). ΟΧΙ, ΦΟΥΡΝΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ.

Τι διαφορά θα είχαν οι εικόνες αυτές από το Νταχάου ή το Άουσβιτς για παράδειγμα;  ή άλλων αποτρόπαιων Ναζιστικών πράξεων; 

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ευθεία παράβαση των προβλέψεων και των όρων των προαναφερθεισών Συνθηκών αλλά και της Διεθνούς Συνθήκης κατά των Βασανιστηρίων (Δ.Σ.Β.), η οποία έχει κυρωθεί από τις ΗΠΑ, όπως επίσης έχει κυρωθεί αντίστοιχη Συνθήκη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που αφορά ειδικά τις χώρες της Αμερικάνικης Ηπείρου.

Στην Δ.Σ.Β. ρητά αναφέρεται (άρθρο 2) πως «Οποιεσδήποτε εξαιρετικές περιστάσεις ή οτιδήποτε σχετικό, είτε σε κατάσταση πολέμου ή υπό την απειλή πολέμου, σε εσωτερική πολιτική αστάθεια ή οποιαδήποτε δημόσια έκτακτη ανάγκη, δεν μπορούν να αποτελέσουν επίκληση (αφορμή) νομιμοποίησης βασανιστηρίων».Τα βασανιστήρια απαγορεύονται. Τελεία και παύλα.

Παρομοίως, η Συνθήκη της Ρώμης για την δημιουργία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC) χαρακτηρίζει τα βασανιστήρια και άλλες απάνθρωπες πράξεις ως εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η (νομική) συλλογιστική είναι πλέον κρυστάλλινη και αυτονόητη: Βασανίζεις ή μεταχειρίζεσαι απάνθρωπα άλλους ανθρώπους, σημαίνει ότι εγκληματείς με βάση το διεθνές δίκαιο, άρα νομιμοποιείς το ICC (το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο) να επιληφθεί (μέσου του εισαγγελέα του) να σε διώξει και να σε δικάσει. Η Συνθήκη έχει επικουρική εφαρμογή όπως προανεφέρθη, ενεργοποιείται μόνο αν η εσωτερική ποινική διαδικασία σε ένα κράτος προκύψει ατελέσφορη (ή ανύπαρκτη…).

Τώρα καταλαβαίνει και ο πιο αδαής, γιατί δεν θέλησαν οι ΗΠΑ το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο το οποίο είναι τόσο επικίνδυνο που μπορεί να προβεί σε «πολιτικοποιημένη δίωξη των Αμερικάνων πολιτών (…) εάν το ICC μετασχηματίσει την πολιτική κριτική του παγκόσμιου ρόλου της Αμερικής σε μια εγκληματική μήνυση» κατά τα λεγόμενα του Rumsfeld. Και δεδομένου ότι «Οι ΗΠΑ έχουν μάθει από την πικρή εμπειρία ότι οι ανεξέλεγκτοι κατήγοροι αποτελούν έναν κίνδυνο στα δικαιώματα και την ευημερία των πολιτών τους», φρονώ ότι ορθά το αποστράφηκαν με τέτοια λύσσα.

Σύμφωνα με έκθεση του Human Right Watch το 2006, ενώπιον της αμερόληπτης Αμερικάνικης δικαιοσύνης, είχαν προσαχθεί μέχρι τότε 600 μέλη του στρατιωτικού προσωπικού εμπλεκόμενα σε τερατουργήματα σαν κι αυτά, σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Γκουαντάναμο, σε 460 υποθέσεις κρατουμένων . Παρόλαυτά, μόλις 79 είχαν καταδικαστεί. με μέσο όρο φυλάκισης τους 4 μήνες και ένα φιλάκι στο μάγουλο. Σήμερα, 2009, ούτε ένας ανώτερος στρατιωτικός υπάλληλος σε Ιράκ, Αφγανιστάν, ή Γκουαντάναμο έχει διωχθεί ποινικά έως την στιγμή που διαβάζετε αυτό το άρθρο κάτω από το δόγμα της «ευθύνης λόγω διαταγής» για τις κακοποιήσεις κρατουμένων που διαπράττονταν από τους υφισταμένους τους (δείτε το memo του 2002 και την χρονοσειρά των γεγονότων, πλέον με «ψύχραιμο μάτιι»).

Για ποια Αμερική μιλάμε, για ποια πολιτισμένη Δύση; Ποιον πολιτισμένο κόσμο; Σε τι εποχή ζούμε; Της τύφλας! Της μούγγας! Της αναπηρίας εν γένει. 

Στεγνά και απροκάλυπτα: Θα αφήναν ποτέ οι υποκριτές, τους τάχα «ανεξέλεγκτους κατήγορους» – δικαστές  του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου,  να διώξουν και να δικάσουν τα παιδιά μας, τους ήρωες μας, ανώτερους στρατιωτικούς  και πολιτικούς υπαλλήλους, κατ’ εντολή και υπό τις διαταγές των οποίων, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ευθέως προκλήθηκαν αυτές (και ποιος ξέρει άλλες πόσες) ωμότητες; Είναι δυνατόν η παγκόσμια κριτική κατά του ρόλου της Αμερικής (ρόλος = βομβαρδίζω, βασανίζω, φυλακίζω, τραυματίζω, σκοτώνω, εκτοπίζω, ΚΥΡΙΑΡΧΩ) να «μετασχηματιστεί σε μια εγκληματική μήνυση»; Έγκλημα είναι η μήνυση, όχι τα εγκλήματα! Έγκλημα το δικαίωμα, όχι η καταπάτηση του!

«Ο Πρόεδρος Bush είναι αποφασισμένος να προστατεύσει τους Αμερικανούς πολίτες από το ICC. Μια προσπάθεια από το ICC να τεθεί υπό κράτηση ένας Αμερικανός θα είχε σοβαρές συνέπειες. Κανένας δεν πρέπει να υποτιμήσει την αφοσίωση του Μπους σε αυτό το ζήτημα”.

Ζήτωσαν οι βασιλείς, ζητω ο Αυτοκράτωρ και οι Αυλικοί του. Καλώς ήλθατε στον μεσαίωνα με μουστάρδα, κέτσαπ και ένα παλούκι, για το γευστικό hot dog ελευθερίας.

Ζήτω, φώναζαν ή έσκυβαν τα βλέματα, οι πολιτικοί σκούρκοι, ο νέος παγκόσμιος ρόλος της Αμερικής, Ζήτω οι νέες αξίες, ζήτω το νέο μέλλον, ζήτω η νέα ευημερία!

Ζήτω ο Αφοσιωμένος!

Ζήτωσαν τα φιλελεύθερα πουλιά της δικαιοσύνης. 

Υποσχόμενοι πολέμους παντού, στο Ιράν, στην Λιβύη, το αίμα τους πετρέλαιο και το πετρέλαιο – αίμα να γίνει !

Έχετε πυρηνικά ή μήπως σκοπεύετε να αποκτήσετε; Σοκ και Δέος! Τιμωρείται μέχρι και η σκέψη. Αλήθεια, γνωρίζετε ότι το «Σοκ και Δέος» που χρησιμοποιήθηκε στο Ιράκ, είναι όρος δανεισμένος από σχετική εργασία δύο στρατιωτικών αναλυτών (εν έτει 1996), όπου αναφέρονται ως παραδείγματα «Σοκ και Δέους» η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και η τακτική Αστραπιαίου Πολέμου των Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (το λεγόμενο Blitzkreig);

Το Σοκ και το Δέος επιτυγχάνεται «…μέσω της εξαπόλυσης ακαριαίου, σχεδόν ακατανόητου επιπέδου ογκώδους καταστροφής, κατευθυνόμενο στον επηρεασμό του αισθήματος δικαίου της κοινωνίας, εννοώντας την ηγεσία και τον λαό, παρά στοχεύοντας άμεσα ενάντια σε στρατιωτικούς ή στρατηγικούς στόχους (…)μαζικά καταστρεπτικά χτυπήματα κατευθείαν στην λαϊκή βούληση του αντιπάλου να αντισταθεί τα οποία, ιδεωδώς ή θεωρητικά, θα αχρήστευαν την λαϊκή βούληση για αντίσταση πέρα από διάστημα μερικών ωρών ή ημερών». Κι εμείς έχουμε πυρηνικά, αλλά εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι (good people). Σύμφωνα με τον καταπληκτικό λόγο του εκ των κορυφαίων Βρετανών θεατρικών συγγραφέων Χάρολντ Πίντερ, κατά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας 2005, με το οποίο τιμήθηκε «Οι Ηνωμένες Πολιτείες καταλαμβάνουν σήμερα 702 στρατιωτικές εγκαταστάσεις (βάσεις) σε όλο τον κόσμο και σε 132 χώρες, (…) κατέχουν 8.000 ενεργές και λειτουργικές πυρηνικές κεφαλές. Δύο χιλιάδες είναι έτοιμες να προωθηθούν με δεκαπεντάλεπτη προειδοποίηση». 

Αλλά φευ! αυτά τα όπλα δεν είναι να μας φοβίζουν, δεν αποτελούν Όπλα Μαζικής Καταστροφής, διότι η America είναι δύναμη ειρήνης, η America είναι έθνος δημοκρατικό, οι βουλές της America είναι βουλές δικαιοσύνης – και πάνω απ’ όλα; Με α-ξ-ί-ε-ς. 

Τρίζουν τα κοκάλα της Ελέανορ Ρούζβελτ («πρώτης κυρίας» των ΗΠΑ 1933-1945), υπό την πρωτοκαθεδρία της οποίας συνετάχθη η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και η οποία, ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ, δήλωσε εκείνη την ημέρα:

«Αυτή η Διακήρυξη μπορεί να αποτελέσει την διεθνή Magna Carta όλων των ανθρώπων, παντού. Ελπίζουμε ότι η επικύρωση της από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, θα είναι ένα γεγονός εφάμιλλο με την επικύρωση της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τον Γαλλικό λαό το 1789, την υιοθέτηση της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και την υιοθέτηση παρόμοιων διακηρύξεων σε διαφορετικές περιόδους σε άλλες χώρες».

 

Ελέανορ, η Magna Carta όλων των ανθρώπων, έγινε carte blanche (λευκή κάρτα) στα χέρια των νεο-συντηρητικών της κυβέρνησης Μπους και των προκατόχων του, στα χέρια των δυνατών όλου του κόσμου, για να πράττουν αυτοβούλως και αδέσμευτα ενάντια σε ό,τι συνιστά τα πανανθρώπινα ιδεώδη, στο όνομα ΕΝΟΣ: του ΧΡΗΜΑΤΟΣ.

Έγινε πολιτική a-la-carte, όπου η χώρα σου μας κομίζει ως τη νέα Βίβλο του Διεθνούς Δικαίου, μια πολιτική αυτοδύναμης και ανεξέλεγκτης επιβολής του «ατομικού» συμφέροντος (των ΗΠΑ και των φίλων) έναντι του συλλογικού (της «υπόλοιπης» αμελητέας Διεθνούς Κοινότητας), πέρα από ενοχλητικές δεσμεύσεις και κανόνες που προκαλούν τα 2.500 χρόνια δικαιοπαραγωγικής πορείας του δυτικού πολιτισμού. Στον μπουφέ του διεθνούς δικαίου διαλέγουμε να φάμε ό,τι δεν μας βαρυστομαχιάζει. Στον πολιτικό μπουφέ του 20ου και 21ου αιώνα, το μόνο σύνθημα θα έπρεπε να είναι «Κρα».

Ο κ. John Yoo, Αναπληρωτής Βοηθός του Γενικού Εισαγγελέα των ΗΠΑ και Σύμβουλος επί Συνταγματικών θεμάτων (παρακαλώ) επιχειρηματολογούσε ο άνθρωπος, από το 2002, με αφορμή το Γκουαντάναμο:

«Αυτό που η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει είναι να δημιουργήσει ένα νέο νομικό καθεστώς (…) Έχει νόημα (ενν. να ισχύσει η Σύμβαση της Γενεύης) σε μια τέτοια σύγκρουση, όπου οι κρατούμενοι είναι μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων; (…) έχει νόημα να τους απελευθερώσουμε εάν σκεφτείτε ότι πρόκειται να συνεχίσουν να είναι επικίνδυνοι ακόμα κι αν δεν μπορείτε να τους καταδικάσετε για την τέλεση ενός εγκλήματος;». Εμ, έχει νόημα να αφήσουμε ελεύθερο έναν ένοχο που με βάση τα στοιχεία «ενοχής» που έχουμε θα αθωωνόταν σε ένα ποινικό Δικαστήριο, αν ξέρουμε ότι την ίδια στιγμή αυτός ο αθώος ένοχος (αυτή είναι η νέα ορολογία) θα διαπράξει νέα εγκλήματα, παρότι δεν αποδεικνύεται ότι έχει διαπράξει και άλλα παλιότερα; Οι καθηγητές του Ποινικού και Συνταγματικού Δικαίου θα έσκιζαν τα ρούχα τους, αν το άκουγαν (τα πτυχία τους μάλλον θα τα έχουν από καιρό σκίσει). O κύριος Yoo όμως, ήταν ο ίδιος καθηγητής νομικής σε ένα από τα πιο φημισμένα Αμερικανικά Πανεπιστήμια, αυτό του Berkeley-και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο από όλα.

Επειδή όμως, και αυτή ακόμη η κριτική μας ενοχλεί (ξέρετε, αυτήν «η πολιτική κριτική του παγκόσμιου ρόλου της Αμερικής» που το διαβολικό ICC «μπορεί να μετασχηματίσει σε μια εγκληματική μήνυση»), οι Ηνωμένες Πολιτείες εφάρμοσαν παράλληλα μια πιο προηγμένη μορφή κράτησης, την μυστική κράτηση κρατουμένων σε άγνωστα μέρη ανά την υφήλιο – υπό άγνωστες συνθήκες κράτησης. Κατ’ εκτίμηση, οι ΗΠΑ κρατούσαν σε απομόνωση τουλάχιστον είκοσι πέντε —και ενδεχομένως τουλάχιστον εκατό — «κρατουμένους – φαντάσματα» σε μυστικές εγκαταστάσεις κράτησης σε όλο τον κόσμο («μαύρους τόπους»), χωρίς οποιαδήποτε δικαιώματα και χωρίς πρόσβαση στη νομική αρωγή ή την διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού.

Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας ,  από την δράση αυτή είχαν καταγραφεί τουλάχιστον 1600 πτήσεις αεροσκαφών που επιδίδονταν σε παράνομες μεταγωγές, πραγματοποιούμενες από εταιρείες – βιτρίνα, οι οποίες εξ ολοκλήρου ελέγχονταν και χρηματοδοτούνταν, έμμεσα ή άμεσα από την CIA. Εδώ συνένοχοι και άμεσοι συνεργοί είναι οι κυβερνήσεις κρατών που ανέχονταν (αν όχι ενθάρρυναν) αυτήν την πρακτική, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Στα κράτη και στις κοινωνίες, βέβαια, έπεφτε βαθιά σιωπή.

Η Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας Αϊρίν Χαν έχει δηλώσει (προσέξτε) πως «η Κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει προσπαθήσει με πολλούς τρόπους να παρακάμψει την απαγόρευση των βασανιστηρίων και άλλων μορφών κακομεταχείρισης. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν πώς η Κυβέρνηση χορηγεί εμπορικού τύπου διευθετήσεις προκειμένου να είναι σε θέση να μεταφέρει ανθρώπους κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Καταδεικνύουν πόσο μακριά είναι διατεθειμένες να φτάσουν οι ΗΠΑ για να συγκαλύψουν αυτές τις απαγωγές (…) Τα περισσότερα θύματα έκνομων μεταγωγών συνελήφθησαν και κρατήθηκαν παράνομα ευθύς εξ αρχής. Πολλοί απήχθησαν, στερήθηκαν την πρόσβαση σε οποιαδήποτε νομική διαδικασία και στη συνέχεια ‘εξαφανίστηκαν’. Όλοι εκείνοι, από τους οποίους πήρε συνεντεύξεις η Διεθνής Αμνηστία, περιέγραψαν πώς υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια ή άλλες μορφές κακομεταχείρισης. “H ανάλγητη και υπολογισμένη πολλαπλότητα των καταπατήσεων συγκλονίζει. Οι κρατούμενοι υποβλήθηκαν σε σειρά καταπατήσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από πολλές κυβερνήσεις που ενήργησαν σε συμπαιγνία, και όλα αυτά καλύφθηκαν με πέπλο μυστικότητας και εξαπάτησης”, υπογράμμισε η κ. Χαν. “Η έκθεση δείχνει όχι μόνο πώς ακριβώς αγνοήθηκαν οι διαδικασίες σύλληψης και έκδοσης, πώς περιφρονήθηκε η απαγόρευση των βασανιστηρίων και άλλων μορφών κακομεταχείρισης, αλλά επίσης πώς υπονομεύθηκαν οι πρακτικές αεροπλοΐας: στην ουσία, το κράτος δικαίου παραμερίστηκε”».

(Παρεμπιπτόντως, οι πρακτικές αεροπλοΐας που υπονομεύθηκαν, είναι οι ίδιες που επιβάλλουν στον οποιοδήποτε νομοταγή πολίτη που θέλει να ταξιδέψει στις ΗΠΑ, να δηλώσει έως και το χρώμα των εσωρούχων που θα φορά στο ταξίδι – οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να κινήσει υποψίες).

Τι είναι άραγε αυτές οι “εμπορικού τύπου διευθετήσεις”; Τα στραβά μάτια σε οικονομικά σκάνδαλα και ρεμούλες, φορολογικές παραβάσεις, ασυλία σε οικονομικά εγκλήματα, αθέμιτη υποστήριξη εταιρειών έναντι των ανταγωνιστών τους; Προς τι αυτές οι διευθετήσεις; Προς διευκόλυνση των πιο παράνομων καταπατήσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είδε η ανθρωπότητα από το επίσημο κράτος μιας υπερδύναμης, από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά; Το ένα δεινό φέρνει το άλλο. 

Δεν υπάρχει μία αρχή δικαίου, στην ιεραρχία των κανόνων, όπως αυτή διδάσκεται σε όλες τις Νομικές Σχολές παγκοσμίως (του νομικού μας πολιτισμού εν γένει) που αυτό το καθεστώς δεν παραβίασε. Μία. Με συνεργούς χώρες ολόκληρες που, κάποια ανθρωπάκια, κάποιοι υπάνθρωποι, οδηγούσαν σαν μεθυσμένες στην μία μετά την άλλη απάνθρωπη συμπεριφορά και με την λογική του homo homini lupus, στον Μεσαίωνα. Ούτε αρχές ούτε ελεγκτικά όργανα, ούτε επίσημες αντιδράσεις. Νωχελικά, υπόδουλα, αδύναμα έθνη, ξεφτιλίζονται, άβουλοι, ανιστόρητοι, ηγέτες φορεμένοι σαν αδειανά πουκάμισα τα «ποδηγετούσαν και τα ποδηγετούν». Και τόσος κόσμος, αδιάφορος θαρρείς, μέσα στην άγνοια του, το συμφέρον του ή τον φανατισμό του, κλείνει τα μάτια.

Ο Αμερικανός Στρατηγός των ΗΠΑ Τόμι Φρανκς είχε δηλώσει με μεγάλη αυτοπεποίθηση που του την επιβάλει προφανώς η στρατιωτική του παιδεία, ότι «δεν μετράμε πτώματα». Σύμφωνα με τα όσα γίνονταν γνωστά από το Ιράκ, οι (αναφερόμενοι) θάνατοι αμάχων ανέρχονταν τότε έως την 19.4.2006 από 34.711 (ελάχιστη εκτίμηση) έως 38.861 (μέγιστη εκτίμηση).  Σήμερα ξεπερνούν τους 92.000 κατ’ ελάχιστη εκτίμηση. Επιπλέον την ίδια περίοδο, 3.285 μέλη του ιρακινού στρατού και της ιρακινής αστυνομίας είχαν σκοτωθεί.

Όσον αφορά τις Αμερικάνικες απώλειες από το 2003 μέχρι τότε, 2.401 Αμερικανοί είχαν σκοτωθεί και 17.469 τραυματιστεί. 110 άνθρωποι, από την πλευρά των «Συμμάχων»έχασαν την ζωή τους, την ίδια περίοδο. Πάνω από 40 δημοσιογράφοι. Σήμερα είναι κοντά 4.500 οι Αμερικανοί μόνο, στο Ιράκ, μόνο.

Κι όλα αυτά για ένα τόσο παράνομο πόλεμο που ακόμη και ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ (ο οποίος φύσει αλλά κυρίως θέσει δεν κοινολογεί την άποψη του) Κόφι Ανάν δήλωνε σαφώς ότι «οι Αμερικανοβρετανικοί διπλωματικοί χειρισμοί επ’αυτού στερούνται νομιμότητας». Έναν πόλεμο που έγινε χωρίς κάλυψη από το Συμβούλιο Ασφαλείας (Σ.Α.) του ΟΗΕ, έναν πόλεμο που όταν ετέθη από την αγγλοσαξονική διπλωματία το ζήτημα να νομιμοποιηθεί με ένα ψήφισμα του Σ.Α. Κίνα, Ρωσσία και Γαλλία αντιτάχθηκαν, η δε Γαλλία απείλησε με veto, ο Πιόνι – συγνώμη, Τόνι Μπλερ, υπονόησε πως θα μπορούσε να διεξάγει τον πόλεμο και χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ. Πού είναι αυτός ο μέγας πολιτικός σήμερα; Που είναι αυτές οι μαριονέτες του χτες;

Όπου φυσικά, ο λόγος διεξαγωγής του πολέμου αυτού κατέρρευσε σαν το πιο άηθες ψέμα: κάνουμε πόλεμο γιατί ο Σαντάμ έχει όπλα μαζικής καταστροφής ΑΡΑ μας απειλεί ΑΡΑ σας απειλεί ΑΡΑ απειλεί και την ανθρωπότητα Ο Μπους ένα χρόνο μετά δήλωνε (με την άνεση που έχει πάντα κάποιος όταν διαβάζει κάτι που δεν το καταλαβαίνει, αλλά του αρέσει το άτιμο) «Δεν είχε σημασία αν είχε όπλα μαζικής καταστροφής, αρκεί που θα μπορούσε να τα αποκτήσει» (είπαμε, η σκέψη τιμωρείται). Τι είναι ο Χάρος μπροστά στο πετρέλαιο, μια σταγόνα στο διυλιστήριο. Αλήθεια, έχετε δει πουθενά καμία κηδεία κάποιου από τους 4.300 Αμερικανούς στρατιώτες που έχουν σκοτωθεί ; Κάποια συνέντευξη μελών της οικογένειας τους; Πριν ή μετά τα Oscar, δεν με πειράζει.

Τελειώνω την άπατη αυτή επισκόπηση με μια τελευταία επισήμανση: Από που ήλθαν κι έκατσαν, ο Μπους, ο Τσέϊνι, ο Πάουελ, ο Ράμσφελντ, ο Γούλφοβιτς, τα καλόπαιδα της Αμερικάνικης εξουσίας; Η απάντηση λέγεται Project of the new American century.

Ένα από τα ατέλειωτα lobby, think tanks, οργανώσεις, ινστιτούτα, ιδρύματα που δρουν στις ΗΠΑ και τα οποία φέρνουν «εις σάρκα μία», πολιτικούς (συνήθως πρώην ή φερέλπιδες που πιστεύουν ότι μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον) και – έκπληξη, έκπληξη – μεγαλοπαράγοντες της οικονομικής ζωής, βλέπε πλούσιους έως βαθύπλουτους Αμερικάνους. (δες και άρθρο Ποια Αμερική Θέλουμε; )

Έτσι λοιπόν, το 1997, κάποιοι άγνωστοι τότε, γνωστοί αργότερα, «κύριοι,» ονόματι (μεταξύ άλλων) Τζεμπ Μπους (αδελφός του Αφοσιωμένου και κυβερνήτης της Φλόριδα), Ντικ Τσένεϊ (Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Μπους), Πωλ Γούλφοβιτς (ο κατά πολλούς μεγαλύτερος ενεργός υποκινητής της πολιτικής Μπους), Ντόναλντ Ράμσφελντ (υπουργός Άμυνας), Ρίτσαρντ Περλ (άλλος ένας τύπου Γούλφοβιτς, πρώην σύμβουλος του Ρέηγκαν, ο αποκαλούμενος «σκοτεινός πρίγκηπας») και ο Στηβ Φορμπς (πολυ-πολυεκατομμυριούχος, εκδότης του ομώνυμου περιοδικού) ιδρύουν τον Οργανισμό για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα (στο εξής Ο.Ν.Α.Α).

Το 1998 ο ΟΝΑΑ δραστηριοποιείται έντονα (το λεγόμενο lobbying made in USA) στο να περάσει από το Κογκρέσο ο «Νόμος Απελευθέρωσης του Ιράκ», ο οποίος κατέστησε επίσημη πολιτική των ΗΠΑ την αλλαγή καθεστώτος και ενέκρινε «βοήθεια» ύψους $97.000.000 προς τα αντιπολιτευόμενα τον Σαντάμ «κόματα» (παλιά μας τέχνη). Εισηγητής στο Κογκρέσο, ο κύριος Γούλφοβιτς. Τότε (επί Κλίντον) έλεγε ότι η οικονομική αρωγή, θα έφτανε για να διώξει τον Σαντάμ. Πολύ ενδιαφέρον όμως, είναι τι άλλο έλεγαν οι κύριοι αυτοί, καθότι οι ίδιοι διακυβεύουν σήμερα τις τύχες του κόσμου.

Το Μανιφέστο (συντεταγμένο το 2000) του Νέου Αμερικάνικου Αιώνα τιτλοφορείται «Ξαναχτίζοντας τους αμυντικούς μηχανισμούς της Αμερικής – Στρατηγική, Δυνάμεις και Πόροι για έναν Νέο Αμερικάνικο Αιώνα». Στις 90 σελίδες του αναφέρεται με κυνισμό που σπάει κόκαλα ότι

«…επί του παρόντος η Αμερική δεν έχει παγκόσμιο αντίπαλο. Η μεγάλη στρατηγική της Αμερικής θα πρέπει να στοχεύει στο να προστατεύει και να επεκτείνει την θέση υπεροχής που κατέχει, όσο το δυνατόν μακρύτερα στο μέλλον» (σελ.ii), «

…η Αμερική πρέπει να διατηρήσει την στρατηγική πυρηνική υπεροχή της βασίζοντας το Αμερικάνικο πυρηνικό φόβητρο σε ένα παγκόσμιο (…), μετακινώντας τις μόνιμες δυνάμεις της στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία (…) σε αντανάκλαση των αναπτυσσόμενων στρατηγικών συμφερόντων στην Ανατολική Ασία» (σελ. iv),

«…αντίπαλοι σαν το Ιράν, το Ιράκ και τη βόρεια Κορέα σπεύδουν να αναπτύξουν βαλλιστικούς πυραύλους και πυρηνικά όπλα ως αποτρεπτικό παράγοντα στην Αμερικάνικη επέμβαση στις περιοχές που επιδιώκει (σ.σ. η Αμερική) να εξουσιάσει» (σελ. 4),

«Επιπροσθέτως, μπορεί να παραστεί ανάγκη να αναπτύξουμε μια οικογένεια νέων πυρηνικών όπλων με σκοπό να ικανοποιήσουν ένα νέο πλέγμα στρατιωτικών απαιτήσεων, όπως στην περίπτωση που θα ήταν αναγκαία η στοχοθέτηση βαθιά στο υπέδαφος, όπου έχουν κτιστεί αποθήκες από πολλούς από τους πιθανούς αντιπάλους μας (σελ.8)

(…) το Πεντάγωνο πρέπει επίσης να αντιληφθεί την ρεαλιστική απαίτηση για «Αστυνομικού τύπου (constabulary») αποστολές (…) Κατά συνέπεια, αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα (για μεγάλης κλίμακας πολέμους – major theater wars), οι πολλαπλές «αστυνομικού τύπου» αποστολές θα απαιτήσουν έναν μόνιμο καταμερισμό των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (σελ.10)»,

«Περαιτέρω, αυτές οι «αστυνομικού τύπου» αποστολές είναι πολύ περισσότερο σύνθετες και πιθανόν να παραγάγουν βία σε σχέση με τις παραδοσιακές αποστολές «για την διατήρηση της ειρήνης». Αφενός, απαιτούν (να βρίσκονται υπό) την αμερικανική πολιτική ηγεσία παρά αυτήν των Ηνωμένων Εθνών, όπως η αποτυχία της αποστολής των Η.Ε στα Βαλκάνια (σ.σ. Κόσοβο) και η σχετική επιτυχία των ενεργειών του ΝΑΤΟ βεβαιώνει. Ούτε μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να λάβουν μια παρεμφερή με τα Η.Ε. θέση ουδετερότητας. Η υπεροχή της αμερικανικής δύναμης είναι τόσο μεγάλη και τα παγκόσμια συμφέροντα της τόσο εκτεταμένα που δεν μπορεί να προσποιηθεί την αδιάφορη στις πολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια, τον Περσικό Κόλπο ή ακόμα και όταν αναπτύσσει τις δυνάμεις της στην Αφρική (σελ.11)»,

«Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να διατηρήσουν τα τεχνολογικά και τακτικά πλεονεκτήματα που απολαμβάνουν τώρα (…) θα πρέπει να λάβουν χώρα ιδιαίτερη, ξεχωριστή κατανομή δυνάμεων και (αυξημένοι) δημοσιονομικοί πόροι πέραν των επόμενων δύο δεκαετιών» (σελ.12),

«Παραμέληση ή απόσυρση από τις αποστολές «αστυνομικού τύπου» θα αυξήσουν την πιθανότητα να ξεσπάσουν μεγαλύτεροι πόλεμοι και να ενθαρρυνθούν ασήμαντοι τύραννοι να αψηφήσουν τα Αμερικάνικα συμφέροντα και ιδανικά. Και η αποτυχία να προετοιμαστούμε για τις προκλήσεις του αύριο θα επιβεβαιώσει ότι η σημερινή Pax Americana θα τερματιστεί πρόωρα» (σελ.13),

«Η παρουσία των Αμερικανικών δυνάμεων σε κρίσιμες περιοχές σε όλο τον κόσμο είναι η ορατή έκφραση της επέκτασης της θέσης της Αμερικής ως υπερδύναμης και ως εγγυητή της ελευθερίας, της ειρήνης και της σταθερότητας (…) ο διεθνής παγκόσμιος ιστός των συμμαχιών μας παρέχει αποτελεσματικότερα και αποδοτικά μέσα για την άσκηση της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεσίας – τα οφέλη μακράν ξεπερνούν τα βάρη (σελ.14)

στη δημιουργία μιας «Αμερικανικής περιμέτρου ασφαλείας». Στην συνέχεια αναλύεται η ανάγκη της Αμερικάνικης παρουσίας μέσω στρατιωτικών βάσεων σε όλον τον κόσμο, «Από την Αμερικανική οπτική, η αξία τέτοιων βάσεων θα διατηρούνταν ακόμη και εάν Σαντάμ έφευγε από την μέση. Μακροπρόθεσμα, το Ιράν μπορεί εύκολα να αποδειχτεί ως μια μεγάλη απειλή για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στον κόλπο, όπως έχει αποδειχτεί το Ιράκ. Και ακόμα και εάν βελτιώνονταν οι Αμερικανο-Ιρανικές σχέσεις, η διατήρηση προωθημένων δυνάμεων στην περιοχή θα αποτελούσε ένα απαραίτητο στοιχείο για την στρατηγική ασφάλειας των ΗΠΑ, δεδομένων τον από μακρού υφιστάμενων Αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή» (σελ.17).

Όπως υποστηρίζει «σύμφωνα με την CIA, διάφορα καθεστώτα βαθιά εχθρικά προς την Αμερική, η Βόρεια Κορέα, το Ιράκ, το Ιράν, η Λιβύη και η Συρία – «έχουν ήδη αναπτύξει βαλλιστικούς πυραύλους και αυτό θα μπορούσε να απειλήσει συμμάχους και δυνάμεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό» (σελ.52).

Επίσης, «τμήματα του Αμερικάνικου στρατού στην Ευρώπη πρέπει να ανακατανεμηθούν στη νοτιοανατολική Ευρώπη, ενώ μια μόνιμη μονάδα πρέπει να είναι εγκατεστημένη στην περιοχή του Περσικού Κόλπου» (σελ.22),

«Η παρουσία της Πολεμικής Αεροπορίας στην περιοχή του Περσικού Κόλπου είναι ζωτικής σημασίας για την στρατιωτική στρατηγική των ΗΠΑ, και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να θεωρούν μια de facto παρουσία εκεί μόνιμη (…) ακόμη και αν χρειαστεί να βρει μεθόδους να αμβλύνει τις ανησυχίες του Κουβεϊτ και της Σαουδικής Αραβίας και άλλες τοπικές σχετικά με την παρουσία των ΗΠΑ εκεί. Αλλά είναι στην ανατολική Ασία που η Πολεμική Αεροπορία πρέπει να επιδιώξει να αυξήσει τις δυνατότητες της και να προσεγγίσει (…) Η Πολεμική Αεροπορία είναι συγκεντρωμένη στη βορειοανατολική Ασία και στερείται μόνιμης παρουσίας στο νοτιοανατολικό σημείο της Ασίας, περιορίζοντας κατά συνέπεια το περιφερειακό της πεδίο. (σελ.47)

(…) Απεικονίζοντας την βαθμιαία μετατόπιση, εστιάζοντας τις «αμερικανικές στρατηγικές ανησυχίες» προς την ανατολική Ασία, η πλειοψηφία του Αμερικανικού στόλου, συμπεριλαμβανομένων των δύο τρίτων των μεταφορέων ομάδων μάχης, πρέπει να είναι συγκεντρωμένος στον Ειρηνικό. Μια νέα, μόνιμη προωθημένη βάση πρέπει να είναι εγκατεστημένη στη Νοτιοανατολική Ασία» (σελ.39),

«Όπως, επί το πλείστον, ο έλεγχος των μεγάλων θαλασσών –και η προστασία του διεθνούς εμπορίου – καθόρισε τις παγκόσμιες δυνάμεις κατά το παρελθόν, έτσι ο έλεγχος των λαών παγκόσμια, θα είναι ένα κλειδί για την παγκόσμια δύναμη στο μέλλον. Μια Αμερική ανίκανη να προστατεύσει τα συμφέροντα της ή αυτά των συμμάχων της στο Διάστημα ή το Διαδίκτυο (σ.σ. «infosphere» – προφανώς αυτό εννοεί) θα βρει δύσκολο το να επιβάλλει μια παγκόσμια πολιτική ηγεσία» (σελ.51).

Τι λέει το Μανιφέστο, 6 χρόνια πριν «ανακαλυφθεί» ο «Άξονας του Κακού»;

Πρέπει να χτυπήσουμε παντού (Ιράν, Ιράκ, Λιβύη, Βόρεια Κορέα και βλέπουμε) ούτως ώστε να έχουμε βάσεις εκεί που τώρα δεν έχουμε, για να μπορούμε να ελέγχουμε το πετρέλαιο στην πηγή. Μάλιστα, τα κράτη αυτά είναι τόσο επικίνδυνα που αναπτύσσουν βαλλιστικούς πυραύλους και πυρηνικά για να αποτρέψουν την παρουσία μας στα εδάφη τους. Πρέπει να προλάβουμε. Τα πυρηνικά μας είναι «πυρηνικό φόβητρο», τα πυρηνικά τους είναι «όπλα μαζικής καταστροφής». Η Αμερική επίσημα είναι ο Μπάτσος του Πλανήτη. Είναι δυνατόν να είμαστε ουδέτεροι και ήρεμοι σαν τον άχρηστο ΟΗΕ; Το πετρέλαιο βράζει στο αίμα μας. Πρέπει να αναπτύξουμε νέα πυρηνικά που θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Η προσπάθεια επιβολής μπορεί να κρατήσει δύο δεκαετίες και άνω (ο Μπους το έχει πει, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας θέλει υπομονή). Για τα επόμενα είκοσι τουλάχιστον χρόνια θα φτάσουμε τον κόσμο στα όρια της καταστροφής για να μην φτάσει σε πρόωρο τέλος η Pax Americana. Τα οφέλη ξεπερνούν τα βάρη, θάνατοι, βασανιστήρια και ό,τι άλλο χρειαστεί θα είναι αμελητέα μπροστά στο χρήμα, στην οικονομική μας κυριαρχία. Εκεί να πάει ο στόλος, εκεί η αεροπορία, όλα προμελετημένα – αφορμές θα βρούμε. Και βρήκαν: σε γράμμα δε προς τον Αφοσιωμένο εννέα ημέρες μετά την 11.9.2001 (τέτοια ετοιμότητα) σημειώνουν,

«Πιστεύουμε ότι η Κυβέρνηση πρέπει να απαιτήσει να πάψουν αμέσως το Ιράν και η Συρία κάθε στρατιωτική, οικονομική, και πολιτική υποστήριξη στην Hezbollah (…) εάν αρνηθούν να συμμορφωθούν το Ιράν και η Συρία, η Κυβέρνηση πρέπει να εξετάσει τα κατάλληλα μέτρα «ανταπόδοσης» ενάντια σε αυτούς τους γνωστούς κρατικούς χορηγούς της τρομοκρατίας». Μάλλον ο Μπους λαμβάνει την αλληλογραφία του. Σε ομιλία του, δύο μήνες μετά, την 29.1.2002 ο Μπους είπε για το Ιράν, το Ιράκ και την Βόρεια Κορέα ότι «κράτη σαν κι αυτά και οι τρομοκράτες σύμμαχοί τους, αποτελούν έναν «Άξονα του Κακού», οπλισμένοι για να απειλήσουν την ειρήνη του κόσμου». Πόσο εμφανές πλέον, ήταν ότι έψαχναν για αφορμή και τους έπεσε (ή μήπως όχι) από τον ουρανό;

Σε όλο το «Μανιφέστο» γίνεται ειδική και σαφής αναφορά για αύξηση των πόρων των εξοπλιστικών προγραμμάτων, με σαφήνεια που εντυπωσιάζει. Να φταίει άραγε ότι το μέλος του ΟΝΑΑ Bruce Jackson, υπήρξε πρώην αντιπρόεδρος της Lockheed Martin, ίσως της μεγαλύτερης εταιρείας κατασκευής πολεμικών αεροσκαφών και άλλων πολεμικών μέσων παγκόσμια; Η εταιρεία έχει σαν μοτό της: «Ποτέ δεν ξεχνάμε για ποιόν δουλεύουμε». Πράγματι. Όπως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι, η κυρία Κοντολίζα Ράϊς υπήρξε επί μακρόν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της πετρελαϊκής εταιρείας Chevron (και ότι μάλιστα ένα τάνκερ έφερε το όνομα της), ότι o κύριος Ντικ Τσένεϊ υπήρξε ιδιοκτήτης της εταιρείας Halliburton, με δουλειές (πετρελαϊκά έργα και εγκαταστάσεις) πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων (μεταξύ άλλων) στην Σαουδική Αραβία, ότι ο πατέρας του Αφοσιωμένου Μπους (ο πρεσβύτερος) συνεργάστηκε έως τον Οκτώβριο του 2003, ως επίτιμος σύμβουλος στον Όμιλο Carlyle, ο οποίος έχει οικονομικές σχέσεις και συμφέροντα με εταιρείες που δραστηριοποιούνται παντού, (και) στον Αμυντικό τομέα και η οποία Carlyle, εκπαιδεύει και προμηθεύει μεταξύ άλλων τον στρατό της Σαουδικής Αραβίας; Εξάλλου σε θυγατρική αυτής της εταιρείας, ήταν μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου και ο Αφοσιωμένος (την Caterair, η οποία πουλήθηκε ζημιογόνα – τι έκπληξη). Εκεί εργάστηκε και η κορούλα της συμπαθέστατης πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μαντλίν Ολπράϊτ. Εκεί εργάζεται ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Τζον Μέητζορ. Ο πρώην πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας Τάε Γιούν (προσοχή: όχι της Βόρειας Κορέας, της επικίνδυνης). Α, ναι – μια μικρή συμμετοχή είχε και η οικογένεια του Μπιν Λάντεν, περί τα $2,02 εκ. δολάρια. Ρε τι μικρός είναι αυτός ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος…

Γιατί τόσο Σαουδική Αραβία; Είναι τυχαίο άραγε ότι αυτή η χώρα στην οποία ο Λάντεν αποδεδειγμένα «ανδρώθηκε», δεν αναφέρεται πουθενά; Είναι τυχαίο ότι στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ακούσαμε για Ιράκ, Ιράν,   για Βόρεια Κορέα, Λιβύη και Συρία, παρότι 15 από τους 19 τρομοκράτες της 11/9 ήταν Σαουδάραβες; Και αν πράγματι, σε ώρες πανικού και απόλυτης απαγόρευσης πτήσεων μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, η αμερικάνικη ηγεσία βρήκε τρόπο να φυγαδεύσει μέλη της Βασιλικής Σαουδαραβικής οικογένειας και άλλους Σαουδάραβες από τις ΗΠΑ;

Καίει πράγματι, η τσουκάλα της παγκοσμιοποίησης. Πόσο γρήγορα ξεχνάμε.

Αγαπητά χρυσόψαρα,

Βλέποντας το video που ακολουθεί, νιώθω ολοένα ότι ζούμε σε μια πολύ επικίνδυνη αποχαυνωμένη γυάλα… Τodo es mentira mentira la verdad – Μέρος 3ον.

 

10 σκέψεις στο “Todo es mentira, mentira la verdad (Μέρος 3ο -Weapons of Mass Deception)

  1. Οι φωνες μας,με επιχειρηματα την κοινη λογικη και το πασιφανες,ειναι φωνη βοωντος εν τη ερημω.Για μας,για να μη σκασουμε απο την πολλη βλακεια γυρω.Ειναι κι αυτο ενα-προσωπικο-κερδος.

    1. Διαφωνώ στο ότι η φωνές είναι εν τη ερήμω και ότι η λογική είναι κοινή.
      Από αυτήν την άποψη θα μπορούσε κάποιος να πει ότι… συμφωνώ. Όμως, η διαφορά τούτην τη φορά είναι η συγκυρία. Ανάγκα και Θεοί πείθονται. Η ανθρώπινη φύση είναι έρμαιο των παθών και των λαθών της. Είναι ουτοπικό λοιπόν κάποιος να αντιπαλέψει ακριβώς τούτα. Αυτό όμως που μπορεί να γίνει είναι να σχηματιστεί μια ορθή κρίση, χρήσιμη και κρίσιμη, την στιγμή της… κρίσης.
      Αυτός είναι ο στόχος, επομένως.

      Φιλικά,

  2. Μπραβο.Κατατοπιστικοτατο αρθρο.Χαιρομαι που υπαρχουν φωνες σαν του Επικουρου για να μας βοηθουν στην συνηδειτοποιηση της αληθειας μεσα στο χαος των γεγονοτων που συμβαινουν καθημερινα γυρω μας.Μακαρι αυτες οι φωνες να ηταν μαζικοτερες.Προς το παρον αποτελουν μια ισχνη μειοψηφια,γεγονος πολυ θλιβερο.

    1. Ευχαριστώ.
      Οι φωνές αυτές εντούτοις, απευθύνονται σε μια ισχυρή αλλά σιωπηρή πλειοψηφία συνειδήσεων.
      Από ‘κει και πέρα, ο καθείς αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του – όπως και ούτως ή άλλως πρέπει να συμβαίνει.

      Φιλικά,

  3. Για τα τεγονότα της 11/09/2001….
    Η υποψία μου οτι τα γεγονότα αυτά ήταν μιά προκατασκευασμένη «εκ των
    έσω» ιστορία, φαίνεται ότι έχει βάση. Μιά ομάδα ακαδημαϊκών, αφού
    ερεύνησε τα απομεινάρια από τα ερείπια των δίδυμων πύργων και του
    τρίτου κτηρίου που κατέρρευσε εκείνη τη μέρα στις 17:30 το απόγευμα,
    διαπίστωσε ότι υπήρχαν ίχνη από νανοθερμίτη (υλικό που έχει τις
    ιδιότητες του θερμίτη και επιπλέον είναι και εκρηκτικό).
    Τα αποτελέσματα των ερευνών τους δημοσιεύθηκαν σε επιστημονικό
    περιοδικό με τίτλο:
    «Active Thermitic Material Discovered in Dust from the 9/11
    World
    Trade Center Catastrophe»
    by
    Niels H. Harrit, Jeffrey Farrer, Steven E. Jones, Kevin R. Ryan,
    Frank M. Legge, Daniel Farnsworth, Gregg Roberts,
    James R. Gourley and Bradley R. Larsen
    in
    The Open Chemical Physics Journal
    Η παραπάνω δημοσίευση κλείνει με τη πρόταση:

    «Βασιζόμενοι πάνω στις παραπάνω παρατηρήσεις, συμπεραίνουμε ότι το
    κόκκινο στρώμα των κόκκινων/γκρίζων κόκκων που ανακαλύψαμε στην
    σκόνη
    των ερειπίων του WTC είναι ενεργό, μή μετατραπέν λόγω αντίδρασης
    θερμιτικό υλικό, νανοτεχνολογικής κατασκευής, υψηλής ενεργειακής
    απόδοσης για πυροτεχνουργία ή εκρηκτικά».

    Η παραπάνω δημοσίευση είναι ανοικτής πρόσβασης από την ιστοσελίδα:
    http://www.bentham.org/open/tocpj/openaccess2.htm
    (Click here to view the contents(year 2009)
    ή απευθείας στο σώμα του κειμένου:
    http://www.bentham-open.org/pages/content.php?TOCPJ/2009/00000002/00
    000001/7TOCPJ.SGM

    Κρίνω ότι η υπόθεση αυτή θα έχει ενδιαφέρουσα συνέχεια.
    Συγκεκριμένα:
    α. Μετά τη δημοσίευση της παραπάνω δημοσίευσης η επιστημονική
    υπέυθυνη
    του περιοδικού καθηγήτρια Marie-Paule Pileni, παραιτήθηκε. Βλέπε:
    http://www.911blogger.com/node/20614
    β. Βασισμένοι και στη παραπάνω δημοσίευση 63535 κάτοικοι της Ν.
    Υόρκης
    έχουν υπογράψει αίτηση/προτάσης συνολικής αδιάβλητης επανεξέτασης
    των
    συμβάντων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Η πρόταση κατατέθηκε στο
    Δημοτικό
    συμβούλιο, το οποίο θα πιστοποιήσει το έγκυρο των υπογραφών και θα
    αποφασίσει αν θα τεθεί στο τοπικό δημοψήφισμα του Νοεμβρίου 2009.
    http://nyccan.org/
    γ. Ερευνάται η σχέση των νανοθερμιτών με τον Αμερικανικό στρατό,
    καθώς
    και οι τρόποι πρόσβασης στα κτήρια των πύργων που κατέρρευσαν:
    http://www.911blogger.com/node/20609
    Για καθημερινή και παραπέρα ενημέρωση δείτε τις παρακάτω
    ιστοσελίδες:
    http://www.911blogger.com/
    http://www.ae911truth.org/
    http://stj911.com/

    1. Το θέμα της 9/11 είναι σοβαρό και μεγάλο και απαιτεί να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις διάφορες θεωρίες που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς.

      Η θεωρία του θερμίτη είναι μάλλον μέρος της επιχείρησης συγκάλυψης. Φαίνεται ότι κυκλοφόρησε από κέντρα που προετοίμασαν τον δήθεν αντίλογο στην επίσημη εκδοχή για τα αίτια της εξαφάνισης (και όχι κατάρρευσης) των δίδυμων πύργων.

      Ο θλιβερός κύριος Steven E. Jones που εμπνεύστηκε αυτή τη θεωρία είναι μπλεγμένος και με την ύποπτη υπόθεση της απαξίωσης της ψυχρής σύντηξης, για όσους θυμούνται…

      Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η εργασία της Dr Juddy Wood ( http://www.drjudywood.com/ ) όπου μπορεί κανείς να βρεί συγκεντρωμένα, τόσο μια λίστα με καίρια ερωτήματα στα τα οποία ποτέ δεν δόθηκε απάντηση, όσο και πολλά στοιχεία, φωτογραφικά και άλλα.

      1. Παρατηρήσεις…
        Αγαπητέ g, συμφωνώ απόλυτα με τη παρότρυνσή σου να είμαστε προσεκτικοί, και
        το μόνο κριτήριο για να αποφύγουμε τις «κακοτοπιές» είναι να εφαρμόσουμε την επιστημονική μέθοδο ανάλυσης των διάφορων
        γεγονότων/φαινομένων. Η Dr. Juddy Wood δέν
        έχει παρουσιάσει κάποια επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη για το θέμα της κατάρρευσης των τριών κτηρίων/πύργων αντίθετα με τον «θλιβερό» Steven E.Jones και τους συνεργάτες του που έχουν δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά (μέσω διαδικασίας αξιολόγησης
        και κρίσης). Η διαμάχη αυτή μεταξύ των
        λεγόμενων «σκεπτικιστών» για τις επίσημες εξηγήσεις των γεγονότων αυτών
        αποτυπώθηκε στις αντιθέσεις της ομάδας
        Scholars for 9/11 Truth από τήν οποία
        η πλειοψηφία (με τον Steven Jones) αποσπάσθηκε και ίδρυσε την
        ομάδα Scholars for 9/11 Truth & Justice
        συνεχίζοντας τήν επιστημονική έρευνα πάνω στα γεγονότα της 11/09. Δέν χρειάζεται νομίζω εδώ να επαναλάβουμε τήν ιστορία αυτής της διαμάχης.
        (Βλέπε αναλυτικά:
        http://en.wikipedia.org/wiki/Steven_E._Jones
        και όλες τις παραπομπές).

        Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω τον «Επίκουρο» για τη φιλοξενία του και να
        τον συγχαρώ για τη ποιότητα των κειμένων του. Νάστε όλοι καλά!

        1. φίλε Β.Ζ.
          απάντησα στο post σου μόνο και μόνο επειδή εμμέσως πήρες εσύ θέση σε μια διαμάχη που δεν έχει τελειώσει και της οποίας την ιστορία, τώρα, δε θες να επαναλάβεις.

          Κατάλαβα καλά; Με παραπέμπεις στη wikipedia????? Για να έχω έγκυρη πληροφόρηση, να υποθέσω???

          1. Υ.Γ.
            παραπέμπω στο site της Woods επειδή έχει συγκεντρωμένα ΠΟΛΛΑ γνωστά και -κυρίως- άγνωστα στοιχεία για τα γεγονότα της 9/11 [παράδειγμα τα 1500 αυτοκίνητα που καταστράφηκαν ολοσχερώς στην περί τους πύργους περιοχή, χωρίς καμμιά προφανή αιτία και με τρόπο ολότελα πρωτοφανή για τα οποία δεν έγινε καθόλου λόγος – για να αναφέρω μόνον ένα]

            Πράγματι μου φαίνεται εκτός τόπου και χρόνου να συζητάμε αυτό το θέμα στο site του Επίκουρου και απορώ ειλικρινά γιατι το ξεκίνησες.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *